Die Gevaar van Twyfel – Charles Spurgeon

“En Dawid het in sy hart gesê, Ek sal eendag deur die hand van Saul omkom.” 1 Samuel 27:1.

Om die liefdevolle goedheid van God te twyfel, word deur sommige beskou as ’n baie klein sonde. Trouens, sommige het selfs die twyfel en vrees van God se volk verhef tot vrugte en genade, asook bewys van groot vordering in ervaring. Dit is vernederend om te sien hoe sekere predikante mense in ongeloof en wantroue teenoor God bederf en onderhou, wat hulle in hierdie saak vals maak teenoor hulle Meester en teenoor die siel van Sy volk. Dit is ver van my om die swakkes van die kudde te slaan; maar hulle sondes moet ek slaan, want dit is my vaste oortuiging dat om die goedheid, die getrouheid en die liefde van God te twyfel, ’n baie boosheid is! Ongeglow is verwant aan Ateïsme. Ateïsme ontken die bestaan van God—ongeglow ontken Sy goedheid, en omdat goedheid essensieel is vir God, steek hierdie twyfel in werklikheid na Sy wese! Dit kan nie ’n ligte sonde wees wat God ’n leuenaar maak nie; en tog doen ongeloof, in effek, ’n onheilige en lasterlike verdenking op die waarheid van die Heilige van Israel. Dit kan nie ’n klein misdaad wees wat die Skepper van hemel en aarde van valse eed beskuldig nie; en tog, as ek Sy eed wantrou, en nie Sy beloftes glo nie, wat met die bloed van Sy eie Seun verseël is, beskou ek die eed van God as onwaardig van my vertroue; en dus beskuldig ek die Koning van die hemel as vals teenoor Sy verbond en eed!

Die Gevaar van Twyfel: Ongeglow is ‘n Groot Misdaad

Verder, soos ek hierdie oggend sal toon, is ongeloof in God die fontein van onmeetbare sondes. Soos die swart wolk die moeder is van baie druppels reën, is donker ongeloof die ouer van baie misdade; en wat as ek sê dat ongeloof die boosheid van eeue in ’n oomblik saamneem, en die virus van alle misdade van die mensdom in een oortreding versamel? Ek is nie ver van die punt nie. Maar ek sal nie sterk woorde gebruik in die inleiding nie, omdat ek glo dat die voorval in Dawid se geskiedenis, waarna ek hierdie oggend julle aandag sal vestig, op sigself genoeg sal wees om julle te lei om saam met my te oordeel dat ongeloof ’n verdoemende sonde is, wat veroordeel moet word deur elke gelowige, wat teen gestaan moet word, wat indien moontlik onderdruk moet word, en beslis die onderwerp van ons diepe berou en afkeur behoort te wees!

Dawid se Onwaarheid: Die Gedagtes van Sy Hart

Nou luister ons na Dawid, en mag sy sonde en verdriet as vuurtorings wees om ons van die boosheid af te waarsku! “Dawid het in sy hart gesê, Ek sal eendag deur die hand van Saul omkom.” Eerstens, wil ek opmerk dat wat hy in sy hart gesê het, vals was; tweedens, sal ons die vraag vra, hoe hy op so ’n gedagtes gekom het? En dan, sal ons in die derde plek die boosheid opgemerk wat uit so ’n harde ongelooflike gedagte gekom het.

