Diens of Slawerny—Watter Een? – Charles Spurgeon

Die Keuse van Diens of Slawerny

“Nietemin, hulle sal sy dienaars wees; dat hulle My diens mag ken, en die diens van die koninkryke van die lande.” – 2 Kronieke 12:8

Die volk van God het hulle God verlaat en Hy het hulle verlaat, sodat Shishak, die koning van Egipte, teen hulle opgetrek het, en al het die Here hulle nederige gebed aangesien en hulle nie toegelaat om Jerusalem te vernietig nie, het Hy hulle steeds onderworpe aan die Egiptiese koning gebring. Ons teks vertel ons die rede vir hierdie slawerny – “Hulle sal sy dienaars wees; dat hulle My diens mag ken, en die diens van die koninkryke van die lande.” Geliefdes, die kinders van Israel was veronderstel om aan die diens van God verbind te wees. Jehovah het hulle uit al die nasies van die wêreld gekies om Sy volk te wees. Hy het die Heilige Orakels aan die nageslag van Abraham, Isak en Jakob toevertrou—hulle was, nog voor die grondlegging van die wêreld, afsonderlik gemaak in die ewige plan om die Here s’n te wees. Daardie hoogs eerbare en genadige keuse moes hulle aan Sy diens verbind het.

Daarbenewens is hulle deur Sy eie stem geroep. Hul vader, Abraham, is uit Ur van die Chaldeërs geroep waar hy ander gode gedien het, en hy is gelei om Jehovah te leer ken en Hom te volg. Hy het saam met God gewandel, en God was baie intiem met hom, sodat Hy met hom gesels het soos ’n man met sy vriend. Deur die eeue heen het God Sy volk uitgeroep uit die wêreld. Veral het Hy hulle uit Egipte geroep, hulle uit die huis van slawerny met ’n magtige hand en ’n uitgestrekte arm verlos. Hy het hulle deur die woestyn gelei, hulle met manna gevoed en hulle opgevoed, en op hierdie manier het Hy hulle afsonderlik gemaak om Sy eie spesiale deel te wees, bo alle ander mense. Deur hul roeping, sowel as deur hul verkiesing, was hulle verplig om naby aan die enigste lewende en ware God te bly. En bo dit alles, asof om hulle dubbel Syne te maak, het Hy ’n Verbond met hulle gesluit. Dit is eers met Abraham gesluit, toe is dit hernu met Isak en met Jakob. Die Verbond is verder bekragtig in die woestyn, waar die Here beloof het dat wanneer hulle in Kanaän sou kom, Hy hul God sou wees en hulle sou seën. Maar Hy het bepaal dat hulle Sy stem moet gehoorsaam, Hom moet aanhang en Hom alleen as hul God moet hê. Ook moes Sy Woord en Sy Wet die reël en gids van hul lewe wees. Hierdie Verbond het God altyd bewaar, maar die volk het dit baie gou verbreek, sodat Moses die klippe van die Wet gebreek het, wat ’n gepaste simbool was van die manier waarop Israel die Wet van God gebreek het!

Die Valsheid van Menslike Slawerny

Is dit nie hartseer om te dink dat die groot God wat die hemel en die aarde gemaak het, net een volk uit al die inwoners van die wêreld gehad het—en dit was Syne deur keuse, deur roeping en deur Verbond—en tog dat hulle voortdurend moeg van Hom geword het nie? Ander volke het nie hul gode verander nie. Dit was ’n seldsame ding vir ’n nasie om sy afgode in daardie dae weg te gooi. Maar Israel, wat alleen die ware God gehad het, terwyl die res afgode gehad het wat niks was nie, het die lewende en ware God verlaat om sy plek in te neem deur die gode van die heidene wat hulle geen voordeel sou bring nie! Hierdie verskynsel van die menslike natuur, hierdie gang na afgode en die verlaat van die ware God, word steeds hernu. Ons sien dieselfde ding selfs in die Kerk van God, wat nooit tevrede lyk te wees met die rein liefde vir Christus nie, maar voortdurend na een vreemde minnaar en daarna weer na ’n ander gaan. So word Christus se suiwer waarheid verlaat vir ’n briljante dwaling! En sy eenvoudige aanbidding word verlaat vir iets wat deur die mens uitgevind is! Selfs toe God deur Sy dienaar, Shemaiah die profeet, gepraat het, was die manne van Juda ongeduldig om na hul afgode te gaan en verlangend om weg van God af te kom! En die Here het gesê: “Aangesien hulle My verlaat het, het Ek hulle in die hand van Shishak oorgelewer, en hulle sal sy dienaars wees; dat hulle My diens mag ken, en die diens van die koninkryke van die lande.”

