Finale Volharding (Volharding van die Heiliges) – Charles Spurgeon
Finale Volharding (Volharding van die Heiliges) – Charles Spurgeon
Inleiding
“Want dit is onmoontlik vir dié wat eens verlig was en die hemelse gawe geproe het, en deelgenote van die Heilige Gees geword het, en die goeie woord van God geproe het, en die kragte van die komende wêreld, as hulle wegval, om hulle weer te vernuwe tot bekering, aangesien hulle die Seun van God weer vir hulself kruisig en Hom openlik te schande maak.” Hebreërs 6:4-6.
Daar is sekere plekke in Europa wat die tonele van gereelde oorlogvoering was, soos byvoorbeeld die Koninkryk België, wat as die slagveld van Europa beskou kan word. Oor die hele Europa het oorlog gewoed, maar in sommige ongelukkige plekke is stryd na stryd gevoer. So is daar amper geen skrifgedeelte wat nie betwis is tussen die vyande van die waarheid van God en die ondersteuners daarvan nie, maar hierdie gedeelte, met een of twee ander, was die spesiale onderwerp van aanval. Dit is een van die tekste wat onder die voete van kontroversie getrap is, en daar is menings oor wat so teenstrydig soos die pole is!
Sommige beweer dat dit een ding beteken, en ander verklaar dat dit ‘n ander ding beteken. Ons dink dat sommige van hulle nogal naby die waarheid van God kom, maar ander fouteer dringend van die gedagte van die Gees! Ons benader hierdie gedeelte met die voorneme om dit met die eenvoud van ‘n kind te lees en alles wat ons daarin vind, te verklaar. En as dit nie ooreenstem met iets wat ons tot nou toe gehou het nie, is ons bereid om elke leerstelling van onsself te verwerp eerder as om een skrifgedeelte te verloor!
Die Apostel se Doel
As ons na die omvang van die hele gedeelte kyk, lyk dit vir ons asof die apostel die dissipels wou aanmoedig. Daar is ‘n tendens in die menslike gedagtes om kort voor die hemelse doel te stop. Sodra ons die eerste beginsels van die godsdiens bereik het, deur die doop gegaan het en die opstanding van die dooies verstaan, is daar ‘n tendens in ons om stil te sit—om te sê: “Ek het van die dood na die lewe oorgeskakel. Hier kan ek my standpunt inneem en rus.”
Die Christenlewe was nie bedoel om stil te sit nie, maar om ‘n wedloop te wees, ‘n voortdurende beweging. Daarom poog die apostel om die dissipels aan te moedig om voort te gaan en hulle met ywer in die hemelse wedloop te laat hardloop, terwyl hulle na Jesus kyk! Hy sê vir hulle dat dit nie genoeg is om op ‘n sekere dag ‘n glorierike verandering te ervaar—om op ‘n sekere tyd ‘n wonderlike werking van die Gees te beleef nie. Trouens, hy leer hulle dat dit absoluut noodsaaklik is dat hulle die Gees vir hul hele lewe moet hê—dat hulle, solank hulle lewe, in die waarheid van God moet vorder!
Die Gevaar van Afval
Om hulle aan te moedig om volhardend te wees, indien moontlik, wys hy hulle dat as hulle dit nie doen nie, hulle verseker verlore moet gaan—want daar is geen ander redding as dit wat God reeds aan hulle gegee het nie, en as dit hulle nie hou nie—hulle nie voortdra nie en hulle onbesmet voor God kan stel—kan daar geen ander wees nie! Hy sê dat dit onmoontlik is, as jy eens verlig is en dan wegval, dat jy ooit weer tot bekering vernuwe kan word.
Die Vraag Oor Die Mense
Ons sal vanoggend een of twee vrae beantwoord. Die eerste vraag sal wees, wie is die mense hier waarvan gepraat word? Is hulle ware Christene of nie? Tweedens, wat word bedoel met “afval”? En derdens, wat word bedoel wanneer daar verklaar word dat dit onmoontlik is om hulle tot bekering te vernuwe?
Wie is die Mense Hier?
Eerstens, dan, beantwoord ons die vraag, WIE IS DIE MENSE HIER VAN WIE GESE WORD? As jy Dr. Gill, Dr. Owen en amper al die vooraanstaande Calvinistiese skrywers lees, beweer hulle almal dat hierdie persone nie Christene is nie. Hulle sê dat daar genoeg gesê word hier om ‘n man te verteenwoordig wat ekstern ‘n Christen is, maar nie genoeg om die portret van ‘n ware gelowige te gee nie. Dit tref my dat hulle dit nie sou gesê het as hulle nie ‘n sekere leerstelling te ondersteun gehad het nie—want ‘n kind wat hierdie gedeelte lees, sou sê dat die persone bedoel met dit, Christene moet wees.
