SALVASIE VAN DIE HERE – CHARLES SPURGEON

Inleiding tot Verlossing

“Verlossing is van die Here.” – Jona 2:9.

Jona het hierdie sin van goeie teologie op ‘n vreemde plek geleer. Hy het dit in die buik van die walvis geleer, aan die onderkant van die berge, met die seegras om sy kop gewikkel, toe hy gedink het die aarde met haar hekke is vir ewig om hom. Meeste van die groot waarhede van God moet in diepte van ellende geleer word. Hulle moet in ons gebrand word met die warm yster van verdrukking; anders sal ons dit nie werklik ontvang nie. Geen man is in staat om oor die dinge van God se koninkryk te oordeel, totdat hy eers getoets is nie. Daar is baie dinge wat in die dieptes geleer moet word wat ons nooit in die hoogtes sal verstaan nie. Ons ontdek baie geheime in die grotte van die oseaan wat ons, al het ons die hemel in gevlieg, nooit sou kon weet nie. Die een wat die behoeftes van God se volk die beste sal tegemoetkom as ‘n prediker, is hy wat daardie behoeftes self beleef het. Hy sal die beste troos bring vir God se Israel wat self troos nodig gehad het. En hy sal die beste verlossing preek wat self sy eie behoefte aan dit ervaar het. Jona, toe hy van sy groot gevaar verlos was, deur God se opdrag, het die vis sy groot dieptes gehoorsaam verlaat en sy vrag op droë grond gelos – was toe in staat om te oordeel. En dit was die gevolg van sy ervaring onder sy ellende – “Verlossing is van die Here.”

Verlossing en Diepte

Met verlossing bedoel ons nie net die spesifieke verlossing wat Jona van die dood ontvang het nie, want volgens Dr. Gill is daar iets baie spesiaal in die oorspronklike woord “Verlossing,” wat een letter meer het as wat dit normaalweg het wanneer dit net verwys na ‘n tydelike bevryding. Ons kan dit hier net verstaan as die groot werk van die verlossing van die siel wat vir ewig duur.

Ek sal hierdie oggend probeer om te wys dat “Verlossing is van die Here.” Eerstens sal ek die leerstelling verduidelik, daarna sal ek probeer wys hoe God ons beskerm het om nie foute te maak nie, en hoe Hy ons toe omhels het om die evangelie te glo; dan sal ek die invloed van hierdie waarheid op mense bespreek; en ek sal afsluit deur die teenhanger van die leerstelling te toon. Elke waarheid het sy omgekeerde, en so het hierdie een.

Die Verlossing van die Here

Laat ons dan begin deur die leerstelling uit te lê – die leerstelling dat verlossing van die Here, of Jehovah, is. Ons moet verstaan dat die hele werk waardeur mense van hul natuurlike toestand van sonde en verderf gered word, en oorgedra word na die koninkryk van God en erfgename van ewige geluk word, net van God en van Hom alleen is. “Verlossing is van die Here.”

Om mee te begin, die plan van verlossing is heeltemal van God. Geen menslike verstand en geen geskape intelligensie het God gehelp om die verlossing te beplan nie. Hy het die weg uitgedink, net soos Hy dit self uitgevoer het. Die plan van verlossing is bedink voor die bestaan van engele. Voordat die dageraad sy strale oor die donkerte geslinger het – toe die onbekende eter nog nie deur die vleuel van serafs beweeg is nie, en toe die stilte nog nie deur die song van engele versteur is nie – het God ‘n manier bedink waardeur Hy die mens kan red, wat Hy in sy soewereiniteit bepaal het sou val. Hy het nie engele geskep om saam met hulle te raadpleeg nie. Nee, Hy het dit self gedoen! Ons mag regtig die vraag vra: “Met wie het Hy raad gehou? Wie het Hom onderrig toe Hy die groot argitektuur van die tempel van genade beplan het? Met wie het Hy raad gehou toe Hy die dieptes van liefde gegrawe het, sodat daaruit spruite van verlossing kon opwel? Wie het Hom gehelp?” Niemand nie! Hy het dit alleen gedoen.

