Die Skeiding van Die Kostbare van Die Vile – Charles Spurgeon

“Dat julle mag weet hoe die Here ‘n verskil gemaak het tussen die Egiptenaars en Israel.” – Exodus 11:7

Die verskil tussen die Egiptenaars en Israel was duidelik sigbaar. Op die eerste oogopslag het dit gelyk of die voordeel baie groot aan Egipte toeval. Egipte het die roer in hul hande gehad, en die arme Israeliete het onder die sweep gelê. Egipte het die arbeid van die Israeliete gehad – die seuns van Jakob het bakstene gemaak en die dienaars van Farao het die huise bewoon wat die seuns van Jakob gebou het. Hoe gou het die tafels egter omgedraai! God het plae in Egipte gestuur, maar Gosen was gespaar. Hy het ‘n dik duisternis oor die land gestuur, selfs ‘n duisternis wat gevoel kon word; maar in Gosen was daar lig. Hy het allerhande vlieë en luise in die land van Egipte gestuur, maar in die woonplekke van Israel was geen vlieë te sien nie, en hulle is nie geteister deur die lewende dinge wat uit die aangeskakerde stof van die aarde gekruip het nie. Die Here het hael en ‘n siekte op die Egyptiese beeste gestuur, maar die beeste van die kinders van Israel was gespaar en op hul velde het geen vernietigende reëns uit die hemel geval nie.

God se Hand van Skeiding
Uiteindelik het die vernietigende engel sy blink swaard getrek om sy laaste beslissende slag te slaan. In elke huis reg oor die land van Egipte was daar geween en gekerm; hy het die eerstelinge van Egipte geslaan, die beste van hul krag. Maar vir sy volk het Hy hulle uitgelei soos skape – Hy het hulle deur die woestyn gelei soos ‘n kudde – deur die hande van Moses en Aäron. Hulle het by die Rooi See gekom en Hy het vir hulle ‘n pad daaruit geskeur – hulle het deur die see geloop, en daar het hulle in Hom gejubel. Die vloed het regop staan soos ‘n hoop en die dieptes het in die hart van die see bevries. Hulle het deur die dieptes gegaan soos deur ‘n woestyn, wat die Egiptenaars probeer het om te doen, maar hulle het verdrink. Die Here het in al hierdie dinge ‘n glorieryke verskil tussen Egipte en Israel gemaak!

Die Twee Volkere: Egipte en Israel
Die vurige wolkpilaar wat lig vir Israel gegee het, was donkerheid vir die oë van Egipte. Wanneer die Here Israel geseën het, het Hy Egipte vervloek – in dieselfde oomblik wat Hy die seën na die een gestuur het, het Hy die vervloeking na die ander gestuur! Hy het op Israel gekyk en die stamme het gejubel; maar toe Hy op die Egiptenaars gekyk het, was hulle leërs ontsteld. Nou, in julle ore vandag, word Egipte en Israel verklaar as simbole van twee mense wat op die aarde woon – die mense wat die Here vrees en die mense wat Hom nie vrees nie. Die Egiptenaars is die beelde van dié wat dood is in oortredings en sondes, vyande van God deur boosheid en vreemdelinge van die gemeenskap van Israel. Die Israeliete, God se ou volk, word voor ons geplaas as die verteenwoordigers van dié wat deur goddelike genade in Christus geglo het, wat God vrees en wat poog om Sy gebooie te hou.

Die Verskil: Waar en Wanneer
Die taak van vanoggend is om eers die verskil te wys; tweedens, wanneer daardie verskil gesien word; en derdeens, die rede waarom dit gesien moet word, waaroor ek julle gedagtes sal opwek en julle sal aanmoedig om die verskil al hoe meer sigbaar te maak in julle daaglikse lewe.

I. Die Verskil
Die Here het ‘n verskil gemaak tussen diegene wat Sy volk is en dié wat nie is nie. Daar is baie onderskeie kategorieë van mense wat eendag uitgewis sal word – maar laat ek julle herinner dat dit ‘n ewige verskil is. Tussen die verskillende klasse van mense, die rykes en die armes, is daar kanale van interkommunikasie en heel reg, want hoe minder kategorieë daar is, hoe beter vir die geluk van almal. Die sosiale struktuur moet nie gebou word deur een pilaar op die koste van ‘n ander nie, of deur die dak te verguld en die fondament te verwaarloos nie. Die gemeenskap is een, en die welvaart van een klas is proporsioneel die welvaart van die hele gemeenskap. Maar daar is ‘n verskil so wyd dat ons dit regverdig kan sê: “Tussen ons en julle is ‘n groot afgrond geset,” en hoe breër die skeidingslyn, hoe beter vir die Kerk en hoe beter vir die wêreld.

