Wakker! Wakker!

“Daarom moet ons nie slaap soos ander nie; maar laat ons waak en nuchter wees.” 1 Tessalonisense 5:6.

Die Treurige Gevolge van Sonde

Wat ‘n hartseer dinge het sonde gedoen. Hierdie pragtige wêreld van ons was eens ‘n glorieryke tempel, elke pilaar waarvan die goedheid van God weerspieël het en elke deel daarvan ‘n simbool van die goeie was. Maar sonde het alles bederf en gekruisig. Dit het die goddelike ekonomie van die natuur so ontwrig dat dié dinge wat eens onvergelyklike prentjies van deug, goedheid en goddelike oorvloed was, nou die simbole en verteenwoordigers van sonde geword het. Dit is vreemd om te sê, maar dit is vreemd waar dat die heel beste gawes van God, deur die sonde van mense, die slegste prentjies van menslike skuld geword het!

Die Water van Genade

Kyk na die vloed wat uit sy fonte breek—dit spoed oor die velde, met oorvloed op sy bors. Dit bedek hulle ‘n tyd lank en dan kalmeer dit en laat op die vlakte ‘n vrugbare afsetting waaraan die boer sy saad kan werp en ‘n oorvloedige oes kan oes. Iemand sou die breek van die water ‘n pragtige prentjie van die oorvloedige voorsiening van God genoem het, maar ons vind dat die sonde hierdie prentjie vir homself toegeëien het—die begin van sonde is soos die breek van waters!

Die Vuur van Gods Genade

Kyk na die vuur—hoe vriendelik het God hierdie element aan ons gegee om ons in die middel van die winter se koue op te vrolik. Vars uit die sneeu en die koue spoed ons na ons huislike vuur en daar, by ons haard, warm ons ons hande en ons is bly! Vuur is ‘n ryk prentjie van die goddelike invloede van die Gees, ‘n heilige embleem van die ywer van die Christen. Maar helaas, die sonde het hierdie ook aangeraak, en die tong word “‘n vuur” genoem. “Dit is aangesteek deur die hel,” word ons gesê, en dit is duidelik wanneer dit laster en kwaadwilligheid uitspreek!

Die Slaap van Sonde

Dan is daar slaap, een van die soetste gawes van God, pragtige slaap—“Die soet hersteller van moeg natuur, balmy slaap.” God het slaap gekies as die simbool van die rus van die geseëndes. “Hulle wat in Jesus slaap,” sê die Skrif. David plaas dit onder die unieke gawes van goddelike genade—“So gee Hy sy geliefdes slaap.” Maar helaas, die sonde kon nie selfs hierdie laat staan nie! Die sonde het hierdie hemelse metafoor oorheers en al het God self slaap gebruik om die uitnemendheid van die staat van die geseëndes uit te druk, moet die sonde selfs dit geskend hê, voordat dit self kan uitgedruk word! Slaap word in ons teks gebruik as ‘n prentjie van ‘n sonde toestand—“Daarom moet ons nie slaap soos ander nie; maar laat ons waak en nuchter wees.”

Die Slegte Slapende

In die eerste plek, begin ons met die kwaad wat die apostel onder die term “slaap” wil beskryf. Die apostel praat van “ander” wat aan die slaap is. As jy na die oorspronklike kyk, sal jy vind dat die woord wat vertaal word as “ander” ‘n meer emphatiese betekenis het. Dit kan vertaal word (en Horne doen dit) as “die afval”—“Laat ons nie slaap soos die afval nie”—die gewone mense, die onadelike geeste—hulle wat geen gedagtes bo die probleme van die aarde het nie. “Laat ons nie slaap soos die ander nie”—die gemeen onadelike skare wat nie lewendig is vir die hoë en hemelse roeping van ‘n Christen nie!

