'n Hemelse Patroon vir Ons Aardse Lewe - Charles Spurgeon
“Jou wil geskied op aarde, soos in die hemel.” Matteus 6:10.
Die Volharding van Vader se Wil
Ons Vader se wil sal beslis geskied, want die Here “doen volgens Sy wil in die leër van die hemel en onder die inwoners van die aarde.”
Laat ons aanbiddend instem dat dit so moet wees, sonder begeerte vir enige verandering daarin. Daardie “wil” mag vir ons duur wees, maar laat dit nooit teen ons wil bots nie—laat ons gedagtes heeltemal aan die gedagte van God onderworpe wees.
Daardie “wil” mag vir ons verlies, siekte en hartseer bring, maar laat ons leer om te sê, “Dit is die Here: laat Hom doen wat goed is in Sy oë.” Ons moet nie net aan die Goddelike wil oorggee nie, maar dit ook aanvaar om te juig in die verdrukking wat dit bepaal. Dit is ’n hoë prestasie, maar ons stel ons in om dit te bereik.
Hy wat ons hierdie gebed geleer het, het dit self in die mees onbeskaamde sin gebruik. Toe die bloederige sweet op Sy gesig gestaan het en al die vrees en bewing van ’n man in angs oor Hom gekom het, het Hy nie die bepaling van die Vader betwis nie, maar het Sy kop gebuig en uitgeroep, “Nietemin, nie soos ek wil nie, maar soos U wil.”
Wanneer ons geroep word om persoonlike verlies te ly, of wanneer ons, as ’n heilige broederskap, sien hoe ons beste mense weg geneem word, laat ons weet dat dit goed is en sê, “Mag die wil van die Here geskied.”
God weet wat die beste is vir Sy genadige doelwitte. Dit mag vir ons lyk as ’n hartseer vermorsing van menslike lewe dat een na die ander na ’n malaria-gebied gaan en omkom in die poging om die heidene te red. Maar Onbeperkte Wysheid mag die saak baie anders sien.
Ons vra waarom die Here nie ’n wonderwerk verrig en die koppe van Sy boodskappers teen die doodskouers beskerm nie? Geen rede word aan ons openbaar nie, maar daar is ’n rede, want die wil van die groot Vader is die som van wysheid.
Redes word nie aan ons bekend gemaak nie, anders sou daar geen ruimte vir ons geloof wees nie—en die Here hou daarvan dat hierdie edele genade oorvloedige ruimte en genoeg plek moet hê. Ons God mors geen geheilige lewe nie—Hy het niks tevergeefs gemaak nie—Hy bepaal alle dinge volgens die raad van Sy wil en daardie raad maak nooit foute nie.
Sou die Here ons met Sy eie Alomteenwoordigheid toekennings, sou ons nie net instem met die dood van Sy dienaars nie, maar ook hulle langer lewe beswaar. Dieselfde sou waar wees van ons eie lewe of dood.
“Kosbaar is in die oë van die Here die dood van Sy heiliges” en daarom is ons seker dat Hy ons nie met verlies beproef sonder ’n noodsaak van liefde nie. Ons moet steeds een na die ander sendelinge in hulle bloeityd sien sterf, want daar is argumente met God, wat vir Hom net so oortuigend is as wat dit vir ons obscuur is, wat vereis dat die fondament van die Afrikaanse Kerk deur heroïese opofferinge gelê moet word.
Here, ons vra nie dat U U redes aan ons verduidelik nie. U kan ons beskerm teen ’n groot versoeking deur Uself te verberg, want as ons nou al sondig deur redes te vra, kan ons dalk verder gaan en U ernstig uitlok deur teen U redes te stry. Hy wat ’n rede van God eis, is nie in ’n geskikte toestand om een te ontvang nie.
In die geval van die eerbiedwaardige manne wat die Here van ons weggeneem het hierdie jaar, is daar beslis geen verlies aan die groot saak soos gesien deur die oë van God nie. Kyk na die groot klippe en kosbare klippe wat moeisaam van die steengroef na die rand van die see gebring is!
