Die Lelie tussen Doornbome – Charles Spurgeon

“Soos die lelie tussen die doorns, so is My liefde tussen die dogters.” – Hooglied 2:2

Ons gaan nie hierdie oggend in enige nuttelose besprekings verval nie. Ons aanvaar dit as vanselfsprekend dat die Hooglied ’n heilige huwelikslied is tussen Christus en Sy Kerk, en dat dit die Here Jesus is wat hier van Sy Kerk praat, en werklik van elke individuele lid, wat sê: “Soos die lelie tussen die doorns, so is My liefde tussen die dogters.” Ek sal nie eens diepte in ’n studie van watter spesifieke blom hier bedoel word, ingaan nie, want dit sou moeilik wees om ’n plant uit die Heilige Land te kies waaroor reisigers en botaniese kenners ooreenstem. Die lelie, wat ons die meeste natuurlik sou kies, is, volgens wat ek uit reisboeke verstaan, nie tans in daardie land te vinde nie, al kan ons nie dus seker wees dat dit nooit daar was nie, of dalk nog ontdek moet word. Verskeie ander skoon en mooi vorms, volgens die fantasieë van verskillende reisigers, is as vervangings vir die plant bedoel in die oorspronklike Hebreeus verkies, maar geen van hulle pas heeltemal by die ideaal wat aan die Engelse leser voorgestel word deur ons vertaling nie. Ek sal vir een keer die vrymoedigheid neem om die Skrif in ’n Westerse gedaante aan te trek, indien dit nodig is, en waak om te doen wat Salomo sekerlik sou gedoen het as sy Hooglied in Engeland geskryf was. Ek neem aan dat hy een van ons eie lelies bedoel—of dit nou die lelie van die vallei is, of een van daardie meer statige skoonhede, onvergelykbaar vir witheid—wat so glorierig ons tuine versier. Beide sal doen en ons doel dien hierdie oggend. “Soos die lelie tussen die doorns, so is My liefde tussen die dogters.” Dit is van geringe belang om presies te wees in botanie solank ons die gees van die teks kry. Ons soek praktiese bruikbaarheid en persoonlike vertroosting, en gaan dadelik voort in die soeke, in die hoop dat baie wat pas oorgeplant is uit die wêreld, nou wortel skiet onder ons.

Die Betekenis van “Lelie” in die Teks

Dit is goed dat hulle in die kennis van hul roeping deur genade en wat dit behels, gewortel moet wees. Hulle moet weet, vanaf die begin, wat ’n Christen is wanneer hy werklik ’n Christen is; wat van hom verwag word om te wees; wat die Here bedoel hy moet wees en wat die Here Jesus hom werklik as sy identiteit beskou! Op daardie manier kan hulle geen foute maak nie, maar die koste kan tel en hulle kan weet wat dit is waarop hulle hul gewerp het. As ek hierdie onderwerp sorgvuldig oorweeg en ernstig verlang om ons nuwe bekeerde broers en susters te waarsku sonder om hulle te ontstel, kon ek nie ’n beter teks dink wat die posisie, toestand en karakter van ’n ware Christen helder uiteensit nie. Jesus self weet die beste wat Sy eie bruid is—laat ons Hom hoor terwyl Hy in hierdie onvergelykbare lied tot ons spreek! Hy weet die beste wat Sy volgelinge behoort te wees en ons mag maar tevrede wees om die woorde uit Sy eie mond te neem wanneer Hy, in die mooiste poësie, vir ons sê: “Soos die lelie tussen die doorns, so is My liefde tussen die dogters.” Sluit by my aan, broers en susters, op hierdie tyd, om te oorweeg hoe ons Here se lelies groei!

Die Kerk se Relasie tot Christus

Met betrekking tot die Kerk van God is daar twee punte waaroor ek gaan uitbrei. Eerstens, haar verhouding tot haar Here, en tweedens, haar verhouding tot die wêreld.