Die Diepe Slumber

Die woord “slaap” in die oorspronklike het ook ‘n meer emphatiese sin. Dit dui op ‘n diepe slaap, ‘n profonte slumber. En die apostel dui aan dat die afval van die mensdom nou in ‘n profonte slumber is. Ons sal nou probeer om te verduidelik wat hy daarmee bedoel het. Eerstens, die apostel bedoel dat die afval van die mensdom in ‘n staat van beklaglike onkunde is. Hulle wat slaap weet niks. Daar mag vreugde in die huis wees, maar die luiaard deel nie in sy blydskap nie. Daar mag dood in die gesin wees, maar geen trane nat die wange van die slaper nie. Groot gebeurtenisse mag in die wêreld se geskiedenis plaasgevind het, maar hy weet daarvan nie.

Die Onkunde van die Slapende

‘n Aardbewing mag ‘n stad van sy grootsheid laat val, of oorlog mag ‘n nasie verwoes, of die vaandel van triomf mag in die wind waai en die klaroene van sy land mag ons met oorwinning groet—maar hy weet niks nie—“Hul arbeid en hul liefde is verlore, albei onbewus en onbekend.” Die slaper weet nie iets nie. Kyk hoe is die afval van die mensdom hierin almal dieselfde! Van sommige dinge weet hulle baie, maar van geestelike dinge weet hulle niks!

Die Blindheid van die Slapende

Hulle het geen vrees van Jehovah voor hulle oë nie. Blind gemaak deur die onkunde van hierdie wêreld, marsjeer hulle deur die paaie van lus na die seker en vreselike einde—die ewige verdoemenis van hulle siele. Broeders en susters, as ons heiliges is, laat ons nie onkundig wees soos ander nie. Laat ons die Skrif ondersoek, want daarin het ons ewige lewe, want dit getuig van Jesus. Laat ons ywerig wees. Laat die woord nie uit ons harte weggaan nie. Laat ons daaraan mediteer beide dag en nag sodat ons soos die boom geplant by die waters kan wees. “Laat ons nie slaap soos ander nie.”

Die Insensibiliteit van die Slapende

Weer eens, slaap beeld ‘n toestand van insensibiliteit uit. Daar mag baie kennis in die slaper wees. Maar dit is verborge, gestoor in sy gedagtes. Dit kan goed ontwikkel wees as hy maar kon wakker gemaak word, maar hy het geen sensitiwiteit nie—hy weet niks. Die inbreker het in die huis gebroke—die goud en silwer is beide in die hande van die dief. Die kind word vermoor deur die wreedheid van hom wat binne gebroke het, maar die vader slaap! Alhoewel al die goud en silwer wat hy het en sy kosbaarste kind in die hande van die vernietiger is, is hy onbewus—hoe kan hy voel wanneer slaap sy sintuie heeltemal verseël het?

Die Verlies van Bewustheid

Lo, in die straat is daar rou. ‘n Vuur het pas die woning van die arme verbrand, en huislose bedelaars is in die straat. Hulle skreeu by sy venster en vra hom om hulp. Maar hy slaap en wat maak dit vir hom saak, al is die nag koud en al is die armes in die storm? Hy het geen bewustheid nie. Hy voel niks vir hulle nie. Daar, neem die titelakte van sy eiendom en verbrand die dokument! Daar, steek sy plaas aan die brand! Brand alles wat hy in die veld het—maak sy perde dood en vernietig sy beeste—laat nou die vuur van God neerdaal en sy skape verbrand! Laat die vyand op alles wat hy het val en dit verwoes—hy slaap so rustig asof hy bewaak word deur die engel van die Here!

Die Weerlose Slapende

Sulk is die afval van die mensdom. Maar helaas, dat ons daaraan moet aandui dat die meeste daarvan insluit! Hoe min is daar wat geestelik voel! Hulle voel genoeg vir enige besering aan hulle liggaam, of aan hulle besit, maar helaas, vir hulle geestelike aangeleenthede het hulle geen sensasie nie! Hulle staan op die rand van die hel, maar hulle bewe nie! Die toorn van God brand teen hulle, maar hulle vrees nie. Die swaard van Jehovah is ontbloot, maar vrees gryp hulle nie! Hulle gaan voort met die vrolike dans; hulle drink die beker van bedwelmende plesier.