As die Heilige Gees bedoel het om Christene te beskryf, sien ek nie hoe Hy meer duidelike terme as hier kan gebruik nie! Hoe kan ‘n mens gesê word dat hy verlig is, die hemelse gawe geproe het en deelgenote van die Heilige Gees geword het, sonder om ‘n kind van God te wees? Met alle respek vir hierdie geleerde dokters, en ek bewonder en waardeer hulle almal, dink ek nederig dat hulle hulle oordeelsvermoë ‘n bietjie verdraai het toe hulle dit gesê het! En ek glo ek sal in staat wees om te toon dat niemand anders as ware gelowiges hier beskryf word.
Die Verligting van die Siel
Eerstens word hulle genoem as eens verligte. Dit verwys na die verligting van God se Gees, wat in die siel in die tyd van oortuiging oorvloedig is—wanneer die mens verlig word ten opsigte van sy geestelike toestand. Wanneer hy gemaak word om te sien hoe sleg en bitter dit is om teen God te sondig, gemaak om te voel hoe totaal magteloos hy is om uit die graf van sy korrupsie op te staan—en verder verlig word om te sien dat “deur die werke van die wet sal geen vlees wat lewe nie geregverdig word nie,” en om Christus aan die kruis te beskou as die sondaars se enige hoop!
Die eerste werk van genade is om die siel te verlig. Van nature is ons heeltemal donker. Die Gees, soos ‘n lamp, laat lig in die donker hart skyn, wat sy korrupsie onthul, sy hartseer toestand van ontbering vertoon, en op die regte tyd ook Jesus Christus openbaar, sodat ons in sy lig lig kan sien. Ek kan nie ‘n mens as werklik verligte beskou nie tensy hy ‘n kind van God is. Dui die term nie aan dat dit ‘n persoon is wat deur God geleer is? Dit is nie die hele Christelike ervaring nie—maar is dit nie ‘n deel daarvan nie?
Die Hemelse Gawe
Nadat God ons verlig het, soos die teks sê, die volgende ding wat God aan ons toestaan, is om die hemelse gawe te proe, waardeur ons die hemelse gawe van redding verstaan, insluitend die vergifnis van sonde, geregverdigde deur die toegerekende geregtigheid van Jesus Christus, regenerasie deur die Heilige Gees, en al daardie gawes en genade waardeur die vroeë dawn van geestelike lewe redding oorbring. Alle ware gelowiges het die hemelse gawe geproe. Dit is nie genoeg vir ‘n mens om verlig te wees—die lig kan op sy oë skyn—en tog kan hy sterf—hy moet ook proe asook sien dat die Here goed is!
Dit is nie genoeg om te weet dat ek korrup is nie—ek moet proe dat Christus in staat is om my korrupsie te verwyder. Dit is nie genoeg vir my om te weet dat Hy die enigste Verlosser is nie—ek moet Sy vlees en Sy bloed proe en ‘n lewenslange vereniging met Hom hê. Ons dink beslis dat wanneer ‘n mens verlig is en ‘n ervaring van genade gehad het, hy ‘n Christen is. Wat die groot divines ook al mag hou, kan ons nie dink dat die Heilige Gees ‘n ongebore man sou beskryf as een wat verlig is en die hemelse gawe geproe het nie!
‘n Hoër Toestand van Genade
Nee, my broers en susters, as ek die hemelse gawe geproe het, dan is daardie hemelse gawe myne. As ek ooit so ‘n kort ervaring van my Verlosser se liefde gehad het, is ek een van Syne. As Hy my in die groen weiveld gebring het en my laat proe het van die stille waters en die sagte gras, hoef ek nie te vrees oor of ek werklik ‘n kind van God is nie!
Daarna gee die apostel ‘n verdere beskrywing, ‘n hoër toestand van genade—heiligmaking deur deelname aan die Heilige Gees. Dit is ‘n unieke voorreg vir gelowiges, na hul eerste proe van die hemelse gawe, om deel te hê aan die Heilige Gees. As ek enige deel het aan die Heilige Gees, kan ek nie anders as om te sê ek is ‘n kind van God nie—en al hierdie dinge kom saam om aan te dui dat diegene wat so beskryf word, absoluut gelowiges is!
