Die Model Tuiste Sending en die Model Tuiste Sendeling - Charles Spurgeon
Die Tuiste Sendingwerk
“Ons Here se openbare bediening op aarde was ‘n Tuiste Sending. Hy het self vir sy dissipels gesê: ‘Ek is nie gestuur behalwe na die verlore skape van die huis van Israel nie.’ Hy het die uithoeke van die Heilige Land bereik, maar daar het Hy gebly, en noord en suid, oos en wes, in alle rigtings, in stede en dorpe, het Hy rondgereis en gepreek aan sy eie landgenote. Daarna het daar uit sy tuiswerk gespruit wat genoem kan word die buitelandse sending, toe dié wat verstrooi was, oral heen gegaan en die evangelie gepreek het, en so het die seën van Israel ‘n seën vir alle nasies geword. Dit was altyd die Here se bedoeling dat die evangelie aan elke skepsel onder die hemel verkondig sou word, maar wat sy eie werk betref, het Hy by die huis begin, en hierin sien ons sy wysheid, want dit sal van min nut wees om veel in die buiteland te probeer doen tensy daar ‘n stewige basis tuis is. In ‘n ywerige Geheiligde Kerk, wat ‘n steunpunt bied vir ons hefboom, wil ons sien dat Engeland vir Christus gewen word, en dan sal sy die groot heraut van Christus se evangelie na ander lande word. Soos dinge nou is, is ons soldate en matrose te dikwels getuies teen die evangelie, en ons reisigers van alle rangorde in buitelandse lande gee te dikwels ‘n indruk wat baie ongunstig is vir die Kruis van Christus. Ons het nodig dat hierdie nasie deursuur word met die Gees van Jesus Christus; ons het nodig dat al sy duisternis verdryf word, en die ware Lig van God laat skyn—dan sal sendingwerk ‘n wonderlike stukrag ontvang! God sal sy Waarheid in alle nasies bekend maak wanneer Hy eers sy aangesig oor sy Uitverkorenes laat skyn.”
Die Model Sendeling
“Laat ons nou praat oor tuiste sendingwerk onder twee opskrifte. Eerstens het ons voor ons ‘n Model Tuiste Sending; en tweedens ‘n model Tuiste Sendeling. Wanneer ons oor hierdie twee dinge gepraat het, sal ons ‘n derde punt aanspreek, naamlik die plig om die werke van die groot Meester na te boots.”
Die Werkwyse van die Here Jesus
“Ek is seker ons sal baie leer as ons kyk na die manier waarop Hy daardie onderneming uitgevoer het. Toe Hy sy werk begin het, het Hy as sy groot instrument die prediking van die Evangelie gekies. Die Here het Hom gesalf om die Evangelie te preek; Hy het duisende genadige dade verrig; Hy het op baie maniere opgetree ten goede van sy medemense, en tot die heerlikheid van God, maar sy Troon op aarde, as ek so mag spreek, was die preekstoel. Dit was toe Hy begin het om die evangelie van die koninkryk te verklaar dat sy ware heerlikheid gesien is. ‘Niemand het ooit gespreek soos hierdie Man nie.’ Broeders, Hy wou hê sy volgelinge moet op dieselfde agentskap staatmaak! Die verspreiding van godsdienstige boeke, en die stigting van skole, en ander godvrugtige pogings moet nie verwaarloos word nie, maar in die eerste plek behaag dit God deur die dwaasheid van prediking om dié te red wat glo! Die kardinale plig van die Christelike Kerk word dus neergelê, ‘Gaan julle in die hele wêreld in, en preek die Evangelie aan elke skepsel.'”