Die Gevaar van Onaktief Wees

Hulle geniet en hulle riot—hulle sing steeds die lasterlike lied—ja, hulle doen meer as dit! In hulle nietige drome daag hulle die Allerhoogste uit, terwyl, as hulle eers wakker gemaak was tot die bewussyn van hulle toestand, die merg van hulle bene sou smelt en hulle hart sou smelt soos was! Hulle is aan die slaap, ongeïnteresseerd en onbewus. Maak wat jy mag vir hulle. Laat alles wat jy wil, jou onderneming wees. Die evangelie sal nie jou oë oopmaak nie. Dit sal nie jou oor vertel nie. Jy sal jou kinders in die afgrond laat val en jy sal nie roep nie. “Laat ons nie slaap soos die afval nie!”

Die Dwingende Appèl

Ek roep die verdoemdes—ek roep die afval—ek roep hulle wat nie wakker is nie! Ek roep julle wat op die rand van die hel staan en wie se oë nie sodat kan sien nie! “Waarom sal julle sterf?” sê die Heer, “hoekom sal julle nog gaan? Hoekom sal julle nie terugkom na die Here nie? Waarom sal julle nie opstaan nie?” Dood is jou toestand, tot op die hoogste mate, maar die Here het vir jou ‘n genade-paad geopen—die genade van die Heilige Gees wat jou kan oorpak—Hy kan jou uit jou toestand van sonde lei en jou onkunde verwyder—en kan jou ‘n insig gee van jou toestand—Hy kan jou weghou van die gevolge van jou sonde.

Waak en Wees Nuchter

Ek roep jou om te waak! Waak—terwyl die wêreld jou na die hel lok. Waak—terwyl die verleide jou aanmoedig om jou weg te sit. Waak—terwyl die satan jou probeer versoek! “Laat ons nie slaap soos die ander nie; maar laat ons waak en nuchter wees.” Jy kan nie in die nag gaan slaap nie—jy kan nie jou kop in die sand van sonde wegsteek nie. Waak! Ons roep jou om waak te wees en nuchter te wees—ek praat nie net van die wêreld nie. Ek praat van jou eie hart! Hierdie is jou eie liefde vir die wêreld—jou liefde vir die sonde—jou liefde vir die vleselike dinge—jou liefde vir die aarde en die dinge wat in die wêreld is!

Die Aanmoediging tot Nuchterheid

Kom terug na God! Kom terug na die Here—kom terug na die God van jou vader, wat jou nie meer wil verlaat nie. Hy wil jou red—hy wil jou van die afgrond bring. Laat jou hart nie aan die slaap wees nie—ja, laat nie jou siel aan die slaap wees nie! Waak, jy wat aan die slaap is—kom en word wakker—en die Here sal jou verlig.

Die Bemoediging van die Gelowige

“Want wat Hy vir sy mense belof is nie net belofte nie, maar jy is nie net onder die wet nie, maar jy is onder genade. Moet nie jou genade verlore laat gaan nie!” Kyk, ek is nie die voorsienigheid van die siel nie—jy is nie die voorsienigheid nie—maar jy is onder die liefdevolle hand van die Here! Moet nie jou kop laat hang nie, maar moet weerstaan!

‘n Bemoedigende Woord

Ek roep jou om jou oë te open—want hier is die evangelie van die genade van God wat tot jou geopenbaar is—en die evangelie sal jou rus gee. Laat ons saam opstaan en waak! Laat ons saam waak—en die Here sal ons leie. Hy sal ons nie in die duisternis laat nie, maar Hy sal ons met sy lig verlig—want ons is nie die afval nie—maar ons is die kinders van die lig!