Geen Ander Kan Help Nie

As engele toe al bestaan het, sou hulle nie God kon gehelp het nie. Ek kan gerus dink dat as ‘n solemn vergaderings van daardie geeste gehou is, en as God aan hulle gesê het: “Mense sal in opstand kom. Ek verklaar ek sal hulle straf. My geregtigheid, onwrikbaar en streng, vereis dit. Maar ek is tog van plan om genade te betoon.” As Hy die vraag aan die hemelse magte van magtige wees gestel het: “Hoe kan hierdie dinge wees? Hoe kan geregtigheid haar vereistes vervul en hoe kan genade heers?” sou die engele in stilte gesit het totdat nou – hulle sou nie ‘n plan kon bepaal nie! Dit sou die engelagtige intellek oorstyg het om die manier uit te dink waardeur geregtigheid en vrede mekaar sou ontmoet en oordeel en genade mekaar sou soen. God het dit uitgedink omdat dit sonder God nie uitgedink kon wees nie! Dit is ‘n plan te pragtig om die produk van enige verstand anders as daardie verstand te wees wat dit later uitgevoer het. “Verlossing” is ouer as die skepping. Dit is “van die Here.”

God se Plan en Handeling

En soos dit van die Here in beplanning was, so was dit van die Here in uitvoering. Niemand het gehelp om verlossing te voorsien nie. God het dit alles self gedoen. Die feesmaal van genade word opgetower deur een Gasheer – daardie Gasheer is Hy aan wie die beeste op ‘n duisend heuwels behoort! Maar niemand het enige lekkernye by daardie koninklike maaltyd bygedra nie. Hy het alles self gedoen. Die koninklike bad van genade, waarheen swart siele gewas word, is gevul uit die are van Jesus – nie ‘n druppel is deur enige ander wese bygedra nie. Hy het aan die kruis gesterf en as ‘n versoender het Hy alleen gesterf! Geen bloed van martelare meng met daardie stroom nie. Geen bloed van edele belijders en helde van die kruis het die rivier van versoening betree nie. Dit is gevul uit die are van Christus en van geen ander nie! Hy het alles alleen gedoen. Versoening is die ongeskoolde werk van Jesus.

Ek sien die Man aan daardie kruis wat “die wynpers alleen getrap het.” In daardie tuin sien ek die eensame Overwinnaar wat na die stryd op sy eie gekom het, waarvan sy eie arm die verlossing gebring het en waarvan sy almagtigheid Hom volhou het. “Verlossing is van die Here.”

Die Toepassing van Verlossing

Wat die toepassing van verlossing betref – Jehovah, die Vader, die Seun en die Gees, het alles voorsien! Tot dusver is ons almal saamgestem, maar nou sal ons bietjie moet skei. “Verlossing is van die Here,” in die toepassing daarvan. “Nee,” sê die Arminiaan, “dis nie! Verlossing is van die Here insluitend alles wat Hy vir die mens kan doen. Maar daar is iets wat die mens moet doen, wat, as hy dit nie doen nie, sal vergaan.” Dit is die Arminiaanse manier van verlossing.

As ek aan hierdie teorie van verlossing gedink het, terwyl ek by daardie venster van Carisbrooke-kasteel gestaan het, uit waarvan koning Charles, van ongelukkige en onregverdige herinnering, probeer het om te ontsnap, sou ek die lesing van die gidsboek gesien het wat sê dat alles gereed was vir sy ontsnapping, maar hier was die belangrike omstandigheid – sy vriende het alles gedoen wat hulle kon – hy was om die res te doen. Maar dit was juis die punt van die stryd – om uit die venster te kom – waarvan hy nie in staat was nie! So is dit met die sondaar. As God alle middele van ontsnapping voorsien het en hom net vereis het om uit sy kerker te kom, sou hy daar vir ewig gebly het!