Die Opleiding van Bedienaars
“Saam met sy eie persoonlike prediking vind ons die Meester ‘n seminaar vir die opleiding van bedienaars vorm. Diegene wat enige tyd behoorlik geleide kollegiale instellings as onskriftuurlik beskou het, kan die optrede van ons Here in die behoud onder sy eie oë van ‘n groep geleerdes, wat later onderwysers geword het, moeilik verstaan. Nadat Hy vir Petrus en Johannes, en ‘n paar ander geroep het, het Hy hulle aanvanklik toegelaat, soos dit was, in sy aandklasse; want hulle het hul gewone besigheid voortgesit, en na Hom gekom op geskikte tye vir onderrig. Maar na ‘n ruk het hulle hulself van alle besigheidspogings afgesonder, en was voortdurend by hul groot Onderwyser; hulle het geleer hoe om te preek soos hulle gemerk het hoe Hy gepreek het; Hy het hulle selfs geleer om te bid, soos Johannes ook sy dissipels geleer het. Baie donker onderwerpe wat Hy nie aan die mense verduidelik het nie, word ons vertel dat Hy aan die dissipels geopen het; Hy het hulle eenkant geneem en hulle die Geheimenisse van die Koninkryk gegee, terwyl aan die res van die mense die Waarheid slegs in gelykenisse gespreek is. Nou, dit is te veel in die Kerk vergeet, en moet aan ons herinnering teruggebring word. Onder die Vaudois en die Waldense was elke pastoor van die Kerk altyd intens ernstig om ander uit te vind wat pastore sou word—daarom het elkeen ‘n jong Broer onder sy sorg gehad. In die reise van die herders van die Vaudois Kerk, terwyl hulle van krans tot krans verbygegaan het, was elkeen van die eerbare manne gewoonlik vergesel deur ‘n sterk jong bergklimmer, wat, in ruil vir die fisiese hulp wat hy aan die eerbare vader gegee het, onderrig van hom ontvang het in die Leerstellings van die Evangelie, in Kerkregering, en in ander dinge wat tot die bediening behoort het. Op hierdie manier was die Israel van die Alpe in staat om sy getuienis te laat voortbestaan, en die amp van die prediker van die Evangelie het nooit in onbruik verval nie. Toe in die dae van die geseënde Hervorming, Calvyn en Luther ‘n invloed oor Europa uitgeoefen het, was dit nie net deur hul eie prediking, magtig soos dit was nie; of deur hul geskrifte, hoewel hierdie wyd versprei is soos die blare van die herfs; maar dit was ook deur die ontelbare jong manne wat by Wurtenburg geswerf het, en by Genève saamgekom het om na die groot Hervormers se onderrig te luister, en wat dan later self uitgegaan het na ander lande om te vertel wat hulle geleer het! Ons Meester stel voor ons die feit dat geen geskikter instrument vir die verspreiding van die Evangelie uitgedink kan word as ‘n man wat deur God opgewek is om die Evangelie te spreek wat in staat is om ander na sy voete te lok wat sy gees sal vang, voordeel trek uit sy voorbeeld, sy Leerstellings ontvang, en uitgaan om dieselfde Woord te preek.”
Die Meester van Nederigheid en Diens
Die Meester wat nie verbygaan nie
Ek glo nie Hy het ooit ‘n persoon op die pad gekruis wat Hy vir Homself gesê het: “Ek is so veel bo daardie man dat ek nie met hom sal praat nie.” Ek durf dit glad nie in my gedagtes voorstel nie, dit sou die Verlosser so laag maak om so iets te dink, en tog, en tog, en tog – sommige van Sy bedienaars het dit gedink! Hoeveel van ons, as ons ‘n arme prostituut by die put sou gesien het, sou gesit het en met haar gepraat het? As ons haar geken het, sou ons waarskynlik weggegaan het en onsself opgelig het deur te glo dat haar geval beter vir iemand anders was, miskien ‘n agent van die Redingsgenootskap. Ons Here het geen afgod van neerbuigendheid gemaak nie, of die neerbuigende houding om die armes Samaritaanse sondaar te behandel nie, maar met alles wat so natuurlik moontlik was, het Hy dadelik met haar begin gesels, sonder enige moeite of ongerief. As sy ‘n edele dame in die land was, sou Hy nie meer grondig met haar fraterniseer het nie, en tog het Hy haar sonde op geen manier neerbekyk nie. Ons Here het sondaars ontvang en saam met hulle geëet; hulle moes gesien het hoe anders Hy as hulle was, maar Hy het geen afstand geaffekteer nie; Hy het geen kaste gemimeer nie; Hy het geen sosiale grense getrek nie. Hy was nie ‘n Fariseër wat in sy godsdienstige verhewenheid apart gestaan het nie; trots en selfverheweheid het geen aantrekkingskrag vir Hom gehad nie. Hy was Heilig, onskuldig, onbevlek, en geskei van sondaars in die hoogste en beste sin, maar in ander opsigte was Hy die vriend van tollenaars en sondaars!
Die Model vir Werklike Diens
As ons Londen geseën wil hê, sal dit nooit wees deur bedienaars wat te groot is om met die armes van die mense te praat nie; en jou weldoenende samelewings sal nie veel goeds doen as jy heren en dames nie kan meng met die nederiger klasse nie! Ons moet een wees met diegene wat ons wil seën; ons mag nie skaam wees om hulle broers en susters te noem nie; ons moet sonder bewus te wees van die afwaarding ‘n broederlike hand uitsteek na die gevalle en die vergruisde, sodat ons hulle vir Christus se liefde kan ophef. O, vir manne en vroue van die ware broederlike en susterskap gees; been van die volk se been, en vlees van hulle vlees!
