Die Bed en Sy Bedekking - Charles Spurgeon
Inleiding: Die Essensie van Rus en Bedekking
God het die mens so geskep dat daar twee dinge nodig is vir sy comfort, indien nie vir sy uiterlike bestaan nie, naamlik slaap en bedekking. As God dit behaag het, sou Hy die mens ‘n ewige waker kon maak, op wie se oë die mis van die nag nooit sou neerdaal nie en op wie se ooglede die vingers van slaap nooit geplaas sou word nie. Miskien slaap die engelagtige geeste nooit. Dag en nag draai hulle rondom God se troon en juig hulle onophoudelik en sing hulle Sy lof. Miskien is hulle ononderbroke vlerke altyd gestrek vir diens, en hulle onvermoeide stemme besig met liedere. Maar dit is duidelik nie so met die mens nie. Ons het “soet herstelgerus van die natuur, balsemslaap” nodig. As ons nie sou slaap nie, sou ons nie eers die dood verlang nie? As slaap lank van ons ooglede af sou wees, sou ons, selfs sonder enige ander siekte, ons krag vinnig afneem, en die vuur van die lewe sou verval tot as van die dood!
Die Bed, ‘n Simbool van Ons Siel se Rus
Daarom is slaap noodsaaklik vir die bestaan van ons liggame op aarde. Bedekking is ook nodig vir ons comfort, en ten minste in sommige klimatte, is dit absoluut noodsaaklik vir ons bestaan. God het die diere skepping so gemaak dat hulle hul bedekking op hul eie lywe groei. Vir die perd en vir die skaap werk daar geen weefgetuie nie, en die spoel versnel nie sy kursus nie. Hulle rug is hul eie weefsel, en hulle maak hul eie klere, asof dit vir ons wou leer dat die mens alleen onvolmaak is en verder as homself moet kyk. Ander wesens kan hul eie wonings vinnig vind en vir hulself uit hulself produceer; maar die mens voel sy naaktheid en moet of sy eie geregtigheid soek as ‘n figblaar, of anders moet die Here God vir hom klere maak waarmee hy homself kan beklee en heeltemal bedek staan.
Die Bed van die Mens: ‘n Beeld van Sielsoeker
Nou, die teks vertel ons dat mense rus en bedekking gesoek het waar dit nie gevind kan word nie; hulle het probeer om vir hulleself ‘n bed te maak wat korter is as wat hulle hulle kan uitstreke. Hulle het ook probeer om bedekkings vir hulleself te maak wat nouer is as wat hulle hulle kan toedraai. Eerstens, laat ons praat oor wat die mens gedoen het en sy nuttelose pogings om rus en bedekking vir sy siel te vind.
Die Kort Bed van Aarde
Een van die ongemaklikste dinge in die wêreld, dink ek, sal wees ‘n kort bed—‘n bed so kort dat ‘n man nie genoeg ruimte het om homself uit te strek nie. Ek kan nie dink hoe ellendig ‘n arme wese moet wees wat verdoem is om ‘n ongemaklike rus te soek, ‘n ongemaklike gemak op ‘n bed wat korter is as sy liggaam nie! Maar dit is presies die toestand van alle mense terwyl hulle probeer rus vind waar dit nie daar is nie—behalwe in die “rus wat vir die volk van God oorbly.”
Pogings om ‘n Bed van Aarde te Vind
Verwysend na die huidige pogings van die mens, alles wat hy op aarde kan kry, is ‘n bed korter as wat hy homself kan uitstreek. Daar is mense wat vir hulleself ‘n bed van goud gemaak het. Die pilare is van silwer, die bedekking is van Tirisiese pers, en die kussings is gevul met dons wat slegs baie fyn goud kon koop. Hy het die gordyne met goud- en silwerdrade geborduur en die gordyne is op ivoorringe getrek. Kyk, hierdie man het die skepping deursoek vir luukshede en vir homself alle soorte weelderige genot uitgevind. Hy kry vir homself groot lande en baie besittings.