Verandering deur die Gees

Diegene wat eens sonde liefgehad het, sal, deur God se heilige Gees, daartoe beweeg word om dit te haat. En hier is my vertroue—dit wat hulle nie kan doen nie, omdat hulle deur die vlees swak is—sal God, wat sy Gees in hulle harte stuur, vir hulle en in hulle doen—en so sal hulle verlos word!

“Wel,” sê iemand, “dit sal mense laat stilsit en hul arms vou.” Meneer, dit sal nie! Maar as mense dit wel doen, kan ek nie help nie—my taak—soos ek dikwels in hierdie plek gesê het—is nie om vir julle die redelikheid van enige waarheid te bewys nie, of om enige waarheid teen sy gevolge te verdedig nie. Wat ek hier doen—en ek bedoel om by dit te bly—is net om die waarheid te verklaar omdat dit in die Bybel staan!

As jy dit nie lekker vind nie, moet jy die geskil met my Meester besleg—en as jy dit onredelik vind, moet jy met die Bybel gesels. Laat ander die Skrif verdedig en bewys dit waar, hulle kan hul werk beter doen as wat ek sou kan—my werk is net die proclamering van die waarheid. Ek is die boodskapper. Ek spreek die boodskap van my Meester. As jy nie die boodskap hou nie, quarrel met die Bybel, nie met my nie! Solank ek Skrif aan my kant het, sal ek waaksaam wees en julle uitdaag om iets teen my te doen! “Verlossing is van die Here.”

Verlossing en God se Toepassing

Die Here moet dit toep, om die onwillige gewillig te maak, om die goddelose goddelik te maak, en die vuil rebel by die voete van Jesus te bring, anders sal verlossing nooit behaal word nie! Laat daardie een ding onbeweeglik wees, en jy het die skakel van die ketting gebreek, die presiese skakel wat nodig was vir die integriteit daarvan. Neem die feit weg dat God die goeie werk begin, en dat Hy ons stuur wat die ou divines “voorkomende genade” noem—neem dit weg en jy het die hele verlossing beskadig—jy het die sleutelsteen uit die boog geneem en dit val neer! Dan is daar niks oor nie.

Genade deur die Gees

En nou, oor die volgende punt, sal ons weer ‘n bietjie verskil. “Verlossing is van die Here,” wat die volharding van die werk in enige man se hart betref. Wanneer ‘n man ‘n kind van God geword het, het hy nie ‘n voorraad genade ontvang wat hy vir ewig kan gebruik nie. Maar hy het genade vir daardie dag. En hy moet genade vir die volgende dag hê en vir die volgende dag, totdat die dae eindig, of anders sal die begin van geen nut wees nie.

Soos ‘n man homself nie geestelik lewendig maak nie, so kan hy homself nie so hou nie. Hy kan geestelike voedsel eet en so sy geestelike krag behou. Hy kan in die gebooie van die Here wandel en so rus en vrede geniet, maar steeds, die innerlike lewe is net so afhanklik van die Gees vir sy voortbestaan soos vir sy eerste geboorte! Ek glo werklik dat as dit my lot ooit sou wees om my voet op die goue drempel van die paradys te sit en hierdie duim op die pêrelgrendel te plaas, ek nooit die drempel sou oorsteek nie, tensy ek genade gegee sou wees om daardie laaste stap te neem waardeur ek die hemel kon binnegaan! Geen man het van homself, selfs wanneer hy bekeer is, enige mag nie, tensy daardie mag daagliks, voortdurend en voortdurend in hom ingelewer word deur die Gees!

Die Gevaar van Selfstandigheid

Maar Christene stel dikwels hulself op as onafhanklike manne. Hulle kry ‘n bietjie voorraad genade in hul hande en sê, “My berg staan vas, ek sal nooit beweeg nie.” Maar ag, dit duur nie lank voordat die manna begin vergaan nie. Dit was net bedoel om die manna vir die dag te wees en ons het dit vir die môre behou, en daarom faal dit ons! Ons moet vars genade hê—”Want dag vir dag het die manna geval, Oh, om daardie les te leer!” So soek dag vir dag vir vars genade!