Die Meester wat Kon Werk
Ons Here, weer eens, was ‘n Man wat kon werk. Hy was glad nie ‘n heer wat sy vrye tyd besig gehou het met lektuur nie; Hy het nooit ‘n preek gehou sonder om sy siel daarin te weef nie; Hy was glad nie die soort evangelis wat sy taak lig opneem nie; Hy kon nie, soos sommige, jaar in en jaar uit preek sonder om die rustige vloei van sy eie emosies te ontwrig nie. Nee, my broers, geen prediker het ooit meer intens gewerk as wat Jesus gedoen het – deesdae preek Hy, en nagte bid Hy, dikwels flou van moegheid, en tog nie tyd vind om brood te eet nie! Wie nie gewerk het nie, het Christus gewerk; Hy is die Meester Werker van alle mensekinders!
Die Meester wat Kon Bid
As die Kerk siele wil red, sal die werk nooit behaal word deur agente wat half slaap nie. Christus se Koninkryk sal nooit deur mense wat bang is om te werk, uitgebrei word nie. God sal Sy Kerk seën deur die krag van die Heilige Gees, want al die krag lê daar, maar Hy sal hê dat Sy Kerk beproef word, of die seën sal nie kom nie. Vir ‘n Tuiste Sendeling het ons ‘n man nodig wat kan bid soos die Meester gebid het. Hoe vaardig was Jesus in die kuns van gebed! Hy was net so groot met God in gebed as wat Hy met mense in prediking was! Ek het ‘n broer gehoor wat onlangs gepraat het van ons Here wat van die berg af gekom het, met die wilde blomme op Sy klere, en die geur van die heide op Sy kleredrag, want Hy het vars van die alleen plek gekom waar Hy die nag in gebed deurgebring het. Ah, my broers, hier is die sentrum van krag!
Die Meester wat Kon Huil
Om ander te laat huil, moet ons eers self voel. As jy nie jou eie hart raak nie, kan jy ander se harte nie raak nie. Ons Here Jesus was volkome ‘n Man – te manlik om in sentimentalisme en afgodery in te val, maar toe Hy die stad gesien het, en al die lyding wat op dit sou volg, as straf vir sy sonde, kon Hy nie die vloede keer nie; sy groot siel het oor geloop by sy oë. As Hy nie ‘n Man was wat self kon huil nie, sou Hy menslik gespreek ander nie kon laat huil nie.
Die Meester wat Kon Sterf
Uiteindelik was ons geseënde Here een wat geweet het hoe om te sterf! O, wanneer sal ons mense hê wat onder ons gestuur word wat bereid is om te sterf om hulle lewenswerk te bereik? Ek het geskrik, en des te meer omdat ek self nie beter sou wees nie, toe ek verskonings gehoor het om die risiko van die lewe te vermy, en redes om die hardhede van vreemde lande te ontvlug. Dit is selfs bevraagteken in sommige kringe, of dit reg sou wees om jouself aan die gevaar van die lewe bloot te stel om die Evangelie te preek! Ek kan veel sê, maar ek sal spaar wees met beskouing. Net dit moet ek sê – totdat Goddelike Genade ons die ou Apostoliese selfopofferingsgees herstel, mag ons nie verwag dat die Evangelie op ‘n hoë vlak sal oorwin nie. Sorg vir die Huis van God moet ons opvreten! Liefde vir die lewe moet ondergeskik wees aan liefde vir siele! Proewe moet as niks beskou word vir Christus se liefde, en die dood moet uitgedaag word, of ons sal nooit die wêreld vir Jesus wen nie!
Die Oproep om na te Volg
My laaste punt sou wees, as Christus so gelewe het en so gewerk het, LAAT ONS SY OPROEP HOOR EN HOM NA VOLG. Ek sal net ‘n paar sinne sê, maar laat hulle onthou word. Glo in die Here Jesus Christus, dit is jou voorreg om saam met God te werk, daarom bly naby die voetstappe van die groot Meester Werker. Onthou dat voordat Hy aan die werk gegaan het, was Hy self persoonlik gehoorsaam aan daardie Evangelie wat Hy moes preek. Hy het nie ander beveel om te glo en gedoop te word, en self nie gedoop nie. “So behoort dit ons te wees om alle geregtigheid te vervul,” het Hy gesê, en in die golwe van die Jordaan het die Baptis Hom gedoop! Hoe min sal jy bevoeg wees vir diens as jy enige Gebod van Christus nie gehoorsaam het nie?
Geselskap en Vervulling van die Sendingsopdrag
Gaan dus na die werk wat jy kan doen vir Christus, maar doen dit met alle eerlikheid en toewyding. Of jy nou ‘n kunstenaar of ‘n prediker is, en of jy die hele taak kan aanvaar of nie, begin met ‘n afdeling daarvan. Miskien kan jy nie alles doen nie, maar begin!
Charles Spurgeon