‘n Ewigheid van Verskil
Daar is ‘n verskil van onmeetlike wydte tussen die sondaar, dood in sonde, en die kind van God, wat deur die Gees lewend gemaak is, wat in die familie van die Allerhoogste aangeneem is. Ek wil graag die volgende opmerkings maak oor hierdie verskil. Eerstens, die verskil tussen die regverdige en die boosdoener is baie oud. Dit is deur God bepaal voor die grondlegging van die wêreld. In die ewige verbond het Jehovah die name van Sy uitverkorenes geskryf; vir hulle het Christus verbintenisse aangegaan dat Hy hul borg en plaasvervanger sou wees om in hul plek te ly. Verbondsooreenkomste is vir hulle gemaak, en net vir hulle. Hulle name was al van ouds in die boek van God ingeskryf en op die edelstene van hulle groot Hoëpriester se borstplaat gegraveer.

‘n Ewige Keuse
Hulle is toe in die verbond afgesonder – “Die Here het vir Homself die goddelike uitgekies.” Terwyl die hele wêreld in die boosheid van die sonde was, is hierdie kostbare juwele uit die vuilhoop van die val gekies. Beter as ander mense van nature was hulle beslis nie! Tog het die goddelike soewereiniteit, verbonde aan die goddelike genade, sommige gekies om die vesse van genade te wees, wat vir die Meester se gebruik geskik sou wees, en in wie Jehovah nie net Sy langmoedigheid, maar die volheid van Sy genade en die rykdom van Sy liefde sou openbaar nie! Ander onderskeidings is net tydelik; dit is dinge wat gister ontstaan het en môre sal sterf; maar hierdie is ouer as die ewige berge! Voordat die sterrehemel gesprei was, of die fondament van die aarde gegrawe is, het die Here al ‘n verskil tussen Israel en Egipte gemaak.

Die Here het ‘n verskil gemaak tussen die Egiptenaars en Israel in hierdie wêreld. Hierdie verskil sal egter eendag duideliker uitkom op die Oordeelsdag. Wanneer Hy op die troon van Sy heerlikheid sal sit, sal Hy hulle van mekaar skei, soos ‘n herder die skape van die bokke skei. Hy sal na Sy engele roep en sê: “Versamel uit My koninkryk alles wat aanstoot gee en diegene wat boosheid doen.” Dan sal die engel, met die skerwe skoffel in sy hand, deur die hemel vlieg en die onkruid maai en dit in bondels versamel om te verbrand. Maar, nie die taak aan ‘n engel opdrag gegee nie, sal die Koning Self, die gekroonde Maaiers, sy eie goue skerwe neem en die koring in Sy skuur versamel!

Die Laaste Oordeel
O, dan, wanneer die hel sy mond wye oopmaak en die onberoulikes insluk, wanneer hulle lewend in die hel sal afdaal, soos Korag, Datan en Abiram van ouds, dan sal die verskil gesien word! Wanneer hulle die regverdiges in die lig van die hemel sal sien opvaar, soos ‘n stroom van lig, in hulle helder en glansende kleed, wat triomfantlike hymnes en koorsimfonieë sing, dan sal dit gesien word dat die Here ‘n verskil gemaak het! Wanneer die ryk man oor die onbereikbare afgrond sal sien Lazarus in Abraham se boesem, wanneer die veroordeelde in die laagste pit van hel sal sien hoe die aanvaarbare ophemel word in blydskap, dan sal die waarheid van God staan, geskryf in letters van vuur: “Die Here het ‘n verskil gemaak tussen die Egiptenaars en Israel.”