I. Die Gedagtes van Dawid se Hart Was Vals

Hy het gesê, “Ek sal eendag deur die hand van Saul omkom.” Ons sou kon afsluit dat dit vals was, bloot op die gesig daarvan, omdat daar sekerlik geen bewyse was om dit te bewys nie. Op geen enkele geleentheid het die Here Sy dienaar verlaat nie; hy is dikwels in gevaarlike posisies geplaas, maar nie een enkele geval het voorgekom waar God nie genoegsame krag vir hom gehad het nie. Die beproewings waaraan hy blootgestel was, het gevarieerd; hulle het nie net een vorm aangeneem nie, maar vele; en tog was elke geval diegene wat die beproewing gestuur het ook genadiglik ’n uitweg vir hom beplan het. Dawid kon nie sy vinger op ’n enkele inskrywing in sy dagboek sit nie en sê: “Hier is die bewys dat God my sal verlaat.” Terugkykend deur sy hele lewe, van die tyd toe hy sy vader se skape opgepas het en die leeuw en die beer doodgemaak het, na die dag toe hy die Filistyn uitgedaag het, en tot op hierdie oomblik, toe hy net ontsnap het uit die hande van sy bloedsoekende vervolger, kon hy geen soliede feit vind wat bewys dat God sy gedagtes verander het en hom sou verlaat nie.

II. Hoe Dawid se Geloof in God Verlies Gaan Het

Nou, let op—wanneer jy en ek die Woord van God twyfel, is daar iets wat van dit gesê kan word—ons wantrou dit sonder ’n rede. Ek getuig gewillig dat ek geen rede het om aan my Here te twyfel nie, selfs nie die skaduwee van ’n rede nie—en ek dink dat julle wat in Christus was baie jare voordat ek Hom geken het, kan sê dat, sedert julle in Hom vertrou het, julle nog nooit een keer enige rede gehad het om Sy getrouheid te vermoed nie, of te dink dat Hy julle sou verlaat. Broeders en susters, ons veroordeel nie ’n man sonder bewyse nie! Sal ons ons liefdevolle Here veroordeel sonder bewyse? Ek daag die hemel, die aarde en die hel uit hierdie oggend om enige bewys te bring dat God onwaar is! Uit die dieptes van die hel roep ek die demone, en uit hierdie aarde roep ek die getoetste en verdrukte gelowiges, en na die hemel beroep ek die lang ervaring van die bloed gewasde skare, en daar is nie een te vind in die drie wêrelde wat ’n feit kan dra wat die goedheid van God kan weerlê, of Sy eis om vertrou te word deur Sy dienaars kan verzwak nie!

III. David se Twyfel Teen God se Belofte

Daarom, as ons die beloofde Woord van God aanvaar, moet ons nooit na sy roep om verlossing wag nie, maar sê net met Dawid “Hy is getrou en ek sal nie twyfel nie!”

Inleiding: Die Kracht van Geloof

Geloof kan alles doen; maar as geloof nooit plek vir ongeloof gegee het nie, sou ons geneig wees om die gelowige in ’n demi-god te verhef en hom as iets meer as ’n sterflike te beskou! God het die swakheid van die mens tog gekies om op ’n duideliker manier te openbaar, sodat ons die krag van Sy genade kan sien. Geloof is die instrument waardeur ons sien hoe die krag van God bewys word, maar as die mens, vol van geloof, sy swakheid erken, glo ek dat ons die verlossing wat in Christus is, kan waardeer. Dawid het sy oorwinning oor sy vyande nie op sy eie gedoen nie, maar op God se genade in sy lewe! Maar wanneer hierdie genade vir ’n oomblik wegneem word, het ons ’n heel ander Dawid om te sien.

David se Lang Beproewing

Dawid was blootgestel aan ‘n baie lang beproewing. Nie net vir een week nie, maar vir maande en maande was hy soos ‘n perd op die berge gejaag. Dit is een ding om deur ’n enkele beproewing te gaan, maar die volgehoue tribulasie is baie moeilik om te verduur. Wanneer jy jou kop op die blok lê, mag dit relatief maklik wees, maar om, soos sommige martelaars, aan ‘n paal vasgebind te wees en uur na uur op ‘n stadige vuur gerooster te word, terwyl jou ledemate in die hitte begin verwelk, moet vreeslik wees. ‘n Uur van martelaarskap bring vinnige roem, maar ‘n lewe van martelaarskap—daar is iets meer as menslik nodig om dit te kan verdra!