Waak en Wees Nuchter

Neem sorg, my broeders en susters—indien daar enige moeilike tye in Londen sou kom, indien kommersiële huise sou val en banke gebroke word—moet asseblief nuchter wees! Daar is niks wat ons beter deur ‘n paniek sal help nie as wanneer elkeen van ons probeer om ons gees op te hef—net opstaan in die oggend en sê: “Tye is baie moeilik, en vandag kan ek alles verloor, maar om te bekommer, sal nie help nie. Laat ek net ‘n dapper hart teen harde hartseer stel en na my werk gaan; die handelswiele mag stop. Ek loof God, my skat is in die hemel. Ek kan nie bankrot wees nie—ek het my affektesie op die dinge van God gesetel. Ek kan daardie dinge nie verloor nie. Daar is my juweel. Daar is my hart!”

As alle mense dit kon doen, sou dit bydra tot openbare vertroue. Maar die rede vir die groot verwoesting van baie mense is die gierigheid van almal en die vrees van sommige. As ons almal met vertroue, moed en dapperheid deur die wêreld kon gaan, sou daar niks wees wat die skok kon afwend nie! Ek neem aan die skok moet kom. En daar is baie respekteerbare mense hier teenwoordig wat voorhou om bedelaars te wees voordat lank.

Jou taak is om jou vertroue in Jehovah te plaas, sodat jy kan sê: “Alhoewel die aarde verwyder word en alhoewel die berge in die middel van die see gedra word, God is my toevlug en sterkte, ‘n baie teenwoordige hulp in benoudheid, daarom sal ek nie vrees nie.” Deur dit te doen, sal jy meer waarskynlikheid skep om jou eie ondergang te vermy as deur enige ander middel wat die wysheid van die mens jou kan voorstel!

Laat ons nie onbedagsaam in besigheid wees nie, soos ander; maar laat ons wakker wees! “Laat ons nie slaap nie”—moet nie deur die slaapwandeling van die wêreld meegevoer word nie, want wat is dit beter as—aktiwiteit en gierigheid in slaap? “Maar laat ons waak en nuchter wees.” O, Heilige Gees, help ons om te waak en nuchter te wees!

Die Verantwoordelikheid van die Gelowige

Soos ek baie tyd spandeer het om die eerste punt te verduidelik—wat was die slaap wat die apostel bedoel het? En nou sal jy opmerken dat die woord “daarom” impliseer dat daar sekere redes hiervoor is. Ek sal jou hierdie redes gee. En as ek dit ‘n bietjie in ‘n dramatiese vorm moet stel, moet jy nie verbaas wees nie—dit sal beter onthou word.

“Daarom,” sê die apostel, “laat ons nie slaap nie.” Ons sal eers na die hoofstuk self kyk vir ons redes. Die eerste rede kom voor die teks. Die apostel vertel ons dat “ons almal die kinders van die lig en van die dag is; daarom moet ons nie slaap soos ander nie.” Ek verbaas my nie wanneer ek deur die strate loop na donkerte en ek elke winkel gesluit en elke blind getrek sien nie. En ek sien die lig in die boonste kamer, wat dui op aftrede na rus. Ek verbaas my nie dat ‘n halfuur later my voetstappe my skrik, en ek vind niemand in die strate nie.

As ek die trap opgaan en in die gesigte van die slaapgaste kyk, sal ek nie verbaas wees nie, want dit is nag, die regte tyd vir slaap. Maar as ek op ‘n oggend om elf of twaalf uur deur die strate loop en ek vind myself alleen en elke winkel gesluit en elke huis toegemaak en nie ‘n geluid hoor nie, sal ek sê: “Dit is vreemd, dit is verbasend! Waar is die mense? Dit is dag en tog slaap hulle almal.”