Kan dit moontlik wees dat hierdie doelbewus in die dieptes gegooi word? Dit sluk hulle op! Waarom word so veel arbeid weggegooi? Hierdie lewende klippe kon sekerlik in ’n tempel vir die Here gebou gewees het—hoekom moet die golwe van die dood hulle verslind?
Nog meer word gesoek en nog meer—sal die honger afgrond nooit ophou om te eet nie? Alas, dat soveel kosbare materiaal verlore moet gaan! Dit is nie verlore nie! Nee, nie ’n klip daarvan nie!
So lê die Here die fondament van Sy hawe van toevlug onder die mense. “Barmhartigheid sal vir altyd opgetrek word.” Op die regte tyd sal massiewe mure uit die diepte oprys en ons sal nie meer die rede vir die verliese van vroeë dae vra nie. Vrede rus op die herinneringe van die heldhaftige dode!
Mans sterf sodat die saak kan leef. “Vader, mag U wil geskied.” Met hierdie gebed op ons lippe, laat ons buig in kinderlijke onderdanigheid aan die wil van die groot Jehovah, en dan ons lendene opneem vir onverskrokke volharding in ons heilige diens. Al moet meer weggeneem word volgende jaar en die jaar daarna, moet ons steeds bid, “Mag U wil geskied op aarde soos in die hemel.”
My hart is bedroef oor die dood van die geliefde Hartley en daardie edele manne wat hom voorgeloop het na “die witman se graf.” Ek het hom veral gesien, want dit was ’n vreugde om hom drie jaar lank te help voorberei vir sending diens. Alas, die voorbereiding het tot min sigbare resultate gelei! Hy het ons verlaat, hy het geland en hy het gesterf.
Dit is seker dat die Here van plan is om hom verder te gebruik. As Hy hom nie ’n prediker vir die inboorlinge gemaak het nie, moet Hy bedoel dat hy vir ons moet preek. Ek kan van elke gesneuwelde sendeling sê, “Hy, al is hy dood, spreek steeds.”
“Getrou tot die dood,” inspireer hulle ons deur hulle voorbeeld! Sterf sonder berou in die saak van so ’n Meester, herinner hulle ons aan ons eie skuld aan Hom! Hulle geeste wat na Sy troon opklim is skakels tussen hierdie Samelewing en die verheerlikte vergadering bo. Laat ons gedagtes nie na hulle grave afdwaal nie, maar opklim na hulle troone!
Wys nie ons teks met ’n vinger van vlam van aarde na hemel nie? Markeer die geliefde oorlede nie ’n lyn van lig tussen die twee wêrelde nie? As die gebed van ons teks nie deur die Here Jesus self dikteer was nie, sou ons dit dalk te stout vind.
Kan dit ooit wees dat hierdie aarde, ’n blote druppel in ’n emmer, die groot see van lewe en lig bo raak en nie daarin verlore gaan nie? Kan dit aarde bly en tog soos die hemel gemaak word? Sal dit nie sy individualiteit in die proses verloor nie? Hierdie aarde is onderhewig aan nietigheid, verduister met onkunde, besoedel met sonde, bewerk met smart—kan heiligheid daarin woon soos in die hemel?
Ons Goddelike Onderwyser sou nie vir ons bid vir onmoontlikhede nie! Hy plaas sulke versoeke in ons monde wat gehoor en beantwoord kan word. Tog is dit beslis ’n groot gebed—dit het die kleur van die oneindige daaroor.
Kan aarde op die harmonies van die hemel ingestem word? Het hierdie arme planeet nie te ver afgedwaal om in orde gemaak te word en met die hemel in rang te bly nie? Is dit nie omhul in mis te dig om verwyder te word nie? Kan sy grafklere losgemaak word?
Kan U wil, o God, geskied op aarde soos in die hemel? Dit kan en dit moet, want ’n gebed wat in die siel deur die Heilige Gees gewerk is, is altyd die skaduwee van ’n komende seën, en Hy wat ons geleer het om op hierdie manier te bid, het ons nie met nuttelose woorde bespot nie!
