Die Bruid en Haar Sierade – Die Sonde van Vergeet God – Charles Spurgeon

Inleiding: ‘n Bewys van God se Groot Liefde

Dit is ‘n duidelike bewys van die groot liefde van God vir Sy volk dat Hy nie hul liefde sonder ernstige waarskuwing sal verloor nie. Wanneer jy glad nie omgee vir iemand nie, maak dit nie saak of hy jou liefhet of haat nie, dit is vir jou al dieselfde. Maar wanneer jy groot liefde vir iemand het, verlang jy hartlik om sy hart as antwoord te hê. Dit is dus ‘n duidelike bewys dat God Sy volk baie liefhet, want elke keer wanneer hulle harte van Hom af wegdwander, is Hy diep bedroef. En Hy vermaan hulle, en pleit ernstig met hulle, wat die koue van hul harte in die regte lig stel en probeer om hulle terug te bring na ‘n warm liefde vir Homself.

God se Vermaan is Liefde

Nie net is God se vermanings bewys van Sy liefde nie, maar wanneer Hy verder gaan en slae sowel as woorde uitdeel, is daar liefde in elke slaan van Sy hand. Dit is waarlik waar wat Hy sê: “Soos baie as Ek liefhet, vermaan Ek en straf Ek,” want vermanings en straf is bewyse dat Hy nie ons harte sal verloor sonder om vir hulle te stry nie. Moet dus nie na ‘n preek wat vermaan as iets te vermy nie. Verre van dit! Luister en aanvaar dit as ‘n teken van liefde van God na jou siel. Daardie mens is baie dwaas wat nie na die waarskuwings van ‘n vriend sal luister nie. Min mense waardeer ‘n vriend se vermaning, en tog weet ‘n wyse man dat daar geen groter teken van ‘n vriend se liefde is as wanneer hy die onaangename taak onderneem om ons foute aan te dui.

Die Sonde van Vergeet God

Kom ons kom by die teks waar God Sy liefde vir Sy volk bewys omdat Hy nie hul liefde maklik sal laat weggaan nie, en let eerstens op ‘n ernstige sonde. “My volk het My vergeet.”

Eerstens, ‘n Ernstige Sonde

“My volk het My vergeet, dae sonder nommer.” Let op wie hulle vergeet het—dit sal ons help om die sonde daarvan te sien. Die Here sê: “My volk het My vergeet.” Dit sou nie halwe so erg gewees het as hulle hul dearest vriende vergeet het nie—as die man sy vrou vergeet het of die ma haar kind nie onthou nie—maar hier is daar begenadigde mense wat hulle God, hulle Vader, hulle lewe, hulle alles, vergeet het! “My volk het My vergeet, hulle God.” Ander nasies, wat hulle valse gode ingestel het, het hulle nie vergeet nie, maar met blindelings volhardende aanbidding het hulle voor hulle neergedaal. Maar My volk het My vergeet, die enigste God, die lewe en ware God. My volk het My vergeet—die goeie God, wie dit ‘n vreugde is om te onthou.

God Is Die Bron van Alle Goedheid

“U is goed en doen goed,” het die Psalmis gesê, en dit is waar. Tog vergeet ons dikwels die bron van alle goedheid. As ons die boosheid kon vergeet, sou dit goed wees, maar om die enigste en essensiële Goed te vergeet, is werklik hartseer. “My volk het My vergeet,” wie hulle verplig is om te onthou. God is ons Skepper—sal ons nie Hom onthou wat ons gemaak het nie? God is ons Bewaarder. Sal ons nie Hom onthou nie, in Wie “ons lewe, en beweeg, en bestaan”? God is ons Vader—sal kinders die Vader vergeet by wie hulle aan die tafel sit en van wie hulle vertroos word? God is ons Alles in Alles, en sal ons Hom vergeet? Sekerlik, dit sou beter wees om ons geheue te verloor as om geheue op God te verloor!

God Het Ons Liefgehad, Hoe Kan Ons Hom Vergeet?