Wat is Afval?
Maar wat is afval? Dit is die verlies van die genade wat een keer gehad is. Dit is die ontbinding van daardie band wat gelowiges met Christus bind, en dit kan nie teruggegee word nie. Dit is om Hom weer vir jouself kruisig te maak. As dit wel gedoen word, is daar geen hoop vir jou nie—soos die heilige Paulus sê, “As ons ons nie tot God bekeer nie, het ons nie meer hoop nie.”
Sommige van ons het al onmoontlik gevoel—ons het gedink ons kan nooit meer na God terugkeer nie. Maar die apostel stel hier die vraag: As ek hom kruisig, en ek weet dat ek ‘n kind van God is—dan is daar net een weg na verdoemenis. Want ek is diegene wat Hom weer kruisig en openlik skande maak. Ons kan ons nie voorstel dat dit moontlik is dat iemand wat ‘n kind van God is, sodoende tot ‘n hoër punt kan val nie!
Die Onmoontlikheid van Terugkeer
As dit wel gebeur het, is die rede dat jy nie kan terugkeer nie—jy het sy genade nie meer nie. Jy kan nie die bloed van Christus weer toelaat om vir jou in ‘n daardie toestand te werk nie. Jy kan nie die Seun van God hernuwe en sy genade weer ontvang nie—dit is onmoontlik om jou terug te bring na die toestand waar jy voorheen was. Dit is die rede waarom die Gees dit aan ons wys.
As dit nie die geval was nie, sou ons in staat wees om op ‘n ander plek te wees. En wat is diegene wat nie geweet het van die genade van God nie? Hulle het nooit geweet nie. Maar diegene wat geweet het en dan gekies het om die Seun van God te verwerp—hulle is diegene wat gestraft moet word—hulle is diegene wat onmoontlik kan terugkom. Wat ‘n ernstige opdrag! As jy wel werklik die genade van God ervaar het, en jy het dan dit as ’n vuildoek verwerp, dan weet jy dat jy in ‘n toestand van verdoemenis sal wees.
Slot
Kom ons vra die vraag—wat kan ons hieruit leer? Eerstens, ons moet nie oor die dinge van God spekuleer nie. As ons weet dat ons nie veilig is nie—of ons onwillig is om Hom te ontvang nie, sal ons nooit in die genade van God kan volhard nie. Tweedens, indien ons weet dat ons die genade ontvang het, moet ons nie moeg of verslae raak nie, maar moet ons aanhou in die genade. Moet ons nie die tyd wat ons nog het verbeur nie—maar moet ons onsself in die genade van God versterk!
Kom ons hou vas aan die woorde van die Here—en kom ons leun op die beloftes van ons God, want daar is niks wat ons kan skakel nie—ons sal altyd tot die einde toe aanhou!
Die Mag van God
Daar is die mag waarmee God Sy dienaar toerus wanneer hy deur inspirasie spreek, wat hom in staat stel om ander te onderrig en hulle na Jesus te lei. En wat die ander magte betref—die mag om gemeenskap met God te hê of die mag om geduldig op die Seun van die Mens te wag—daardie magte was besit deur hierdie individue. Hulle was nie bloot kinders nie; hulle was MANNE—hulle was nie net lewendig nie, maar was toegerus met mag!
Hulle was mans wie se spiere vasgestel was, wie se bene sterk was. Hulle het reuse geword in genade en het nie net die lig van God ontvang nie, maar ook die mag van die toekoms! Hierdie mense, sê ons, wat die betekenis van die teks ook mag wees, was sonder enige twyfel nie anders as ware en werklike Christene nie!
Wat is Afval?
En nou antwoord ons die tweede vraag: WAT WORD BEDOEL MET AFVAL? Ons moet ons vriende herinner dat daar ‘n groot onderskeid is tussen afval en val. Daar word nêrens in die Skrif gesê dat as ‘n man val, hy nie hernu kan word nie. Inteendeel, “die regverdige val sewe keer, maar hy staan weer op.” En hoeveel keer die kind van God ook al val, die Here hou steeds die regverdige vas! Ja, wanneer ons bene gebroke is, bind Hy ons bene weer op en stel ons weer op ‘n rots. Hy sê, “Keer terug, julle afvallige kinders van die mens, want ek is met julle getroud.”