Dikwels wil die Christen ook genoeg genade vir ‘n maand in een oomblik ontvang. “Oh,” sê hy, “wat ‘n magdom probleme kom ek aan—hoe sal ek dit alles hanteer? Oh, ek wens ek het genoeg genade om deur dit alles te kom!” Liewe vriende, julle sal genoeg genade hê vir julle probleme, soos hulle kom, een vir een! “Soos jou dae, so sal jou krag wees.” Maar jou krag sal nooit wees soos jou maande, of soos jou weke nie. Jy sal jou krag hê soos jy jou brood het. “Gee ons vandag ons daaglikse brood.” Gee ons vandag ons daaglikse genade. Maar waarom is dit jy wat oor die dinge van môre begin bekommer? Die gewone mense sê: “Oor ‘n brug kom jy wanneer jy by dit kom.” Dit is goeie raad! Doen dieselfde. Wanneer ‘n probleem kom, aanval dit, en laat dit val, en oorwin dit! Maar moenie nou begin om jou elende vooruit te voorspel nie.

Teen die Elende van Môre

“Ag, maar ek het so baie,” sê iemand. Daarom sê ek, moenie verder kyk as jou behoeftes nie. “Voldoende vir die dag is die boosheid daarvan.” Doen soos die dapper Griek wat, toe hy sy land teen Persië verdedig het, nie na die vlaktes gegaan het om te veg nie, maar in die smal pas van Thermopylae gestaan het. Daar, toe die menigtes hom kom aanspreek het, moes hulle een vir een na hom toe kom, en hy het hulle een vir een neergemaak. As hy na die vlakte gegaan het, sou hy gou verslind wees en sy handvol sou gesmelt het soos ‘n druppel dou in die see. Staan in die smal pas van vandag, en veg jou probleme, een vir een. Moet nie na die vlaktes van môre hardloop nie, want daar sal jy besieg en doodgemaak word. Soos die boosheid voldoende is, sal die genade wees!

Verlossing en Volmaaktheid

“Verlossing is van die Here.” Maar laastens, oor hierdie punt. Die uiteindelike volmaaktheid van verlossing is van die Here. Binnekort, binnekort, sal die heiliges van die aarde heiliges in lig wees. Hul hare van sneeuige ouderdom sal gekroon wees met ewige vreugde en onsterflike jeug. Hul oë, vol trane, sal helder wees soos sterre, nooit weer verduister deur verdriet nie. Hul harte, wat nou bewe, sal bly wees en sterk wees en vir altyd in die tempel van God gevestig wees! Hul dwase, hul laste, hul hartseer, hul woes, is binnekort verby! Sonde sal doodgemaak word, korrupsie sal verwyder word en ‘n hemel van vlekke-vrye suiwerheid en ongeëwende vrede sal hul s’n wees vir altyd! Maar dit moet steeds wees deur genade. Soos die fondasie was, so moet die topsteen wees. Daardie wat op aarde die begin neergelê het, moet in die hemel die hoogste steen lê. Soos hulle verlos was van hulle vuil geselskap deur genade, so moet hulle verlos word van die dood en die graf deur genade, en hulle moet die hemel binnegaan sing—”Verlossing van die Here alleen, Genade is ‘n grenslose see!”

Daar mag Arminianen hier wees, maar hulle sal nie Arminianen daar wees nie! Hulle mag hier sê, “Dit is die wil van die vlees,” maar in die hemel sal hulle nie so dink nie! Hier mag hulle ‘n bietjie aan die skepsel toeskryf, maar daar sal hulle hul kroninge aan die Verlosser se voete werp en erken dat Hy alles gedoen het!