Die Uiteindelike Onvervuldheid van Aardse Bedekking
Hy voeg huis by huis en land by land. Hy grawe, hy werk, hy sweet. Hy hoop hy sal genoeg kry; ‘n volwasse en bevredigende erfenis. Hy beweeg van besigheid na besigheid. Hy belê sy geld in een sfeer van arbeid en dan ander. Hy probeer sy goud vermeerder totdat dit meer is as wat hy kan tel! Hy word ‘n handelaar prins, ‘n miljoenêr—en hy sê vir homself—”Siel, neem jou rus. Eet, drink en wees bly; jy het baie goedere vir baie jare opgestapel.” Dink jy nie dat jy hierdie man sy bed sal beny nie? Is daar nie sommige van julle wat jou enigste doel in die lewe is om so ‘n rusplek vir jouself te vind nie? Jy sê: “Hy het sy nes goed voorgesprei—sou ek net kan doen wat hy gedoen het!” Maar weet jy nie dat hierdie bed korter is as wat hy homself kan uitstreke nie? As jy jouself net vir ‘n oomblik daarop neerlig, sal die bed genoeg vir jou wees, maar dit is nie genoeg vir hom nie.
Die Bed van Rykdom: ‘n Vervolgde Lewe
Ek het dikwels gedink dat baie ‘n man se rykdom genoeg vir my sal wees—maar dit is nie genoeg vir hom nie. As hy dit sy God maak en daarin sy geluk soek, sal jy nooit vind dat die man genoeg geld het nie—sy lande is steeds te smal en sy erfenis te klein! Wanneer hy begin om homself uit te strek, vind hy daar is iets nodig. As die bed net ‘n bietjie langer gemaak kon word—dan, dink hy, sou hy rus en genoeg ruimte hê! Maar wanneer die bed langer gemaak word, ontdek hy hy het ook langer geword, en wanneer sy fortuin so groot geword het soos die bed van Og, die koning van Basan, ontdek hy steeds dat hy nie gemaklik daarop kan rus nie! Nee, ons lees van ‘n man wat homself oor die hele wêreld wat hy verower het, uitgereik het, maar hy het gevind daar was geen ruimte nie en hy het begin huil omdat daar geen ander wêrelde was om te verower nie!
Die Bed van Eer: ‘n Verlies van Rustigheid
Daar is ander wat gesê het, “Ek gee nie om vir goud of silwer nie—dank God ek het nie gierigheid nie.” Maar hulle was ambisieus. “Oh,” sê iemand, “As ek maar beroemed mag wees, wat sal ek nie doen nie! Oh, as my naam maar vir nageslagte oorgedra mag word, as ek iets gedoen het en as ek iemand was, ‘n man van aansien, hoe tevrede sal ek wees!” En die man het so opgetree dat hy uiteindelik vir homself ‘n bed van eer gemaak het. Hy het beroemed geword. Daar is skaars ‘n koerant wat sy naam nie opneem nie. Sy naam is ‘n huishoudelike woord geword—nasies luister na sy stem! Duisende trompette verkondig sy dade. Hy is ‘n man en die wêreld weet dit en stamp hom met die byvoeglike naamwoord, “groot.” Hy word “n groot man” genoem. Sien hoe sag en donsig is sy bed! Wat sal sommige van julle nie gee nie om daarop te rus! Hy word aan die slaap gewieg deur die asem van roem en die wierook van lof rook in sy kamer.
Die Bed van Luksus: Die Ondervinding van Sonde
O, sou jy nie jou ore en oë gee as jy so ‘n bed van rus kon hê nie? Maar het jy ooit die geskiedenis van beroemde mense gelees, of hulle in geheim vertel hoe dit is? “Onrustig lê die kop wat die kroon dra,” selfs al is dit die lauwerkrans van eer! Wanneer die man beroemed geword het, is dit nie genoeg nie—hy vra vir breër lof. Daar was ‘n tyd toe die lof van ‘n paar ou vroue vir hom beroemheid was. Nou is die lof van tienduisende niks! Hy praat van mense asof hulle maar net ‘n trop wilde ganse is, en wat hy eendag as ‘n hoë hoogte beskou het, is nou onder sy voete!