En as die Christen ook al ver van God af wegval, roep die Almagtige Genade steeds: “Keer terug, keer terug, keer terug en soek ‘n gewonde Vader se hart.” Hy roep steeds Sy kinders terug. Val is nie afval nie. Laat ek die verskil verduidelik.
‘n Man wat val, kan homself gedra soos ‘n man wat afvallig is, en tog is daar ‘n groot onderskeid tussen die twee. Ek kan geen beter illustraasje gebruik as die onderskeid tussen flauwigheid en sterwe. Daar lê ‘n jong wese—sy kan skaars asemhaal—sy kan haar hand nie ophef nie en as iemand haar ophef, val dit. Sy is koud en stiff, sy is flauw, maar nie dood nie.
Daar is ‘n ander een, net so koud en styf soos sy is, maar daar is hierdie verskil—sy is dood. Die Christen mag flou wees en kan ook flou val. En sommige mag hom optel en sê hy is dood—maar hy is nie. As hy val, sal God hom weer optel, maar as hy afval, kan God, Self, hom nie red nie.
Want dit is onmoontlik, as die regverdige afval, “om hulle weer tot bekering te hernu.” Verder, om af te val, is nie om sonde te begaan nie, onder ‘n tydelike verrassing en versoeking. Abraham gaan na Egipte. Hy is bang dat sy vrou van hom weggeneem sal word en hy sê, “Sy is my suster.” Dit was ‘n sonde onder ‘n tydelike verrassing—’n sonde waarvan hy later berou gehad het en wat God hom vergewe het. Nou, dit is val—maar dit is nie afval nie.
Selfs Noag mag ‘n sonde begaan het wat sy nagedagtenis verlaag het, selfs tot nou toe, en dit sal dit tot die laaste tyd skandelik maak—maar, beslis, Noag het berou gehad en is deur genade gered. Noag het geval, maar Noag het nie afgevallen nie.
‘n Christen kan een keer afdwaal en vinnig weer terugkeer—en al is dit ‘n hartseer, ellendige en kwaadwillige ding om in ‘n sonde oorrompel te word—nogtans is daar ‘n groot verskil tussen dit en die sonde wat sou ontstaan deur ‘n totale afval van genade.
Die Kuil van Verlies
Geen man wat ‘n sonde begaan wat nie presies ‘n verrassing is nie, kan gesê word om af te val. Ek glo daar is sommige Christelike mans—(God verhoed dat ons daaroor te veel sê!—laat ons die naaktheid van ons broers met ‘n mantel bedek)—maar ek glo werklik dat daar sommige Christene is wat vir ‘n tydperk in sonde gedwaal het en tog nie positief afgevallen het nie.
Daar is daardie swart geval van Dawid—’n geval wat duisende gefrustreerd het! Beslis het Dawid vir ‘n paar maande geleef sonder om ‘n openbare belydenis van sy sonde te maak, maar, beslis, hy het hartseer gehad, want goddelike genade het nie opgehou werk nie. Daar was ‘n vonk onder die as wat Nathan opgeweeg het wat gewys het dat Dawid nie dood was nie, anders sou die vlam wat die profeet aangewend het nie so vinnig aangeskakel het nie.
En so, geliefdes, jy mag vir ‘n tydperk in sonde gedwaal het en ver van God af gegaan het—en tog is jy nie die karakter wat hier beskryf word, waarvan gesê word dat dit onmoontlik is dat jy gered kan word. Al is jy ‘n dwaalder, jy is steeds jou Vader se seun, en genade roep: “Bekeer jou, bekeer jou! Keer terug na jou eerste man, want toe was dit beter met jou as wat dit nou is. Keer terug, O dwaalder, keer terug.”
Die Opname van Professionele Geloof
Weer eens, afval is nie eens ‘n opgawe van professie nie. Sommige sal sê, “Nou is daar So-en-So, hy het vroeër ‘n professie van Christenskap gemaak, en nou ontken hy dit—en wat erger is, hy waag dit om te vloek en te sweer en sê dat hy Christus nooit geken het nie! Beslis, hy moet afgevallen wees.” My vriend, hy het geval, vreeslik geval, en ellendig geval—maar ek onthou ‘n geval in die Skrif van ‘n man wat sy Here en Meester voor Sy eie gesig ontken het! Jy onthou sy naam—hy is ‘n ou vriend van jou—ons vriend, Simon Peter! Hy het Hom met eedswering en vervloekings ontken en gesê, “Ek sê vir julle dat ek die man nie ken nie.”