Vertroue en Vrees

Ek verwag nie om dieselfde aantal bekeringe in hierdie plek te sien as wat ek ‘n jaar gelede gesien het nie, toe ek veel minder luisteraars gehad het. Vra jy waarom? Wel, ‘n jaar gelede is ek deur almal mishandel. Om my naam te noem, was om die naam van die mees afskuwelike clown wat ooit gelewe het, te noem! Die blote uitspreking daarvan het vloeke en vervloekings gebring. By baie mense was dit ‘n naam van minagting, wat soos ‘n sokkerbal deur die straat geskop is. Maar toe het God my duisende siele gegee wat by my gemeente gevoeg is, en in een jaar was dit my geluk om nie minder nie as ‘n duisend mense persoonlik te sien wat toe bekeer is! Ek verwag nie dit nou nie. My naam word nou ‘n bietjie geskat, en die groot mense van die aarde dink dit is geen skaamte om aan my voete te sit nie. Maar dit maak ek bang, dat God my mag verlaat, nou dat die wêreld my evalueer. Ek sou eerder verag en geskeel wees as enigiets anders! Die vergadering wat julle so grand en mooi dink, sou ek vinnig prysgee as ek deur so ‘n verlies ‘n groter seën kon ontvang. “God het die basiese dinge van die wêreld gekies.” En daarom bereken ek dat hoe meer geskat ek mag word, hoe erger is my posisie—hoe minder sal ek verwag dat God my sal seën. Hy het Sy “skatte in erdebakke geplaas, sodat die uitnemendheid van die krag van God en nie van die mens nie” mag wees. ‘n Armoedige prediker het een keer begin preek, en die hele wêreld het hom gesleg. Maar God het hom geseën. Later het hulle hom begin berispe en hom beskat. Hy was die man—’n wonder! God het hom verlaat! Dit was dikwels dieselfde. Dit is vir ons om te onthou, in tye van gewildheid, dat “Kruisig Hom, kruisig Hom” vinnig agter die “Hosanna” aan kom. Die skare vandag, as dit reg behandel word, mag die handvol van môre wees, want mense hou nie van eerlike praat nie. Ons moet leer om verag te word, leer om geskeel te word—en dan sal ons leer om deur God bruikbaar gemaak te word!

Kruisiging en Leerskaps

Ek het dikwels neergedaal op my knieë, met die warm sweet wat van my voorkop opkom onder ‘n nuwe beswadde wat oor my uitgegiet is. In ‘n angs van verdriet het my hart amper gebreek totdat ek uiteindelik die kuns geleer het om alles te dra en niks vir ander te gee nie! En nou volg my verdriet in ‘n ander lijn. Dit is net die teenoorgestelde. Ek is bang dat God my sal verlaat, om te bewys dat Hy die oorsprong van verlossing is—dat dit nie in die prediker is, nie in die skare nie, nie in die aandag wat ek kan lok nie, maar net in God en net in God! En ek hoop ek kan dit uit my hart sê—as ek weer die modder van die strate moet wees; as ek weer die spotprent van dwase moet wees, en die lied van die dronkaard—as dit my meer bruikbaar vir my Meester sal maak, en meer nuttig vir Sy saak—sal ek dit bo al hierdie menigte of bo al die applous wat die mens kan gee, verkies!

Verlossing is van God

Bid vir my, liewe vriende, bid vir my, dat God steeds die middel mag maak wat die redding van siele sal bewerkstellig. Ek vrees, Hy mag sê: “Ek sal nie daardie man help nie, sodat die wêreld sal sê hy het dit gedoen nie,” want “Verlossing is van die Here,” en so moet dit wees, selfs tot die einde van die wêreld.

Die Invloed van die Waarheid

En nou, WAT IS—WAT MOET DIE INVLOED VAN DENKSLAG OP DIE MENSE WEES? Eerstens, vir sondares is hierdie leerstelling ‘n groot ram wat hul trots breek! Ek sal ‘n voorbeeld gebruik. Die sondaar in sy natuurlike toestand herinner my aan ‘n man wat ‘n sterk en amper onpenetreerbare kasteel het waarin hy gevlug het. Daar is die buitenste slot. Daar is die tweede slot. Daar is die hoë mure en dan, daarna, is daar die kerker, waarin die sondaar homself sal terugtrek.