Keuse van Diens aan Ander Meesters

Wanneer ons na hierdie woorde kyk, sal ek eers sê dat daar sommige is wat alreeds die diens van die koninkryke van die lande gekies het. Ons het baie mense om ons wat doelbewus gekies het om nie God te dien nie, maar ander meesters te dien. O geliefdes, as jy gekies het om die Here te dien, is dit omdat God jou gekies het! As ek vanavond met enigeen van julle praat wie se een doelwit in die lewe die eer van God is, wat werklik kan sê dat jy leef in die vrees van God en voor Hom, wat poog om Hom te behaag—dit is bewys van ’n werk van Genade binne jou hart. Jy is baie dankbaar dat so ’n werk van Genade aan jou gedoen is, maar hoe baie is daar van ons medemens wat ander gode gekies het en ander maniere van lewe gekies het! Sommige kies om die slawe van openlike sonde te wees. Ek dink nie hulle sal so ‘n slawerny kies as hulle werklik alles wat dit behels, sou weet nie, maar hulle het dit prakties gekies. Hoeveel daar is wat die dienaars van dronkenskap is! Ah, wat kan hulle in Bacchus sien wat hulle Hom moet aanbid? Ander is die slawe van losbandigheid. Ek hoef nie die vorme van onreinheid te noem waarin soveel in hierdie vuil stad van ons wegduik nie, waar die versoeking tot sonde in elke straat is nie. Die vorme van boosheid is baie—ek hoef nie hulle te noem nie, want as ek dit doen, mag ek dalk een mis, en dan mag die persoon wat onder sy invloed is dink ek sien dit nie as sonde nie! Maar as jy kies om vir sondige plesier te leef, laat ek jou vertel, jy het ’n slawerny binnegegaan waarmee die diens van God werklik lig en aangenaam is. Wat ookal die strengste vorm van godsdiens van jou mag vereis, dit sal nooit so veel van jou vereis as wat boosheid en slegte plesier sal nie.

Die Las van Valsheid

Ek kan hier staan en vertel van gevalle wat ek onder my eie aandag gekry het, van mans en vroue wat in die soeke na sonde hulleself in armoede gebring het. Het ek nie die seun van eerlike en godvresende ouers gesien, bedek in vullis en bedek met parasiete, sodat toe ek met hom gepraat het, ek nie, ten spyte van die grootste simpatie, waaksaam genader het nie? Het ek nie dieselfde soort persoon gesien, deur dronkenskap, vol siektes, geswel en sekerlik binnekort op die punt om te sterwe nie? En wanneer ander sonde by hierdie gevoeg is, het ons nie soms in ‘n hospitaal gesit, waar ons met ’n ellendige man op sy bed gesels het, wat al die siekte self oor hom gebring het nie, en ons kon nie anders as om te voel dat ’n martelaar, toe hy aan die brandstapel gesterf het, nie so ‘n geweldige pyn vir God verduur het nie, soos hierdie arme dwaas wat sy lus gesoek het?

Slawerny van Sonde vs. Diens aan God

Ek vertel jou, en ek daag die wêreld uit om die stelling te bevraagteken, dat die diens van sonde die ergste vorm van slawerny is en, dat, wanneer mense hulself aan dit onderwerp en hul passies heerskappy neem, die ergste slawerny wat ooit op die aarde bestaan het, vryheid is in vergelyking met die gebondenheid van ’n mens se eie passies!

Inleiding tot Keuses van Diens

Dan is daar ‘n ander kultus wat onlangs ontstaan het en wat sommige mense gekies het, sodat hulle die aanbidders van “kultuur” geword het. Baie het die eenvoudige Evangelie verlaat en die geloof in die Bybel, wat hul moeder gehad het en waaroor hul vader gesterf het, afgeskud, omdat hulle beskou wil word as baie denkrike, slim en superieure mense! Ek het opgemerk dat, wanneer iemand sy geloof in die Woord van God opgee omdat dit vereis dat hy baie moet glo, sy ongeloof hom vereis om veel meer te glo. As daar enige moeilikhede is in die geloof van Christus, is hulle nie een tiende so groot soos die absurditete in enige sisteem van ongeloof wat probeer om dit te vervang nie! Ek huiwer nie om te sê dat die hele leerstelling van Evolusie, waarmee baie mense vandag gefassineer is, tienduisend keer meer absurd is as die mees ridikus karikatuur van wat in die Woord van God geleer word nie, en dit vereis meer geloof, sowel as veel groter naïwiteit as om enige leerstelling wat uit die Heilige Skrif afgeleiden is, te glo! Jy sal groot vereistes op jou geloof vind by Shishak, as jy sy dienaar word. Hy sal jou belê en alles neem wat jy het, terwyl om te glo wat God gesê het, na alles net ‘n redelike diens is.

Diens aan Ander Meesters

Die man wat hom begeer om die nuwe idees in godsdiens te aanvaar—die man van “progress”, wat so wys en geleerd is—moet erken dat hy die soet rus van die hart wat hy gesien het in Christen mense, wat deur die godvresende vrou beskryf is deur Cowper, verloor het—
“Wie weet, en weet geen meer nie, haar Bybel waar,
‘n Waarheid wat die briljante Franseman nooit ken.”