1. Die Kerk se Relasie tot Christus

Ek dink my teks stel die verhouding van die Kerk, en van elke individu, tot Christus baie mooi voor. Hy noem haar “My liefde.” Dit is ’n uiters soet naam, asof Sy liefde heeltemal uit Homself uitgegaan het en in haar beliggaam is. Die eerste punt van haar verhouding tot Christus is dus dat sy Sy liefde het. Dink daaroor na, en laat die gesegende waarheid van God lank en soet in jou meditasies bly! Die Here van die lewe en heerlikheid, die Prins van die konings van die aarde, het so ’n liefdevolle hart dat Hy ’n objek moet hê waarop Hy Sy afgoede moet vestig—en Sy mense, uit die mense gekies, wat Hy Sy Kerk noem—hulle is diegene wat Sy “liefde” is, die objek van Sy hoogste vreugde! “Christus het die Kerk liefgehad en Homself vir haar gegee.” Hy het na Sy mense gekyk en uitgeroep, “soos die Vader My liefgehad het, so het Ek julle liefgehad.” Elke gelowige, geskei van die mensdom en geroep in die gemeenskap van Christus, is ook die besondere objek van Sy liefde. Nie net in naam nie, maar in daad en in waarheid het Jesus elkeen van ons lief wat in Hom glo. Elk van julle kan met die apostel sê, “Hy het my liefgehad.” Jy kan dit in enige tydsindruk lees wat jy wil—Hy het my liefgehad; Hy het my lief; Hy sal my liefhê, want Hy het Homself vir my gegee. Dit sal jou lied in die Hemel wees, “Aan Hom wat ons liefgehad het en ons van ons sondes gewas het in Sy eie bloed, aan Hom behoort die heerlikheid.” Laat jou harte hulle vul met hierdie heilige gedagtes! Hemel lê daarin verborge! Dit is die essensie van geluk—Jesus het my lief!

Heiliges Naboots—Geselskap wat Oorlas Bring

Heiliges word dikwels nageboots—ek wou amper sê, gemok en nageboots—deur leeg professore, en dit is ’n voortdurende bron van hartseer. Hul koue woorde terg dikwels die ywerige hart en deurdring dit soos doorns. Wanneer jy vol ywer is, kan hul gebrek aan toewyding amper woede in die harte van dié wat bereid is om hul laaste sent—ja, en hul laaste asem vir die eer van hul Meester te gee, aansteek! Moet egter nie verbaas wees nie, want dit moet so wees. Hy wat vol van die genade van God is, sal altyd soos die lelie tussen die doorns wees, selfs in die professerende kerk! Moet nie verbaas wees nie, jong broer, as ouer professore jou ywer afmaak en jou warm liefde as blote fanatisme beskou nie! Mag God jou genade gee om jou eerste liefde aan te hou en selfs daardeur te vorder, al sal die doornige mense jou verwond en belemmer. Mag jy bo jou medeprofessore uitstaan, want ek vrees dat, tensy dit so is, jou lewe ’n arme een sal wees.

Die Kerk se Verhouding tot die Wêreld

Dit is dan die verhouding van die Kerk tot die wêreld en van die Christene tot die wêreld—dat hulle in morele en geestelike skoonheid heeltemal oor die onbekeerdes verhewe is, net soos die lelie in die doorns waar dit self bevind.

Die Lelie se Oorweldigende Uitnemendheid

Tweedens, in die vergelyking van die heilige met die lelie, merk ons op dat hy, soos die lelie, ’n oorweldigende uitnemendheid het. Ek dui nie nou op die skoonheid daarvan nie, maar op die intrinsieke uitnemendheid. Die doorn is ’n vrug van die vloek—dit ontstaan as gevolg van sonde. “Doorns en distels sal dit vir jou voortbring.” Nie so die lelie nie—dit is ’n pragtige tipe van die seën wat rykmaak sonder die verdriet van sorg en bekommernis. Die doorn is die merk van toorn en die lelie is die simbool van goddelike voorsiening. ’n Ware gelowige is ’n seën, ’n boom wie se blare genees en wie se vrugte voed. ’n Egte Christen is ’n lewende evangelie, ’n beliggaming van goeie wil teenoor mense.