Slag teen Sonde en Hoop

Die eerste slot wat die sondaar se vertrouensplek omring, is sy goeie werke. “Ah,” sê hy, “Ek is net so goed soos my buurman! Ek het altyd twintig silwer in die pond, reguit, kontant betaal. Ek is geen sondaar nie. Ek tiendeer kruisement en komyn. Ek is werklik ‘n goeie gerespekteerde gentleman!” Wel, wanneer God kom om met hom te werk om hom te red, stuur Hy Sy leër oor die eerste slot. En terwyl hulle dit deurgaan, skree hulle: “Verlossing is van die Here.” En die slot word opgedroog, want as dit van die Here is, hoe kan dit dan van goeie werke wees?

Goeie Werke en Genade

Maar wanneer dit gedoen is, het hy ‘n tweede vesting—rituele. “Wel,” sê hy, “ek sal nie op my goeie werke vertrou nie, maar ek is gedoop, ek is bevestig—het ek nie die sakrament geneem nie—dit sal my vertroue wees!” “Oor die slot; oor die slot!” En die soldate gaan weer oor, en skree: “Verlossing is van die Here.” Die tweede slot is opgedroog—dit is alles oor met dit. Nou kom hulle by die eerste sterk muur. Die sondaar, wat oor dit kyk, sê: “Ek kan berou hê, ek kan glo wanneer ek wil. Ek sal my self red deur te berou en te glo.”

Die Slag van Self en Genade

Op daardie oomblik kom die soldate van God, Sy groot leër van oortuigings, en hulle slaan hierdie muur na die grond, en skree: “‘Verlossing is van die Here.’ Jou geloof en jou berou moet alles opgegee word, of jy sal nie glo of berou hê oor sonde nie.” En nou is die kasteel geneem! Die man se hoop is gesny. Hy voel dit is nie van homself nie. Die kasteel van self is oorwin en die groot banier waarop geskrywe staan “Verlossing is van die Here,” word op die kant van die kasteel vertoon.

Geloof in die Verlossing

Maar is die stryd klaar? O nee, die sondaar het hom teruggetrek na die kerker, in die middel van die kasteel. En nou verander hy sy taktiek. “Ek kan nie myself red nie,” sê hy, “daarom sal ek wanhoop; daar is geen verlossing vir my nie.” Nou is hierdie tweede kasteel net so moeilik om te neem as die eerste, want die sondaar sit neer en sê: “Ek kan nie red word nie, ek moet verlore gaan.” Maar God beveel die soldate om hierdie kasteel ook te neem, en skree: “Verlossing is van die Here.” Al is dit nie van die mens nie, is dit van God. “Hy is in staat om selfs tot die uiterste te red,” al kan jy jouself nie red nie. Hierdie swaard, jy sien, sny twee kante af. Dit sny die trots neer en dan splinter dit die skedel van wanhoop. As iemand sê hy kan homself red, sny dit sy trots dadelik af! En as iemand anders sê hy kan nie gered word nie, slaan dit sy wanhoop op die grond, want dit bevestig dat hy gered kan word, want “Verlossing is van die Here.”

Verlossing van God

Dit is die effek wat hierdie leerstelling op die sondaar het—mag dit daardie effek op jou hê! Maar wat is die invloed op die heilige? Wel, dit is die sleutelsteen van alle waardigheid. Ek daag jou uit om heterodoks te wees as jy hierdie waarheid van God glo! Jy moet in die geloof gesond wees as jy hierdie sin leer spel—”Verlossing is van die Here.” En as jy dit in jou siel voel, sal jy nie trots wees nie. Jy kan nie! Jy sal alles by Sy voete werp, erkenning gee dat jy niks gedoen het nie, behalwe wat Hy jou gehelp het om te doen en, daarom, moet die glorie wees waar die verlossing is.

Charles Spurgeon