Inleiding: Twee Essensiële Noodwendighede
God het die mens so geskep dat daar twee dinge nodig is vir sy bestaan en welstand, naamlik slaap en bedekking. As dit volgens God se wil was, sou Hy die mens as ‘n ewige waker geskep het, op wie se oë die mis van die nag nooit sou neerdaal nie, en op wie se ooglede die vingers van slaap nooit sou wees nie. Miskien slaap engelagtige geeste nie, en juig hulle voortdurend rondom die troon van God. Maar duidelik is dit nie die geval met die mens nie. Ons het rus nodig; die soethersteller van die natuur, balsemslaap. Sonder slaap, sou ons krag vinnig opdroog en die lewe sou tot die as van die dood verval. Bedekking is ook noodsaaklik vir die mens – om homself teen die elemente te beskerm en om sy liggaam te bedek.
Die Bed, ‘n Simbool van Sielsoeker
Maar wat van die siel? Wat het die siel nodig? Net soos die liggaam slaap en bedekking nodig het, so het die siel rus en bedekking nodig. Die siel moet rus, wat in slaap vergestalt word. Maar die siel het ook bedekking nodig, want net soos die liggaam ongemaklik en gevaarlik sou wees in sy naaktheid, so is die naakte siel onrusbaar en onmoontlik om voor God te verskyn. Ons teks vertel ons dat mense probeer rus en bedekking te vind waar dit nie gevind kan word nie; dat hulle probeer het om vir hulle self ‘n bed te maak wat korter is as wat hulle hulle kan uitstreke.
Menslike Pogings: Die Bed is Te Kort
Laat ons begin deur die bed kort te maak. Hoeveel beddens van menslike uitvinding is daar nie? Een man het vir homself ‘n bed van goud gemaak. Die pilare is van silwer, die bedekking van Tirisiese pers, die kussings van dons wat slegs die rykste goud kan koop. Hy het die gordyne met goud- en silwerdrade geborduur. Hierdie man het alles in die wêreld gesoek om hom tevrede te stel – sy besittings, sy gronde, sy eiendom. Hy werk, hy grawe, hy belê, en hy hoop dat hy genoeg sal kry, ‘n volwasse erfenis wat hom sal rus gee. Maar ondanks sy rykdom, wanneer hy hom op die bed neerle, besef hy dat die bed nie lank genoeg is nie. Alhoewel sy bed genoeg vir hom lyk, is dit nie lank genoeg vir sy verlange nie. As hy meer verlang, raak die bed nie langer nie; hy vind geen rus nie.
Die Bed van Eer en Faam
Daar is ander wat, anders as hierdie man, ‘n bed van eer probeer bou. Hulle soek erkenning, roem en die lof van die mense. Hulle werk hard om beroem te wees, hulle kry hul naam in die koerante, word wêreldwyd erken. Alhoewel hulle beroem is, vind hulle die bed steeds te kort. Eer en roem, hoe groot ookal, kan nie die verlange van die mens se siel bevredig nie. As hulle eendag bereik wat hulle soek, begin hulle die wêreld as ‘n ongenoegsame plek ervaar, en hul verlangen na meer roem neem nooit einde nie. Die bed van eer is nie lank genoeg vir die mens nie; dit kan nie die verlange van die hart bevredig nie.
Die Bed van Genot en Sensualiteit
Daar is ook die bed van wêreldse plesier, die bed van die hart wat na genot smag. Daar is mense wat hulself in die bed van plesier werp en dink dat hulle uiteindelik bevredig sal wees. Hulle voel die sensasie van plesier, die genot van wêreldse vreugde, maar dit is kortstondig. Hulle probeer drank, plesier, en ander sondige genot, maar uiteindelik kom die verveling en die leë gevoel. Die bed van genot is korter as wat hulle kan uitstreke, en die plesier wat hulle ervaar, is net vir ‘n oomblik. En uiteindelik, soos die opium eter wat al die opium gebruik, word die ervaring wat eens so wonderlik was, lewendig en rof, net om tot vernietiging te lei.