David se Stryd en Sy Vals Gedagtes

Dawid se beproewing was eenders: altyd veilig, maar altyd geteister. Altijd met God se beskerming, maar tog altyd gejaag deur sy vyand. Hy kon nêrens rus nie. Wanneer hy in Keilah gaan, sou die burgers hom verraai; wanneer hy in die bosse van Ziph gaan, het die Ziphtites hom verraai; selfs toe hy by die priesters van God gaan, het Doeg die hond na Saul gegaan en die priesters aangekla! Dit was genoeg om enige wys man te verwar, en selfs die gelowige te laat twyfel.

Die Verleiding na Ongeglow: Dawid se Foute

Dawid was ‘n man van geloof, maar hy het in ’n oomblik van twyfel die verkeerde pad gevolg. Hy het gebid en God se leiding gesoek, maar in hierdie geval het hy, weggedoen van gebed, self begin dink en sy eie hart gevolg—wat die mees bedrieglike van alles is, want “die hart is bedrieglik bo alles!” Hy het nie gebid of God se priester geraadpleeg nie, en dit het hom na selfvertroue en ongeloof toe gedryf, wat uiteindelik tot ‘n hardnekkige gedagtes gelei het: “Ek sal eendag deur die hand van Saul omkom.”

Die Dangers van Twyfel: Wat om te Doen

As jy wil hê dat jou twyfel oor God se beloftes en leiding omgeskakel word in geloof, dan is die antwoord eenvoudig: moenie die gebed uitstel nie! Die vertrek van gebed maak plek vir ongeloof, en hierdie ongeloof sal jou geloof en vreugde in God verdof. As ons onseker en moedeloos raak, is die beste oplossing om terug te keer na gebed en ons weer aan die lewende waterbron van God te skakel.

Dawid se Ongeglow en Sy Gevolge

David het sy twyfel nie net in sy gedagtes nie, maar het dit uiteindelik in aksie gebring. Sy ongeloof het hom in ‘n beskeiden aksie van leuen en bedrog gedryf. Hy het die Geshuriete en ander stamme verslaan, maar het die waarheid vir Achis verborgen gehou, en hom laat glo dat hy teen sy eie mense geveg het. Die leuens het nie gestop nie, en so het een sonde na die ander gevolg, totdat sy aksies hom in die posisie geplaas het waar hy die vyande van die Here as sy bondgenote begin geskat het.

Die Gevaar van Volharding in Sonde

Wanneer ons ontnugter word, kan daar ‘n reaksie wees. Maar as die geloof die enigste basis van ons lewe is, moet ons versigtig wees om nie die pad van ongeloof in te slaan nie, want sodra ons daartoe toelaat, sal ons op ‘n trajekt van sonde wees. Dawid het opgemerk dat hy al die pad na misdaad geneem het, en omdat hy nie gebid het nie, het hy die deur na verder agteruitgang oopgemaak.

Geloof as ‘n Geneesmiddel vir Twyfel

Die belangrikste oplossing teen twyfel is om die gebed weer in te bring. Wanneer ons in die geloof beweeg, en regtig vertrou op die Here, sal ons nie alleen voel nie, maar sal die gees van God ons versterk. God het belowe om altyd by ons te wees, en as ons in geloof beweeg, sal Hy ons nie verlaat nie. Geloof is die geneesmiddel vir die siekte van ongeloof, en daarom moet ons in gebed volhard en vertrou op God se beloftes.

Afsluiting: Vertrou op God se Belofte

Laten ons dus nooit twyfel aan die God wat ons nie alleen in die verlede gelei het nie, maar wat ons ook in die toekoms sal lei. As ons nie vertrou op Sy beloftes nie, gaan ons uiteindelik in ongeloof val. Geloof is nie net ’n vrug van ervaring nie, maar ‘n geestelike pêring wat ons moet naspeur vir waarheid. Mag ons nie in die pad van ongeloof strome nie, maar eerder kyk na ons saligheid deur die geloof in Jesus Christus en luister na die beloftes wat die Woord van God aan ons gee.

Charles Spurgeon