En tog het Jesus op Simon gekyk. Hy het geval, maar hy het nie afgevallen nie—want net twee of drie dae daarna was daar Peter by die graf van sy Meester, wat daarheen hardloop om sy Here te ontmoet, om een van die eerste te wees wat Hom opgestaan het, te vind!
Geliefdes, jy mag selfs Christus deur openbare professie ontken het en tog, as jy berou het, is daar genade vir jou! Christus het jou nie van Hom afgedryf nie, jy sal nog berou hê. Jy het nie afgevallen nie. As jy dit gedoen het, mag ek nie aan jou preek nie—want dit is onmoontlik vir diegene wat afgevallen het om weer tot bekering hernu te word.
Die Onmoontlikheid van Herstel
Maar iemand sê, “Wat is afval?” Wel, daar was nog nooit ‘n geval daarvan nie, en daarom kan ek dit nie uit waarneming beskryf nie. Maar ek sal jou vertel wat ek vermoed dit is. Om af te val, sou beteken dat die Heilige Gees heeltemal uit ‘n man gaan—dat Sy genade heeltemal sou ophou—nie om dormant te wees nie, maar om op te hou bestaan—dat God, wat ‘n goeie werk begin het, sou ophou om dit te doen—sy hand heeltemal en volledig wegneem en sê, “Daar, man! Ek het jou half-gered, nou sal ek jou verdoem!”
Dit is wat afval is. Dit is nie om tydelik te sondig nie. ‘n Kind mag teen sy vader sondig en steeds lewendig wees. Afval is soos om die kind se kop heeltemal af te sny. Nie net om te val nie, want dan kan ons Vader ons optel—maar om oor ‘n afgrond gedash te word waar ons vir ewig verlore is. Afval sou God se genade se lewende natuur verander, God se onveranderlikheid verander, God se getrouheid verander en God, Self, ontheilig—want al hierdie dinge sou deur afval noodsaaklik wees.
Die Onmoontlikheid van Hernuwing
Maar as ‘n kind van God kon afvallig wees en genade in ‘n man se hart kon ophou—nou kom die derde vraag—Paulus sê, DIT IS ONMOONTLIK VIR HOM OM HERNUWE TE WORD. Wat het die apostel bedoel? Een vooraanstaande kommentator sê hy het bedoel dat dit baie moeilik sou wees. Dit sou inderdaad baie moeilik wees, vir ‘n man wat afvallig is, om gered te word. Maar ons antwoord, “My liewe vriend, dit sê niks van dit wat baie moeilik is nie. Dit is ‘n onmoontlikheid.”
Die apostel sê dit is onmoontlik—want, ek het jou gesê dat die genade wat jy afgevallen het, nooit weer kan hernu word nie, want dit beteken die genade van God het opgehou om te werk en dat ‘n mens as ‘n verdoemdes moet sterf.
Jy mag nie eens met die idee om die opstanding uit die dood te ontvang wat jy tydens die eerste keer ontvang het nie, en jou met die Heilige Gees en die gawes daarvan nie—juis met hierdie wil en met die geskenke van God! Hy het jou oorgetrek en jou in die duisternis gebring! Hy het jou genade gegee—hy het jou Son gebring—en as jy dit afgewent het—en jou hande gesluit het voor die Gees van God—dan, geliefde, is jy ‘n man wat aan die dood geneig is!
Die Koste van Lewe
Dink aan wat dit kos—dink aan wat dit kos! Om terug te draai na die wetteloosheid—om jou versorging in die woestyn te doen—dink aan die wat met dieselfde gees om ons bemoedig. Dink aan die lewens van ander wat nie meer wil lees of die Woord wil hoor nie. Hoekom, dit is soos om ‘n teler van vars vrugte in ‘n boom se takke te steek, en dit sal vinnig in die mond van ander verdwyn.
O! hoe graag wil ek jou nog steeds aanmoedig—dat jy nooit die genade van God kan afstaan nie—want die dag wanneer jy dit afstaan, is die dag wanneer jy ook sal val! Mag die Here jou op hierdie dag help om nie af te val nie! Mag ons onsself daarvoor nie verontskuldig nie.
Die Hebreërs se afvallige toestand is vir ons ‘n vermaning. Ons moet die ligte gruwel ontsnap. Ons moet voortgaan om in die genade van God te lewe! “O, gee my genade, gee my genade, dat ek jou kan dien!” As ons net ‘n bietjie genade kan soek—sal ons uiteindelik in die hemel wees.