Die Christelike Bed: ‘n Bed wat Langer is as die Verlange
Nou draai ons die prentjie om en kyk na die bed van die Christen. Die Christen, selfs in sy slegste toestand, sal besef dat hy rus het. Hy het ‘n bed van rus wat sy verlangens bevredig. Wat so ‘n bed betref, kan die Christen rus, al het hy niks anders nie. Hy sê: “Daar is niks op hierdie ruim wêreld wat my groot begeertes bevredig nie; ek verlang na groter vreugde as wat die natuur gee. U dienaar, Here, verlang daarna.” Die bed van die Christen is die bed van God se beloftes, nie van wêreldse genot of roem nie. Hy het die belofte van ‘n onverganklike lewe en ‘n kroon wat nie verval nie.
Die Bed en Sy Bedekking: God se Belofte van Rus
Die Christen, selfs al is hy arm, is tevrede omdat hy weet dat God in alles voorsien. Hy het die teenwoordigheid van God en die vreugde van gemeenskap met Christus. Hy weet dat die Here hom sal volmaak en dat sy siel rus in die beloftes van die Evangelie. En as hy hom op sy bed neerle, weet hy dat dit nie net voldoende is nie, maar dit is ‘n bed wat sy verlange bevredig en sy siel in rus bring. Dit is ‘n bed wat so groot is dat dit nie net vir die honger siel ‘n rusplek bied nie, maar wat die verlangens van sy hart bevredig. Hierdie bed is nie net ‘n bed vir die hede nie, maar vir die ewige toekoms.
Die Bed van God se Genade
Die bed van die Christen is bedek met die genade van God. Die bed van genade is nie kort nie; dit is wyd genoeg om die siel van die Christen volledig te omhul en dit het genoeg ruimte vir die hele verlange van die mens. Die bed is nie net lank genoeg nie, maar dit is bedek met die beloftes van die ewige lewe en die volheid van God se genade. Hierdie bed bied nie net rustigheid nie, maar dit is ‘n bed van blydskap, ‘n bed wat vir die siel van die gelowige ‘n plek van volmaakte rus bied, wat verder gaan as alles wat die wêreld bied.
Die Bed en Bedekking van Christelike Rus
Wanneer die gelowige rus, is dit nie net ‘n rus op aarde nie, maar ‘n rus wat die ewige blydskap van die hemel weerspieël. Hy rus in die belofte dat die Here hom sal volmaak, dat hy, hoewel hy nie alles op aarde het nie, in God se teenwoordigheid rus. Die bed is nie te kort nie; die bedekking is nie te nou nie. Alles wat die gelowige in hierdie lewe nodig het om sy siel te vul, is alreeds gegee in Christus, en die belofte van ewigheid is vir hom ‘n rusplek wat hy in volle vrede kan betree.
Inleiding: ‘n Bedekking wat Nie Genoeg Is Nie
“Julle wat julself gekies het, en julself geregverdig het; julle het geen merk van die Gees nie. Julle het geen bewys van vroomheid nie. Julle is nie heilig nie; julle leef in sonde! Julle kan wandel soos die sondige mense wandel—jul het die beeld van die duiwel op julle, en tog dink julle jul is die kinders van God.”
En nou sê ek vir enigeen hier teenwoordig wat homself beskou as een van diegene wat in hierdie abominabele huigelary geïnvesteer is—dit is ‘n geestelike misleiding waardeur baie ‘n leuen glo—en die tyd sal kom wanneer party van ons so streng teenoor die mense sal moet spreek wat leer oor doctrines sonder om dit te beoefen, net soos ons teen mense sal preek wat nie die leer van die vrye, soewereine genade verkondig nie! Hoogstaande leerstellings sal julle nie bedek nie! Dit sal net julle kop bedek! Dit is ‘n logiese bedekking van die regte soort, maar dit is net ‘n kopbedekking en dit is nie ‘n volledige bedekking vir die naakte mens nie!