II. Wanneer is hierdie verskil gesien?
Ons antwoord is: dit word dikwels gesien in God se tempel. Twee mans gaan na die Tempel om te aanbid. Hulle sit langs mekaar in God se huis; die Woord word aan hulle albei gepreek; hulle hoor dit albei, miskien met dieselfde aandag; die een gaan sy pad om dit te vergeet, die ander onthou dit. Hulle kom weer – die een luister en die prediker is vir hom soos een wat ‘n mooi melodie op ‘n instrument speel – die ander luister en huil; hy voel dat die Woord lewend en kragtig is, skerper as enige twee-snydende swaard. Dit kom in sy gewete; dit deurboor hom, sny hom tot die vinnige! Elke woord lyk soos ‘n pyl wat uit die boog van God geskiet is en ‘n teiken in sy gewete tref.

Die Gees se Werk in Die Hart
En nou kom hulle weer. Die een voel die Woord nou uiteindelik as syne; hy is deur die Woord na bekering en geloof in Christus gelei en kom nou op om God se lof as Sy aanvaarde kind te sing! Die ander bly om net as ‘n formele aanbidder te sing – om aan te sluit in aanbidding waaraan hy min interesse het – om sy stem op te lig in gebed terwyl sy hart heeltemal ver van die Here is. As ek vanoggend hier ‘n hoop staalbespuitings en as gemengde as vullis hê en ek wil die verskil tussen die twee opspoor, dan sal ek net ‘n magneet insit; die bespuitings sal aangetrek word en die as sal bly waar dit is. So is dit met hierdie gemeente! As ek vandag sou weet wie die mense van God se Israel is en wie die Egiptenaars bly, dan is dit net nodig om die evangelie te preek! Die evangelie ontdek die volk van God; dit het ‘n affiniteit met hulle; wanneer dit tot hulle kom, ontvang hulle dit, God se Heilige Gees oopmaak hul harte. Hulle gryp dit aan en juig daarin!

Die Skrif Vind Sy Huis
Terwyl dié wat nie van God is nie, wat geen deel of belang het in die verlossing van Christus nie, dit tevergeefs hoor en selfs verhard word, en gaan op hul pad na sonde met ‘n groter hand, nadat al die waarskuwings wat hulle ontvang het. Kom nou, my gehoor – kom reg na jou toe – het jy ooit hierdie verskil gesien tussen jouself en ander mense? Het jy die evangelie nou gehoor soos jy dit nog nooit gehoor het nie? Hierdie is die era van die hoor; daar is meer mense wat ons plekke van aanbidding bywoon, as ooit tevore, maar steeds is dit nie die hoorders nie, maar die doeners van die Woord wat geseënd word! Het jy die Woord gehoor soos jy dit nog nooit gehoor het nie? Luister jy daarna, hopend dat dit geseën sal wees vir jou, verlangend dat jou gewete aan dit onderwerp sal word – net soos die goud aan die goudsmit se hand? As dit so is, is dit die eerste teken van ‘n verskil wat die Here tussen jou en die Egiptenaars gemaak het!

‘n Diep Verandering
Maar dit gaan verder. As die Israeliet volhard in sy plig, soos ek dink hy moet wees – in ‘n kort tyd, voel hy dit nodig om uit die res van die mensdom te kom en hom te verenig met Christus se Kerk. “Die Here het ‘n verskil gemaak,” sê hy, “nou wil ek hierdie verskil wys. My Meester het gesê, ‘Hy wat glo en gedoop word, sal gered word.’ Ek stel nie my vertroue in die doop nie, maar ek moet wys dat ek nie meer is wat ek was nie; ek verlang om gehoorsaam aan my Heer en Meester te wees. Ek verlang om die Rubicon oor te steek, my swaard teen die wêreld te trek, die skede een keer vir ewig af te gooi. Ek verlang om iets te doen wat die wêreld sal wys dat ek gekruisig is vir hom en dit vir my. Laat ek dan begrawe word in water, ‘in die naam van die Vader, die Seun en die Heilige Gees,’ is die beeld van my dood vir die hele wêreld! Laat ek opstaan uit die water, as die beeld van my opstanding na ‘n nuwe lewe! En God help my, vanaf daardie geseënde uur, om my pad te loop as een wat nie van die wêreld is nie, selfs soos Christus nie van die wêreld is nie.”

Simboliek van Die Verskil
Elke keer as die tafel gesprei word, waarop ons die gedenkteken van die liggaam en bloed van Christus vier, bekragtig God daardie verskil. Die ongeredde, as die prediker getrou is, word gewaarsku om hul pad te gaan, of as hulle eet, sal hulle hulself oordeel, nie die liggaam van die Here te onderskei nie. Hulle word uitgenooi om te kom, en hulle, net, wat gelowiges in Jesus is, wat die hoop het dat hulle veranderde mense en vroue is, wat deur goddelike genade in die gees van hul gedagtes vernuwe is.