Soos ons is, mag die Here jou in die hemel bring, waar daar geen genade meer nodig is nie—want al wat in die hemel is, is genade! Mag ons genade ontvang om te bly lewe en ons liggame te onderhou in die beloftes wat ons ontvang het, en ons hoop op die lewende God te plaas—sodat ons die genade kan ken van die Een wat ons noem!
Mag jy gegronde genade ontvang, mag jy die genade ontvang wat nie net ‘n bespotting is nie—en mag jy jou eie nie afgooi nie! Die weg na die lewe is die weg van genade! Klink in jou geestelike hart: “Ek weet dat ek nie kan verloor nie.”
En as jy die genade van God ken, is jy in ‘n deel van Sy genade—en jy is deur genade gered—want dit is die genade van God wat ons verlos. Die genade van God, wat ons red, is nie ‘n opgawe van genade nie. Dit is die oorsaak van ons verlossing—want ons kan nie redding hê as ons nie deur genade verlos word nie!
Slotgebed
Ek bid dat jy genade mag ontvang—dat jy genade mag ontvang—en dat jy nooit afvallig mag wees nie!
Amen!
‘Die Onvermoë van Genade’
‘n Hart wat nie deurdring is nie
As dit nie die man se hart deurboor het nie—is daar iets anders wat dit sal doen? Hier is ‘n man wat onder die hamer van God se wet was, maar dit het sy hart nie gebroke nie—kan jy iets sterker vind? Die lamp van God se Gees het reeds die grotte van sy siel verlig—as dit nie genoeg is nie, waar sal jy ‘n ander leen? Vra die son—het hy ‘n lamp helderder as die verligting van die Gees? Vra die sterre—het hulle ‘n lig wat helderder is as die lig van die Heilige Gees? Die skepping antwoord: Nee. As dit misluk, is daar niks anders nie.
‘n Hemelse Gawes
Hierdie mense het intussen die hemelse gawe geproe—en al was hulle vergewe en geregverdig, was vergifnis deur Christus en geregverdigheid nie genoeg (op hierdie aannames) om hulle te red nie. Hoe anders kan hulle gered word? God het hulle weggewerp. Nadat Hy misluk het om hulle deur hierdie te red, wat kan hulle dan bevry? Hulle het reeds die hemelse gawe geproe—is daar ‘n groter genade vir hulle? Is daar ‘n helderder kleed as die kleed van Christus se geregtigheid? Is daar ‘n meer doeltreffende bad as daardie “fontein vol bloed”? Nee! Die hele aarde weerklink, “Nee!” As die een misluk het, wat anders is daar nog oor?
Genade en die Heilige Gees
Hierdie persone het ook deelgeneem aan die Heilige Gees—as dit misluk, wat meer kan ons aan hulle gee? As, my luisteraar, die Heilige Gees in jou siel woon en daardie Heilige Gees jou nie heilig nie en jou tot die einde hou, wat anders kan probeer word? Vra die lasteraar of hy ‘n wese ken, of waag om ‘n wese te veronderstel wat hoër is as die Heilige Gees! Is daar ‘n wese groter as almag? Is daar ‘n mag groter as dié wat in die gelowige se nuutgebore hart woon? En as die Heilige Gees reeds misluk het, O, hemel, sê vir ons waar ons iets kan vind wat sy mag oortref? As dit nie effektief is nie, wat is volgende om te probeer?
Die Woord van die Lewe
Hierdie mense, wat “die goeie woord van die lewe geproe” het, het die doktrines van genade liefgehad. Daardie doktrines het in hulle siele ingegaan en hulle het daarop gevoed. Watter nuwe doktrines sal aan hulle gepreek word? Profet van eeue! Waar sal jy nog ‘n stelsel van godsdiens vind? Wie sal ons hê? Sal ons Moses uit die graf oprig? Sal ons al die antieke seërs oproep en hulle bevel om te profeteer? As daar dan net een doktrine is wat waar is en as hierdie mense afgedwaal het nadat hulle dit ontvang het, hoe kan hulle gered word?
Die Kragte van die Komende Eeu
Weer, hierdie mense het volgens die teks “die kragte van die toekoms” gehad. Hulle het die krag gehad om sonde te oorwin—krag in geloof, krag in gebed, krag van gemeenskap. Met watter groter krag sal hulle toegerus word? Dit het reeds misluk—wat kan dan gedoen word? O julle engele! Antwoord! Wat is volgende? Watter ander middele bly oor? Wat anders kan help, as die groot dinge van verlossing reeds oorwin is? Wat anders kan nou probeer word?