Die Bedekking van Werk en Doen
Nou, daar is ander mense wat nie so erg bekommerd is oor die kop nie—hulle dink hulle sal ‘n paar pantoffels kry en so hul naaktheid bedek. Wat bedoel ek daarmee? Wel, goeie werke. “Ah,” sê hulle, “daardie doktrinêre mense kyk na die kop. Ek gee nie om vir die kop nie; ek gaan kyk na die voete.” En so kyk hulle na die voete, en hulle maak van hulself ‘n redelik behoorlike soort mense. Hulle hou die Sabbat; hulle gaan gereeld na die huis van God; hulle lees die Bybel; hulle sê ‘n vorm van gebed en probeer om eerlik, gematigd en so aan te wees. Baie goed. Ek sê niks teen pantoffels nie—goeie werke is baie goed—maar dit is nie voldoende nie! Goeie werke is soos ‘n paar skoene, maar moenie dat ‘n man dink ‘n paar skoene kan groot genoeg wees om sy hele liggaam te bedek nie! Sulke mense is mislei. Hulle dink dat as hulle uiterlike wandel en gesprek goed, reg en behoorlik is, hulle hele naaktheid bedek is. Oh, moenie julleself in so ‘n gedagtes mislei nie! Al wandel jy in die gebooie van die Here, onberispelik in die oë van alle mense, maar solank as wat sonde in jou hart is en die sonde van jou lewe nie vergewe is nie, staan jy daar as ‘n hulpelose, onbedekte siel in die oë van God—en jou gewaad is te smal om jou toe te wikkel!
Die Onvoldoende Bedekking van Vals Geloof
Ek het gesien hoe sommige arme siele probeer om hulself op te wap met goeie werke en hulle was nie lank genoeg nie. “Oh,” sê iemand, “kom hier en ek sal iets vir jou aansit.” En so haal hy ‘n stuk van die goeie ou materiaal, wat “Doop” genoem word, uit, en hy voeg dit by. “Stop,” sê hy, “ek sal iets anders bring wat ‘n Biskop gemaak het, wat ‘Bevestiging’ genoem word”—en weer ‘n stuk word bygevoeg. “Wag ‘n bietjie,” sê die man, “jy sal ‘n stuk van iets anders nodig hê.” En toe is daar ‘n stuk wat “Kommunie” of “Sakrament” genoem word, wat bygevoeg word. “Nou, wag,” sê hulle, “jy ken die Katugisme, en sê dit dikwels. Jy weet die gebede wat jy moet gebruik op die see, op die land, en die gebede vir huwelike, doop en kerkfees. En nou,” sê hulle, “sal die gewaad geleidelik lank genoeg wees om jou toe te wikkel.” Ek het die arme siele gesien wat daaraan trek om die uiteindes bymekaar te bring—maar hulle kon nie!
Ek kan die ervaring van ‘n lidmaat van hierdie kerk vertel. Sy sê: “Ek het gereeld ‘n plek van aanbidding bygewoon, en probeer om geregtigheid vir myself uit te werk. Ek kon dit nie doen nie. Uiteindelik het ek daagliks diens in die Puseyiste Kerk begin bywoon. Ek het die mees regverdigste geword wat jy kan dink! Ek was nooit bevredig nie. Ek het sakramente, vas en private gebed probeer—nooit goed genoeg nie. Ek het nooit die maatstaf bereik nie. Ek het nooit gevoel die gewaad is breed genoeg om my toe te wikkel nie.” Nee, en jy sal dit nooit doen nie! Al die goeie werke in die wêreld, al die rituele, al die lof van mense, al die aalmoes, sal nooit ‘n bedekking wees wat breed genoeg is om jou toe te wikkel nie!