Ek sou geneig wees om die eerste klopper te neem wat ek kon vind en ‘n dubbele klop te gee en na die volgende deur te hardloop en die bel te lui en dit so langs die straat te doen! Of na die polisiestasie te gaan en die mense wat ek daar vind wakker te maak en hulle te vra om ‘n geluid in die straat te maak! Of die brandweer te bel en die brandweermanne te vra om te rammel in die straat en te probeer om die mense wakker te maak, want ek sou vir myself sê: “Daar is ‘n pestilensie hier! Die engel van die dood moet deur hierdie strate gevlieg het gedurende die nag en al hierdie mense doodgemaak het, anders sou hulle seker wakker gewees het.”

Slaap in die dag is absoluut onvanpas! “Wel, nou,” sê die apostel Paulus, “jy mense van God, dit is dag met julle. Die son van geregtigheid het oor julle opgegaan met genesing in sy vleuels. Die lig van God se Gees is in jou gewete. Jy is uit die duisternis in wonderlike lig gebring! Vir jou om te slaap, vir ‘n kerk om te slumber, is soos ‘n stad wat in bed is gedurende die dag; soos ‘n hele dorp wat slaap wanneer die son skyn—dit is ongepast en onvanpas.”

Die Oproep tot Waaksaamheid

En nou, as jy weer na die teks kyk, sal jy vind daar is ‘n ander argument. “Laat ons wat van die dag is nuchter wees, die borsplaat van geloof en liefde aantrek.” Dit blyk dus dat dit oorlogstyd is en, daarom, weer is dit onvanpas om te slumber!

Daar is ‘n fort daar, ver weg in Indië. ‘n Troep van die afskuwelike Sepoy het dit omsingel. Bloeddorstige helshonde, as hulle eenmaal toegang verkry, sal hulle die moeder en haar kinders verskeur en die sterkte man in stukke sny! Hulle is by die poorte—hul kanonne is gelaai—hul bajonette dors na bloed en hul swaard is honger om te dood.

As jy deur die fort gaan, is die mense almal aan die slaap. Daar is die wag op die toring, wat op sy bajonet knik. Daar is die kaptein in sy tent, met sy pen in sy hand en sy afskrifte voor hom, wat aan die tafel slaap! Daar lê soldate in hul tente gereed vir die oorlog, maar almal slaap. Daar is nie ‘n man te sien wat waak nie. Daar is nie ‘n wag daar nie! Almal slaap!

Waarom, my vriende, sou julle sê: “Wat is hier aan die gang? Wat kan dit wees? Het ‘n groot towenaar sy staf gewieg en ‘n betowering op hulle allemaal geplaas? Of is hulle almal mal? Het hul verstand gevlug? Sekerlik, om in oorlogstyd te slaap is werklik onaanvaarbaar!

Wees wakker! Wees wakker! Predikasie #163

Hier, neem daardie trompet—gaan na die kaptein se oor en blaas ‘n blast en kyk of dit nie onmiddellik vir hom wakker maak nie! Neem die bajonet van die soldaat wat op die mure slaap en gee hom ‘n skerp prikkie daarmee en kyk of hy nie wakker word nie!” Maar sekerlik, sekerlik kan niemand geduld hê met mense wat slaap wanneer die vyand die mure omsingel en teen die poorte dreun!

Nou, Christene, dit is jou geval. Jou lewe is ‘n lewe van oorlogvoering—die wêreld, die vlees en die duiwel is ‘n hellike drie-eenheid en jou arme natuur is ‘n ellendige modderwerk agter wat jy gevestig is! Is jy aan die slaap? Aan die slaap? Wanneer Satan vuurpyle van begeerte na jou oë gooi? Wanneer hy pyle van versoeking in jou hart afskiet? Wanneer hy strikke het om jou voete te vang? Aan die slaap? Wanneer hy jou bestaan ondermyn en wanneer hy van plan is om die strooipunt aan te wend wat jou kan vernietig, tensy goddelike genade dit keer? O, slaap nie, soldaat van die kruis! Om in oorlogstyd te slaap is absoluut onverenigbaar!