Die Lelie as ‘n Simbool van God se Liefde

Het die ou Verbondseën nie gesê: “In jou en in jou saad sal al die nasies van die aarde geseën word nie”? Ek kan nie anders as om ’n metriese meditatie aan te haal van een wat die Hooglied liefgehad het en in sy gees gedrink het nie. Hy sê van die Kerk, sy is—

“’n Stralende ding, waar alles anders somber is,
Blom in die woestyn, wat verklaar
Die mens is geen vriendlose uitgesotene, hopeloos verdoem
Om plekke van boosheid en verdriet te deurkruis nie,
Maar, pelgrim soos hy is, het hy Een wat beplan,
Nie net om hom te beskerm nie, maar om hom te verkwik!
O, getuigende woestynbloem,
Steeds die verhaal van God se liefde uitlê,
Hoe wonderbaar is dit dat besige skares
Nie ophou om na jou te kyk nie!
Dat min mense nadink oor die vreemde feit
Van jou bestaan, steeds,
’n Lelie tussen die doorns—’n lewe in die dood,
Afsonderlik van, tog in kontak met die wêreld;
Brandend, maar nie verteer nie; hoewel vervelig, vry
Met wonderlike vryheid!”

Ja, die Kerk is ’n seën, ’n seën wat bly en sy vreugde in die middel van die vloek versprei—en elke individuele gelowige is, in sy maat, ’n seën, ook, “soos die lelie tussen die doorns.” ’n Ware Christen weet nie hoe om sy medemens te benadeel nie. Hy is soos die lelie wat niemand steek nie, en tog leef hy onder diegene wat vol van skerpheid is. Hy streef daarna om te behaag en nie om te provoseer nie, en tog leef hy onder diegene wie se bestaan ’n voortdurende bedreiging is. Die doorn skeur en slaat—dit is van die wortel af tot die topste tak gewapen, wat alle komers uitdaag. Maar daar staan die lelie—glimlaggend, nie uitdagend—bekoorlik, nie skadelik nie! Só is die ware Christen—heilig, onskadelik, vol liefde, sagtheid en deernis. Daarin lê sy uitnemendheid. Die doorn deurboor, maar die lelie verlig. Die aanskouing daarvan bring vreugde. Wie sou nie stop en afdraai om ’n lelie tussen die doorns te sien en dink hy lees ’n belofte van sy God om hom te vertroos in die tyd van benoudheid nie? Só is ’n ware Christen! Hy is ’n vertroosting in sy gesin, ’n vertroosting in sy omgewing, ’n versiering vir sy beroep en ’n seën vir sy tyd. Hy is vol deernis en sagtheid en tog mag hy onder die jaloerse, boosheid en heiligheidsdeelnemers leef. Hy is ’n lelie tussen die doorns.

Proklamering deur Aksies

Die lelie sê, “Moet nie aanraak nie! Niemand sal my met ongeskiktheid aanraak nie.” Die lelie roep, “Ek kom na jou toe. Ek versprei my siel om jou te behaag.” Die soet geure van die lelie van die vallei is welbekend. Miskien het geen plant so ’n sterk geur van intense en exquisite soetheid nie as dié lelie van die vallei wat in Palestina voorkom. Só is die geheiligde gelowige. Daar is iets geheimsinnig aan hom, ’n geheiligde geur wat uit sy lewe gaan, sodat sy graciness ontdek word, want genade, soos sy Here, “kan nie verborge wees nie.” Selfs al is die wedergebore man nie as professor bekend nie, openbaar hy homself deur die heiligheid van sy lewe—”sy spraak verraai hom.”

Die Lelie tussen Doorns en Self-Deniging

Wanneer jy nie opgemerk word nie, O eensame gelowige, mag jy steeds sing, “U, God, sien my.” Die blom wat vir God alleen bloei, het ’n spesiale eer daarop geplaas en so het die heilige wie se stille lewe alles vir Jesus is.

Charles Spurgeon