Daar is veilige ankerplekke vir ons hier, maar daar is geen anker in die see van persoonlike onfeilbaarheid nie. “O!” sê een, “Ek het dit nooit beweer nie.” Nee, my beste Sir, maar daar moet ergens onfeilbaarheid wees—en as jy die beoordelaar van die Woord van God is, het jy die onfeilbaarheid van die Woord na jouself verskuif—en jy is regtig die eienaar daarvan. In jou hart van harte dink jy so! Waar sal jy ooit rus vind met so ‘n illusie as dit? Hy wat op homself rus, rus op ‘n baie brose fondament, werklik! Ek glo vanavond dit waarop ek kan bid, dit waarop ek kan leef, dit waarop ek kan sterf! My geloof is vas in die geopenbaarde Woord van God en ek vind dat dit my in die uur van bitter liggaamlike pyn, waarvan ek te goed vertroud is—en in die uur van diep onderdrukking van gees, waarmee ek ook al te goed vertroud is—en in die tyd van wrede verwerping, want ek het sommige van die beste vriende gesien misluk. En in die tyd van lastering, want wie het iets erger van hom gehoor as wat hulle teenoor my gesê het? Ek kan terugval op die ewige Waarhede van God—hulle is die berge waarvan my hulp kom—en hulle faal my nooit. Kan enige man dieselfde van sy “kultuur” en “progress” sê, en van sy “vergevorderde gedagtes”? Kan hy leef of sterf op so iets? Hoekom, hy kan dit nie eens leef nie, want, volgens sy eie erkenning, kan hy sy geloof nie uitskryf nie, omdat hy vandag een ding glo, maar dalk môre heeltemal iets anders sal glo—en die volgende dag sal hy waarskynlik sy grond weer verskuif. O, hierdie Shishak, hierdie nuwe god, wat pas opgestaan het—sy diens is onuitspreeklik moeiliker as die diens van die ewige Waarheid van God—en daar is geen beloning om dit te wen nie!

Die Diens van Selfregverdiging

Ek wil net een laaste klas mense noem wat die diens van die koninkryke gekies het—dit is die soekers na selfregverdiging. Dit is ‘n ou en baie gerespekteerde god wat baie steeds aanbid. Hulle probeer om deur hul eie werke, deur hul charitas, deur hul godsdiens, deur sakramente, deur priesters, deur hul eie gevoelens, deur iets van hul eie, gered te word! Dit is ‘n harde pad waarin ‘n man nooit rus of versekerheid het nie. Dit is ‘n pad wat hy loop, weens die slaan van die sweep agter hom—“Doen dit en jy sal lewe! Doen nie dit nie en jy sal verlore gaan!” Hoe onbegryplike is die pad van eenvoudig Christus vertrou en Hom dan gehoorsaam uit dankbaarheid—nie werk vir die lewe nie, maar uit die lewe! Nie om Christus te dien om gered te word nie, maar omdat jy gered is, en jy die wil van God in jou wil uitleef, om Sy welbehae te doen!

Die Keuse van Die Koninkryke

As ons na hierdie verskillende meesters kyk, waak ek om een keer vir altyd te sê, en dan sal ek hierdie deel van my onderwerp afsluit, dat diegene wat die diens van die koninkryke gekies het, ‘n baie dwase en boos keuse gemaak het—en dat diegene wat die diens van God gekies het, die Here vir ewig met al hul harte mag loof!

Die Geneigdheid om die Diens van God Abandonneren

Hier is ons tweede punt. Sommige blyk te sterwe om die diens van God op te gee en na die diens van die koninkryke te gaan. Dit is ‘n vreemde ding, maar hierdie boosheid breek altyd uit selfs onder die volk van God. Sommige wil verander net uit pure liefde vir verandering. Ek wonder glad nie dat julle prediker wil verander nie—my stem moet dalk vir sommige van julle baie monotoon geword het—maar dat julle die Evangelie wil verander, dit ontstel my! Dat daar ‘n man mag wees wat moeg geword het vir die ewige klokke van die glorieryke note van Vrye Genade en sterwende liefde, maak my skrik. Nee, nee! Laat ek die stem van God deur die ewigheid hoor, want dit het ‘n voortdurende varsheid en nuwigheid daaroor! Ek kan met die monotonië van die prediker saamleef, as die monotoon steeds vol van Jesus en Sy liefde is.

Verlies van Vreugde in God se Diens

Maar daar is sommige mense wat nie konstante wees kan in enigiets nie. Hulle is soos die maan. Jy kan nie die maan meet vir ‘n pak klere in die hoop om dit ooit pas te maak nie en, so, jy weet nie wat hulle is of waar hulle is nie, want hulle verander altyd. Sommige wil na hul afgode toe gaan weens die uiterlike voorkoms van die nuwe ding. Dit lyk grand om in te gaan vir die “kultuur” idees, en dit lyk ‘n mooi ding om vir die wêreld te lewe.

Charles Spurgeon