Grote Gees van God, verbied dat ons sou slumber! Maar nou, terwyl ons die hoofstuk self verlaat, sal ek jou een of twee ander redes gee wat, ek hoop, Christelike mense sal beweeg om uit hul slaap te ontwake.

“Bring uit jou dode! Bring uit jou dode! Bring uit jou dode!” Dan kom die klingeling van ‘n bel; wat is dit? Hier is ‘n deur gemerk met ‘n groot wit kruis! Here, het genade oor ons! Al die huise in daardie straat blyk met daardie wit doodskruis gemerk te wees. Wat is dit? Hier groei die gras in die strate. Hier is Cornhill en Cheapside verlate! Niemand word aangetref wat ‘n enkele voetpad trap nie. Daar is nie ‘n geluid te hoor nie, behalwe daardie perdseuntjies, soos die seuntjies van die dood se bleek perd op die klippe, die klingeling van daardie bel wat die dood bring!

O, ons het ‘n maklike oorwinning, want ons hoef nie te vrees nie! Wat ons kan doen, is om wakker te wees en ons roeping en opdrag te vervul—om te lewe! Om te lewe! Want die dood in die moord en die dood in die bed, hoeveel van ons sou nie in die hel gemaak word nie?

Die Uitslag van Waaksaamheid

En die gevolge hiervan is dat ons nie net onsself moet help nie, maar ons moet ook ons broeders help. Maar dit is nie genoeg dat ons ons eie siel moet red nie—ons moet ook ons broeder red. As ons slaap en ons broeder gevaar loop, is ons van ons plig verskuldig. As jy oor ‘n stryd waak en oor sy siel waak—hy kan nie op jou vertrou nie. As jy nie jou broeder wil waak nie, kan jy nie vir jou siel verantwoordelik wees nie.

So, terwyl ek afsluit, kom ons wakker! Moet nie een of ander dwaas tydsbesteding, wat jou nie aan die lig bring nie, maak nie. Moet nie die tyd van die kerk steel nie—maak jou gewete wakker! Moet nie die erns van jou roeping verwaarloos nie. Dit is jou plig om nie te slaap nie.

“Wakker en nuchter wees! O, liewe mense, hoe ons die Heilige Gees van God kan vra om ons op te wek om ons te help om ons roeping en die genade van God te verwag en om ons liefde vir ons medemens te voed!”

Amen!

Bring Uit die Sondaar!

“Bring uit die sondaar! Bring uit die sondaar! Bring uit die sondaar! Laat hom sterwe en verdoem wees!”

En daar is jy wat jouself ‘n Christen noem, en jy doen niks om die instrument te wees om siele te red—nooit steek jy jou hande uit om die sondaar soos brands uit die vuur te ruk, soos die Here dit wil hê!

O, mag die seën van God op jou rus, om jou van so ‘n bose pad te draai, dat jy nie soos ander slaap nie; maar mag jy waak en nuchter wees! Die druisende gevaar van die wêreld vereis dat ons aktief moet wees en nie slaperig nie!

Die Waarskuwing van die Storm

Hoor hoe die mast kreun! Kyk na die seile daar, geskeurde stukke. Brekers voor! Sy sal binnekort op die rotse wees. Waar is die kaptein? Waar is die bootsman? Waar is die matrose? Ahoy daar! Waar is julle? Hier kom ‘n storm aan! Waar is julle? Julle is in die kajuit? En daar lê die kaptein in ‘n sagte, soete slaap! Daar is die man aan die wiel, so diep aan die slaap soos ooit. En daar is al die matrose in hulle hangmatte. Wat? En die brekers voor? Wat? Die lewens van tweehonderd passasiers in gevaar, en hier is hierdie diere aan die slaap? Skop hulle uit! Wat is die nut daarvan om sulke mense as matrose te laat wees, veral in so ‘n tyd soos hierdie? Waarom, uit met julle! As julle in goeie weer aan die slaap gegaan het, sou ons julle dalk vergewe het.