‘n Verlies van Verlossing
Hy is eens gered—maar dit word veronderstel dat hy verlore is—hoe kan hy dan nou gered word? Is daar ‘n aanvullingsredding? Is daar iets wat Christus sal oortref en ‘n Christus wees waar Jesus verloor het? En dan sê die apostel dat die grootheid van hulle sonde wat hulle sou aangaandeer, as hulle afvallig geword het, hulle buite die grense van genade sal plaas. Christus het gesterwe en deur sy dood het Hy ‘n versoening gemaak vir sy eie moordenaars. Hy het ‘n versoening gemaak vir die sondes wat Hom eens gekruisig het, maar lees ons dat Christus ooit vir diegene sal sterwe wat Hom twee keer kruisig?
‘n Onvergeeflike Sonde
Maar die apostel vertel ons dat as gelowiges afvallig word, hulle die “Seun van God weer kruisig en Hom aan ‘n openlike skande blootstel.” Waar, dan, sal daar ‘n versoening daarvoor wees? Hy het vir my gesterwe. Wat? Alhoewel die sondes van die hele wêreld op my skouers was, het hulle Hom net een keer gekruisig en daardie een kruisiging het al daardie sondes weggeneem! Maar as ek Hom weer kruisig, waar sal ek vergifnis vind? Kan die hemel, kan die aarde, kan Christus self, met sy hart vol liefde, vir my ‘n ander Christus wys—my ‘n tweede Golgota toon—my ‘n tweede Gethsemane gee? Ah, nee! Die skuld self sal ons buite die grense van hoop plaas, as ons afvallig word!
‘n Tweede Wedergeboorte
Dink weer, geliefde, wat dit sou vereis om so ‘n man te red. Christus het eenmaal vir hom gesterwe, tog het hy afgedwaal en is verlore. Die Gees het hom eens vernuwe en daardie vernuwing het geen nut gehad nie. God het vir hom ‘n nuwe hart gegee (ek praat natuurlik net op die aannames van die Apostel)—Hy het sy wet in daardie hart geplaas—tog het Hy van hom weggegaan—teenstrydig met die belofte dat Hy nie sou nie. Hy het hom “soos ‘n skynende lig” gemaak, maar hy het nie “meer en meer gebrand tot die perfekte dag” nie—hy het net tot swartheid gebrand. Wat nou? Daar moet ‘n tweede inkarnasie wees, ‘n tweede Golgota, ‘n tweede Heilige Gees, ‘n tweede vernuwing, ‘n tweede geregverdigheid, al was die eerste afgehandel en voltooi—eintlik, ek weet nie wat nie! Dit sal die omverwerping van die hele koninkryk van die natuur en genade vereis en dit sal inderdaad ‘n wêreld wees wat onderstebo gedraai is, as die genadige Verlosser misluk het, sou Hy weer die werk probeer.
Die Verskil tussen Genade en Noodlot
As jy die 7de en 8ste verse lees, sal jy sien dat die apostel die natuur in sy hulp roep. Hy sê: “Die aarde wat die reën wat dikwels daarop val, opneem en kruie voortbring wat vir hulle wat dit bewerk, geskik is, ontvang seën van God; maar dit wat doorns en distels dra, word verwerp en is naby om vervloek te word; wiens einde is om verbrand te word.” Kyk! Daar is ‘n veld. Die reën val daarop en dit bring goeie vrug. Wel, dan is daar God se seën daarop. Maar daar is, volgens jou aannames, ‘n ander veld waarop dieselfde reën val, wat dieselfde dou bevochtig. Dit is bewerk en geharrow soos die ander en die boer het al sy vaardigheid daarop toegepas en tog is dit nie vrugbaar nie. Wel, as die reën van die hemel dit nie bevrug het nie, wat nou?
‘n Gebroke Hoop
Reeds is al die kunste van landbou probeer, elke werktuig is op sy oppervlak uitgeput en tog was dit van geen nut nie. Wat nou? Daar bly niks oor nie behalwe dat dit verbrand en vervloek word—gegee soos die woestyn van Sahara en oorgelaat aan vernietiging. So, my luisteraar, kan dit moontlik wees dat genade in jou kan werk en dan nie jou verlossing kan beïnvloed nie? Dat die invloed van goddelike genade neerdaal, soos reën uit die hemel en tog weer na God leeg terugkeer? Daar kan geen hoop vir jou wees nie, want jy sal “naby vervloeking” wees, en jou einde sal wees “om verbrand te word.”