Dit is ’n dapper gebed, wat net ’n Hemel-gebore geloof kan uitspreek, maar dit is nie die nakomeling van presensies nie, want presensies verlang nooit na die wil van die Here om volmaak uitgevoer te word nie!
Die Vergelyking is Nie Versteend Nie
Mag die Heilige Gees by ons wees, terwyl ek jou eers lei om te let op dat die vergelyking nie verregaande is nie. Dat ons huidige gehoorsaamheid aan God soos dié van die heiliges bo moet wees, is nie ’n geforseerde en fanatiese idee nie.
Dit is nie verregaand nie, want aarde en hemel is deur dieselfde Skepper geskep. Die ryk van die Maker omvat die boonste en onderste gebiede. “Die hemel, selfs die hemel is die Here s’n” en “die aarde is die Here s’n, en die volheid daarvan.”
Hy onderhou alle dinge deur die woord van Sy krag, beide in die hemel bo en op die aarde onder. Jesus regeer beide onder en tussen die engele en die mense, want Hy is die Here van alles!
As hemel en aarde dan deur dieselfde God geskep is, deur dieselfde krag onderhou word en vanuit dieselfde troon regeer word, glo ons dat die same doel deur elkeen bedien sal word, en dat beide hemel en aarde die glorie van God sal verklaar!
Hulle is twee klanke van dieselfde klok en dit is die musiek wat daaruit klink—“Die Here sal vir ewig regeer. Hallelujah!” As aarde van die duiwel was en hemel van God—en twee self-bestaande kragte teen mekaar stry—kon ons dalk twyfel of aarde ooit so suiwer soos hemel kan wees.
Maar aangesien ons ore tweemaal die Goddelike verklaring gehoor het, “Krag behoort aan God,” verwag ons om daardie krag oorwinend te sien en die draak uit aarde sowel as hemel te werp! Waarom mag elke deel van die groot Skepper se handewerk nie ewe stralend met Sy Glorie wees nie?
Hy wat gemaak het, kan herskep! Die vloek wat oor die grond geval het, was nie ewig nie—doringbome en distels verby. God sal die aarde vir Christus se ontwil seën, selfs soos Hy dit eens vir die mens se ontwil vervloek het.
“Jou wil geskied op aarde, soos in die hemel.” Dit was eens so. Volmaakte gehoorsaamheid aan die hemelse wil op hierdie aarde sal net ’n terugkeer na die goeie ou tyd wees wat by die poort van Eden geëindig het.
Daar was ’n dag toe geen kloof tussen aarde en hemel gegrawe was—daar was skaars ’n grenslyn, want die God van die hemel het in die Paradys met Adam gewandel. Alle dinge op aarde was toe suiwer, waar en gelukkig. Dit was die Tuin van die Here.
Alas, dat die spoor van die slang alles besmet het! Toe was aarde se oggendlied in die hemel gehoor en hemel se hallelujahs het na aarde gefloei aan die aand. Dié wat die Koninkryk van God wil oprig, stel nie ’n nuwe orde van dinge in nie! Hulle herstel, nie uitvind nie!
Aarde sal weer in die ou groove val. Die Here is die Koning en Hy het nooit die Troon verlaat nie. Soos dit was in die begin, sal dit weer wees. Geskiedenis sal, in die mees Goddelike sin, homself herhaal.
Die tempel van die Here sal onder die mense wees en die Here God sal onder hulle woon! “Waarheid sal uit die aarde opkom en geregtigheid sal uit die hemel neersien.” “Jou wil geskied op aarde, soos in die hemel.” Dit sal in die einde so wees.
Onbekende Profetiese Diepte
Ek sal nie ver in profesie waak nie. Sommige Broers is heel tuis waar ek myself sou verloor. Ek het skaars nog uit die Evangelies en die Epistels gekom—en daardie diep Boek van Openbaring, met sy waters om in te swem—ek moet dit aan beter geleerdes oorlaat.
“Geseënd is hy wat die sê van die profesie van daardie boek bewaar.” Na daardie seën wil ek streef, maar ek kan nog nie aanspraak maak om dit te interpreteer nie. Dit blyk egter duidelik—daar sal “n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde wees, waarin geregtigheid woon.”