‘n Lewe van Verskil
So wys ons aan die wêreld in twee uiterlike simbole dat die Here ‘n verskil gemaak het. Maar verder – die hele lewe van ‘n Christen, as hy is wat hy moet wees, wys aan die wêreld dat die Here ‘n verskil gemaak het. Hier is twee mense in beproewing; dieselfde probleem het hulle albei bejeën; hulle is vennote in die besigheid; hulle geld is alles weg. Die huis is in puin; hulle is tot armoede verlaag en moet weer in die wêreld begin. Nou, wie van hierdie twee is die Christen? Daar is een wat gereed is om sy hare uit te trek; hy kan nie dra dat hy al sy lewe gewerk het en nou, soos Lazarus, arm is nie! Hy dink die voorsiening is onregverdig. “Daar is baie vagabonde,” sê hy, “wat ryk word, en hier is ek, nadat ek hard gewerk het en elke man syne gegee het, afkom tot die grond, sonder iets oor nie.”

Deur Proef en Verlossing
Maar die Christen – as hy werklik ‘n Christen is (let wel, want daar is baie wat hulle as Christen noem en nie is nie, en dit is die rowwe wind wat hulle probeer) – sê: “Die Here het gegee en die Here het weggeneem, geseën is die Naam van die Here.” “Ek weet,” sê hy, “dat alles saamwerk tot goed. Ek sal my skouer onder die wiel sit en weer werk.” En so, met moed en met vertroue in Christus, gaan hy weer sy arbeid aan en God seën hom weer, nee, seën hom in sy beproewing meer as wat hy ooit geseën was in sy voorspoed!

Die Verskil in Dood en Proef
Maar nie om julle lank met hierdie punt te hou nie – daardie verskil skyn baie duidelik uit in die sterwensuur! O, hoe duidelik is daardie verskil soms! Die laaste keer toe die cholera London met erns besoek het, alhoewel ek baie besprekings in die land gehad het, het ek dit opgegee om in Londen te bly. Dit is die plig van die prediker om altyd teenwoordig te wees in tye van besoek en siekte. Ek het nog nooit meer duidelik die verskil gesien tussen die man wat die Here vrees en die man wat Hom nie vrees nie, as ek dit daardie dag gesien het.

Slot
Dus, die verskil wat die Here tussen Israel en Egipte gemaak het, sal uiteindelik baie duidelik sigbaar wees in die sterwensuur. Wanneer die finale oordeel kom, sal dit onmiskenbaar wees dat die Here tussen die regverdiges en die boosdoeners ‘n verskil gemaak het.

Inleiding
“Maar indien ons volgens die Skrif se maatstaf oordeel, is daar wel baie donker merke op hierdie eeu. Ek vrees soms dat die enigste tydperk wat ons regtig kan vergelyk met ons huidige era, die tyd voor die vloed is, toe die seuns van God met die dogters van mense getrou het en toe daar geen verskil meer was tussen die Kerk en die wêreld nie.”

Mengsel en Kompromie
Dit is maar die eerlikheid om te erken dat daar tans so ‘n mengsel is – so ‘n kompromie, so ‘n gee en neem aan beide kante van godsdienstige kwessies – dat ons soos ‘n deurgemoedere massa is, gemeng en verenig. Al hierdie dinge is verkeerd, want God het altyd bedoel daar moet ‘n verskil wees tussen die regverdiges en die boosdoeners, so duidelik en tasbaar soos die verskil tussen dag en nag. My eerste argument is dit: Wanneer die Kerk duidelik geskei was van die wêreld, het sy altyd voorspoedig gedy. Gedurende die eerste drie eeue het die wêreld die Kerk gehaat. Die gevangenis, die brandstapel, die hakke van die wilde perd – hierdie was geskat as te goed vir die volgelinge van Christus! Wanneer ‘n man ‘n Christen geword het, het hy sy vader en moeder, huis en land gegee – nee, selfs sy eie lewe! Wanneer hulle bymekaar gekom het, moes hulle in die katakombe vergader, kaarslig brandend in die middag, want daar was duisternis in die dieptes van die aarde. Hulle was verag en verwerp deur die mense. “Hulle het rondgedwaal in skaapskure en bokkevels, behoeftig, verdruk, en gemartel.”