‘n Onmoontlike Verandering
Daar is een idee wat ons oorgekom het. Dit het ons as ‘n besondere ding gegryp dat ons vriende moet glo dat mense converted, in nuwe skepsels gemaak kan word, dan afvallig kan word en weer converted kan word. Ek is ‘n ou skepsel volgens my natuur. God skep my in ‘n nuwe ding.
Hy maak my ‘n nuwe skepsel. Ek kan nie teruggaan na ‘n ou skepsel nie, want ek kan nie ongeskape wees nie. Maar tog, as daardie nuwe skepsel van my nie goed genoeg is om my hemel toe te dra nie. Wat is volgende? Sal ek ‘n tweede skepsel ontvang? As daar ‘n tweede skepsel is, sal ek nie weer gedoem wees nie? Ek moet die komiese hieruit neem! Ek kan nie onttrek nie en na die vroeë stadium van my skepping terugkeer nie.
Die Genade wat Dit Vereis
Sien dan wat die Skrif hier sê: dat ons nie die genade van God in die gesig kan staar en dan hom wat alles vir ons gedoen het weer kruisig nie. Dit is wat ek wil hê jy moet verstaan. Jy kan nie. Daar is ‘n punt waar ons nie kan terugkeer nie. Dit is die onvergeeflike sonde.
‘n Einde aan Genade
As jy jou leermeester die nag van jou heiligheid verneem, wat sal jy doen? Sal jy nie dit probeer om weer in die spel van die dood te spring nie? Maar die vrees is dat as die deur van genade gesluit is, is dit gesluit! O, liewe luisteraar! Ek roep jou op om in die donker kelders van jou hart te kyk. Hoe kan jy verlore gaan en nie terugkom nie? Hierdie dinge is heeltemal onmoontlik. Genade is vir jou. Die Heilige Gees is vir jou. Kom, kom, kom! Soek die Heilige Gees—soek Hom.
‘n Wedergeboorte
Vriende, jy het niks meer te verwag nie. God het al sy goedheid aan jou bewys. Hy het jou genade gegee en jy het dit verwerp. As Hy jou nie kan verlos nie, hoe kan Hy jou dan later help? Jou eerste foute is uit; jy het jou heiligheid verneem. Daar is geen hoop meer nie! Hy het die voorreg van genade aan jou gegee en jy het dit as ‘n middel teen jou verwerping gebruik.
‘n Verkeerde Keuse
As die skaal van die hemel jou oordeel van hierdie lewe aanneem—jy is dood en jy kom na die vlek. Daar is nie meer genade vir jou nie. Jy het jou keuse gemaak en jy het dit in die doolhof van jou sonde en jou onvergeeflike kwaad gedoen. So is die waarheid—so is die genade van God wat weggeneem is. Die genade is weg. Dit is nie meer nie. God, die gees wat jou in die donker van sonde gesoek het, is nie meer daar nie. Dit is nie meer nie.
‘n Verlies van Hoop
Die genade van God is die een ding wat jou kan red. As jy dit verwerp het, moet jy hierdie wêreld in die woede van jou sondige hart verlaat. Jy het jou vryheid gegee—jy het die vryheid om nie te kies nie. Jy het die vryheid om nie te glo nie. Maar jy het die vryheid om in die woede van die wêreld in die duisternis van jou kwaad te bly.
‘n Inderdaad Verloofde
Ek roep jou nou. Wat kan jy nog doen? Jy kan die vyand wees en in die duisternis bly. Maar jy moet dit doen! Jy kan die genade van God verneem. As jy wil, kan jy dit. Jy kan nie meer van die genade van God in die gesig staar nie! Wat sal jy doen?
‘n Wedergeboorte
As jy wil dat die genade van God weer na jou toe kom, moet jy jou hande opsteek. Jy moet roep: “Heilige Gees! Kom!” En dan sal jy red! Die Heilige Gees moet jou red. Maar dit sal nooit weer na jou toe kom nie. Dit is alles wat jy kan doen. O! Ek roep jou nou! As jy die Heilige Gees nie het nie, moet jy een kry. Kry die genade! Kry die genade!
Charles Spurgeon