Die Volmaakte Bedekking van Christus se Gerechtigheid
Sal ek vir julle vertel wat voldoende is? Dit is die gewaad wat “sonder naat, van bo af geweef is.” ‘n Gewaad geweef deur die bloedende hande van Jesus, en dan in Sy eie bloed gedy! As jy deur die geloof hierdie gewaad aantrek, is dit breed genoeg om jou te bedek. Al was jy so groot soos Goliat, en al het jou kop die wolke bereik, sal dit vir al jou behoeftes breed genoeg wees! So sien jy, die bedekkings wat mense gesoek het, is nie voldoende nie.
Die Bedekking wat Vervang moet Word
Daar is mense wat nie veel omgee oor die kop of die voete nie, maar hulle kom nader aan die punt—hulle is meer bekommerd oor die heupe. Hulle het ‘n bietjie bedekking. Hul godsdienstigheid is om die Skrif tuis te bestudeer en sekere leerstellings te mediteer. Hulle dink, byvoorbeeld, dat een kerk nie reg is nie, en hulle verlaat dit en sluit aan by ‘n ander. Maar hulle vind dit is nie reg nie. Hulle betaal tiendes daar, maar hulle fast nie genoeg nie. Die godsdienstigheid van so iemand is die godsdienstigheid van mense wat gate in ander mense se godsdienstigheid soek!
Sê jy, “Is daar mense van daardie soort?” Ja, ek ken verskeie van hulle. Hulle is baie goeie mense as jy hulle meet volgens hulle eie opinie, maar as jy hulle meet volgens die Wet en die Statute van God, sal jy hulle anders vind. Hulle dink alles wat hulle moet doen is net om eerlik te wees oor wat hulle doen! Dit is heeltemal reg dat hulle eerlik is, maar ek sal nie teen ‘n gewaad om die heupe kla nie—dit is heeltemal reg daar! Ek spreek slegs uit teen die gedagtes wat sê dit is genoeg.
Die Volmaakte Bedekking wat Christus Gee
Jy kan gedoop word en weer gedoop word! Jy kan van een denominasie na die ander gaan en bly nie beter nie, tensy jy geklee word in die onvergelykbare, vlekvrye, naatlose geregtigheid van die Here! Laat ons daardie gewaad bring en in dit staan. Wat Jesus gedoen het en wat Jesus ly, is die erfenis van die gelowige. Nou, laat die gelowige wees hoe vol van sonde hy ookal is—wat Jesus gely het, bedek al sy sonde. Laat hom wees hoe groot sy behoeftes ookal mag wees—die volheid van Jesus vul alles. Laat hom wees hoe afskuwelik hy in sy eie oë mag voel—die skoonheid van Christus maak hom mooi. Laat hom neergestort wees in sy eie ervaring—die verheerliking van Christus laat hom saam met Hom in die hemele sit.
Daar is tye wanneer die oortuigde sondaar so groot in sy sonde groei. Hy voel of hy vol van boosheid is. Maar selfs dan is die gewaad van Christus breed genoeg om hom te bedek! Soms groei hy so hoog in sy sonde, hy voel soos Lucifer—hy gooi die doek van die Verlosser se geregtigheid oor sy kop en dit bedek hom selfs dan! Sy voete mag die bodem van die see betree, maar die lang gewaad van die Verlosser se geregtigheid vee die bodem van die see as die gelowige se voete daar staan! Alles is langer; alles is hoër; alles is breër as die hoogte, diepte en lengte van ons agteruitgang, ons booshede en ons sonde!
Die Rus van die Gelowige in Christus
Wat ‘n wonderlike ding is dit om ‘n Christen te wees—om in Christus te glo, om die nuwe natuur in ons harte te hê! Kom, my siel, neem rus, die groot Hoëpriester het volle versoening gedoen! Jy het baie goedere opgebou, nie vir baie jare nie, maar vir ewigheid—neem rus—eet geestelike dinge—drink wyn op die druiwe en wees bly, want dit kan nie van jou gesê word nie, “Môre gaan jy sterf.” Jy sal nooit sterf nie! “Jou lewe is verborge met Christus in God.” Jy is nie ‘n dwaas om rus te neem nie—want dit is wettige rus wat die God van die Sabbath voorsien het vir al Sy mense!
Charles Spurgeon