Tyd van Helde
Maar dit was die era van helde; dit was die tyd van reuse! Nooit het die Kerk soveel voorspoed en ware vooruitgang gehad as toe sy met bloed gedoop was! Die skip van die Kerk vaar nooit so glorieus as wanneer die bloederige spuit van haar martelare op haar dek val! Ons moet ly en ons moet sterwe, as ons ooit hierdie wêreld vir Christus wil oorwin! Was daar ooit so ‘n wonderlike wonderwerk soos die verspreiding van die evangelie gedurende die eerste twee of drie eeue? Binne 50 jaar nadat Christus na die hemel opgeklim het, was die evangelie in elke bekende deel van die wêreld gepreek en daar was bekeerlinge in die mees onherbergsame streke. Verder as die skepe van Tarsus het die evangelie gevlieg; die pilare van Hercules het nie die werk van die apostels beperk nie. Die evangelie is aan wilde en ongeciviliseerde stamme, aan die Pikte en Skotte en aan die wrede Britte verkondig. Kerk is gestig, van sommige wat in hulle suiwerheid tot vandag toe voortbestaan het!

Die Verskil tussen Kerk en Wêreld
Ek glo dit alles was deels die gevolg van die duidelike verskil wat daar tussen die Kerk en die wêreld was. Verskeie veranderinge het plaasgevind, soos toe Konstantyn hom as Christen verklaar het, wat die tye verander het, omdat hy gesien het dit sou sy rykdom versterk—vanaf die oomblik toe die Kerk met die staat begin saamwerk het, het die Here haar verlaat—Hy het haar aan onvrugbaarheid oorgelaat en Ichabod was op haar mure geskryf. Dit was ‘n swart dag vir die Christendom toe Konstantyn gesê het: “Ek is ‘n Christen. Deur hierdie teken oorwin ek,” het hy gesê. Ja, dit was die werklike rede vir sy gesamentlike bekering; as hy met die kruis kon oorwin, was dit goed genoeg. As hy deur Jupiter sou oorwin het, sou hy dit net so goed geakkommodeer het! Vanaf daardie tyd het die Kerk begin verwek. En die hele middeleeuse era, toe jy nie ‘n Christen van ‘n wêreldling kon onderskei nie, was daar waar jy werklik godvrugtigheid of lewe of genade in die lande gevind het?

Die Herskepping van die Kerk
Toe kom Luther en met ‘n harde greep het hy die Kerk van die wêreld af geskeur – hy het haar weggetrek ten koste van haar uitmekaar skeur! Hy wou nie hê sy moes in ‘n verband wees met die wêreld nie, en toe, “Die konings van die aarde het opgestaan, en die heersers het saam geraadpleeg teen die Here en teen sy Gesalfde.” Maar Hy wat in die hemele sit, het gelag oor hulle! Jehovah het hulle bespot. Die Kerk het uitgeruk om te oorwin, en haar hoofwapen was haar nie-konformiteit met die wêreld, haar afskeiding van die mense. Plaas jou vinger op enige bladuitslag in die Kerk se geskiedenis en ek sal ‘n klein kantnota vind wat sê: “In hierdie tyd was dit maklik vir mense om te sien waar die Kerk begin het en waar die wêreld geëindig het.” Nooit was daar goeie tye toe die Kerk en die wêreld saam in die huwelik was nie!

Bly in God se Pad
Maar alhoewel dit genoegsame argument sal wees om die Kerk en die wêreld van mekaar te skei, is daar vele ander redes. Hoe meer die Kerk in haar dade en beginsels geskei is van die wêreld, hoe waarer is haar getuienis vir Christus en hoe kragtiger is haar getuienis teen die sonde. Ons is na hierdie wêreld gestuur om teen booshede te getuig, maar as ons self daaraan deelneem, waar is ons getuienis? As ons self nie reg is nie, is ons vals getuies! Ons is nie van God gestuur nie; ons getuienis het geen effek nie.

Geloofwaardig Getuienis
Ek sal nie huiwer om te sê dat daar tientalle duisende wat professie van die Christelike geloof in hulle het, maar wat nie getuig van die waarheid nie. Die wêreld kyk na hulle en sê, “Wel, ek sien, jy kan ‘n Christen wees, en tog bly ‘n boosdoener.”

Charles Spurgeon