Staan op, Kaptein! Wat het jy gedoen? Is jy mal? Maar luister! Die skip het gestuit—sy sal binne ‘n oomblik sink! Nou sal julle werk, sal julle? Nou sal julle werk wanneer dit nie meer nut het nie en wanneer die geskree van verdrinkende vroue jou na die hel sal roep oor jou afschuwelike nalatigheid om nie vir hulle om te gee nie!

Die Storm van Sonde

Wel, dit is baie soos baie van ons in hierdie tye ook! Hierdie trotse skip van ons gemeenskap wankel in ‘n storm van sonde. Die selfde mast van hierdie groot nasie kreun onder die orkaan van laster wat oor die edele vaartuig waai. Elke hout is gespanne, en God help die goeie skip, of helaas, niemand kan haar red nie!

En wie is haar kaptein en haar matrose, maar ministers van God, die professore van godsdiens? Dit is hulle aan wie God goddelike genade gee om die skip te stuur. “Julle is die sout van die aarde.” Julle bewaar en hou dit lewendig, o kinders van God. Is julle in die storm aan die slaap? Slumbere julle nou? As daar geen gemors van laster was nie; as daar geen hoere was nie; as daar geen huise van godslastering was nie; as daar geen moorde en geen misdade was nie, o, julle wat die sout van die aarde is—julle kon slaap.

Maar vandag roep die sonde van Londen in God se ore. Hierdie behemoth-stad is bedek met misdaad, en God is vererg oor haar. En is ons aan die slaap, doen ons niks? Dan vergewe God ons! Maar sekerlik, van al die sondes wat Hy ooit vergewe, is dit die grootste, die sonde van slumbering terwyl die wêreld verdoem—die sonde van luiheid terwyl Satan besig is om die siele van mense te verslind. “Broeders, laat ons nie in sulke tye slaap nie, want as ons dit doen, moet ‘n vloek op ons val, vreeslik om te dra!

Die Armman in die Sel

Daar is ‘n arme gevangenis in ‘n sel. Sy hare is oor sy oë in ‘n klomp. ‘n Paar weke gelede het die regter die swart pet op sy kop gesit en beveel dat hy terug geneem moet word na die plek vanwaar hy gekom het en aan die nek gehang moet word tot hy dood is. Die arme mens se hart is gebroke terwyl hy dink aan die boei, die galg en die val, en die dood na die dood.

O, wie kan sê hoe sy hart geskeurde en gely is terwyl hy dink aan die verlaat van alles en gaan na ‘n plek waarvan hy nie weet nie? Daar is ‘n man daar, diep aan die slaap op ‘n bed. Hy is daar al twee dae aan die slaap en onder sy kussing het hy daardie gevangenis se vrye pardon!

Ek sou daardie skelm met ‘n roede slaan; hom goed slaan, vir daardie arme man twee ekstra dae van ellende te laat ervaar. Waarom, as ek daardie man se pardon gehad het, sou ek daar gewees het! As ek op die vlerke van weerlig kon ry om by hom te kom, sou ek gedink het die vinnigste trein wat ooit gery het, maar stadig was, as ek so ‘n soete boodskap om te dra en so ‘n arme swaar hart om dit te bring! Maar daardie man, daardie dier, is diep aan die slaap met ‘n vrye pardon onder sy kussing, terwyl daardie arme mens se hart met ontsteltenis gebroke is!

Die Verantwoordelikheid van die Christen

Ah, moenie te hard wees op hom nie—hy is hier vandag! Saam met jou sit daar ‘n arme berouvolle sondaar. God het hom vergewe en bedoel dat jy hom daardie goeie nuus moet vertel. Hy het verlede Sondag langs jou gesit en hy het die hele preek deur gehuil, want hy het sy skuld gevoel.

As jy met hom gepraat het, wie kan sê? Hy sou dalk vertroosting gehad het, maar daar is hy nou—jy het nie vir hom die goeie nuus vertel nie. Laat jy dit aan my oor? Ah, here, maar jy kan God nie deur ‘n tussenganger dien nie! Wat die predikant doen, beteken niks vir jou nie. Jy het jou eie persoonlike plig om te doen en God het jou ‘n waardevolle belofte gegee. Dit is nou op jou hart. Wil jy nie omdraai na jou naaste en hom daardie belofte vertel nie?

O, daar is baie ‘n seergemaakte hart wat seergemaak word oor ons luiheid om die goeie nuus van hierdie verlossing te vertel! “Ja,” sê een van my lede, wat altyd hierdie plek op Sondag besoek, en kyk uit vir jong mans en jong vroue wat hy die Sondag voorheen in trane gesien het, en wat baie in die kerk bring, “ja, ek kan jou ‘n storie vertel.” Hy kyk ‘n jong man in die gesig, en sê: “Het ek jou nie al baie keer hier gesien nie?” “Ja.” “Ek dink jy het ‘n diep belangstelling in die diens, nie waar nie?” “Ja, ek doen—wat laat jou my daardie vraag vra?”

“Want ek het jou gesig verlede Sondag gekyk, en ek het gedink daar is iets aan die gang met jou.” “O, meneer,” sê hy, “niemand het sedert ek hier was met my gepraat nie, tot nou toe, en ek moet ‘n woord aan jou sê. Toe ek by my moeder was, het ek gedink ek het ‘n idee van godsdiens, maar ek het weggekom en was gebonde om leerlinge te wees met ‘n goddelose klomp seuns, en het alles gedoen wat ek nie moes gedoen het nie. En nou, meneer, begin ek huil, begin ek berou. Ek wens ek weet hoe ek gered kan word! Ek hoor die woord gepreek, meneer, maar ek het iets nodig wat persoonlik aan my gesê moet word deur iemand.”

En hy draai om; hy neem hom by die hand, en sê: “My liewe jong broer, ek is so bly ek het met jou gepraat. Dit maak my arme ou hart bly om te dink dat die Here steeds iets hier doen. Nou, moenie moedeloos wees nie, want jy weet, ‘Dit is ‘n getroue uitspraak en werd om te aanvaar, dat Christus Jesus in die wêreld gekom het om sondaar te red.’”

Die jong man druk sy sakdoek teen sy oë, en na ‘n minuut sê hy: “Ek wens jy sal my laat bel en jou sien, meneer.” “O, jy mag,” sê hy. Hy praat met hom. Hy lei hom vorentoe, en uiteindelik, deur God se genade, kom die gelukkige jong man vorentoe en verklaar wat God vir sy siel gedoen het, en skuld sy verlossing so veel aan die nederige instrumentaalheid van die man wat hom gehelp het, soos aan die prediking van die predikant!

Die Oproep om Wakker te Wees

Geliefde broeders en susters, die bruidegom kom! Wakker! Wakker! Die aarde sal binnekort oplos, die hemele sal verbygaan met ‘n groot geraas. Is dit nie ‘n wonderlike saad van hoop nie? Dit is wat ek hoop om jou te laat weet.

O, hier is die oproep, en die diens van die Here is met ons! Om te wakker te wees in hierdie tye van bedrog, en die saak van die verlorenes op die hart te dra. Neem dit aan. Maak jou saak, broeder; bring die sondaar uit die vlamme, en neem jou plig om met die mense te praat, en neem jou verantwoordelikheid ernstig.

Die lering van die Woord is dat jy moet staan op die torings van Sion en moet roep, moet roep! Want die Here is by jou, en jy sal Hom vind, en jy sal die seëninge van sy genade hê. Laat ons dit nie vergeet nie! Kom, laat ons wakker wees!

Charles Spurgeon