Broeders, daar is groot boosheid in ons harte, anders sou dit onmoontlik wees om God te vergeet. ‘n Vriend het van ons af weg gegaan en ons sien hom nie, maar hy het soveel tekens van sy goedheid gelaat dat ons hom elke dag onthou. Is dit nie so met God nie? Het Hy nie ontelbare tekens van Sy liefde vir ons gelos nie? Hoe kan ons vergeet wanneer so baie vergeet-my-nots rondom ons is? Maar, stel jou voor, as daardie vriend nie weggegaan het nie, maar saam met ons in die huis gewoon het, en selfs in ons kamer ingekom het—wat sal ons sê as ons Hom vergeet? Geen man is so teenwoordig by sy vriend soos wat God by Sy volk is! Hy is in ons en rondom ons! Nooit kan ons van Hom af weggaan nie, want ons is nie net in Hom nie, maar Hy is in ons, en Hy sien al ons weë. O, vreemde sonde dat ons Een wat oral teenwoordig is, kan vergeet!

Die Sonde van Vergeet God in ‘n Geseënde Volk

Wie was dit wat God vergeet het? Dit gooi ‘n tweede lig op hierdie sonde. “My volk het My vergeet.” Dit beteken: “My uitverkorenes, My uitverkorenes, ‘n volk wat Ek uit die midde van die aarde geneem het om hulle ‘n volk vir My te wees, vir ewig.” En tog het hulle God vergeet. “My volk.” Dit is ‘n volk wat nie net uitverkies en verlos is nie, maar wat Hom geken het, in gemeenskap met Hom gekom het, en in absolute vereniging met Hom was—en hulle het Hom vergeet.

Die Gevolge van Vergeet God

Wat sal ons sê as God se volk, wat in God se teenwoordigheid gesit het, en Hom in die breek van die brood geken het, Hom vergeet? Kan dit gesê word van ons wat vir so lank in Sy teenwoordigheid was? Het ons nie vir ‘n oomblik die glorie van Sy teenwoordigheid gesmaak nie? Hierdie is die ergste van al die sondes. Hierdie sonde van vergeet God “dae sonder nommer”—daar is ‘n groot gebrek aan herinnering aan die bron van alle goedheid.

Die Gevaar van Vergeet God

En jy en ek kan dit in ‘n baie hoë sin doen deur ‘n breuk in ons gemeenskap, deur uit die gemeenskap met God te tree, deur teen Hom te wandel, sodat Hy teen ons wandel. Dit is sleg om so te leef, en heeltemal swak. Maar dit is ongelooflik hartseer wanneer die hele gemeenskap van gelowiges van God af weg is, al het hulle geen voorbehoud nie.

Inleiding: Die Bewys van Liefde

David het nooit in sonde geval met Bathseba as hy nie sy God vergeet het nie. Stelselmatig word ons verharde oor ons toestand, en dit kom vinnig tot hierdie gevolgtrekking – ons het die teenwoordigheid van God verloor en dit maak nie saak of ons dit het of nie. O, dit is ‘n hartseer, hartseer toestand van die hart! Mag God ons van dit red! Mag dit nooit van ons gesê word nie, “My volk het My vergeet dae sonder nommer.”

‘n Grondige Vraag oor die Sonde

En nou, geliefde vriende, roep ek julle aandag na die vermanende vraag, wat die berye van die teks is – “Kan ‘n meisie haar sierade vergeet, of ‘n bruid haar kleredrag?” En ek neem aan, hierdie vraag word gestel omdat daar baie nietige dinge is wat die gedagtes so beslaan dat ons nie kan vergeet nie. Hoe hartseer is dit dat die mees grootse dinge, die beste dinge, nie dieselfde aandag van ons gedagtes kry nie!

Vergeet ons God terwyl ons sorg vir Nietighede?

Ek wil niks sê van die Westerse dames wat hier is nie – natuurlik, julle gee nie om oor sierade of klere nie – ten minste, jy behoort nie! Maar Ooserse dames was baie lief vir sierade, en dit was ‘n vraag wat elke Oosterse persoon verstaan het, “Kan ‘n meisie haar sierade vergeet, of ‘n bruid haar kleredrag?” Dit was uiteraard onmoontlik. Die jong meisie se gedagtes was vol van haar juwele! Jesaja gee vir ons ‘n lang lys van wat lyk soos dit uit die modeboek van daardie dag kom—‘n lys van verskillende dinge wat dames daardie dae gedra het—en hulle het dit nooit vergeet nie.

Die Tragedie van Vergeet God

Die vraag is absurd! ‘n Meisie vergeet haar sierade? ‘n Bruid vergeet haar kleredrag? Dit kon nie wees nie! En tog waak ek om te sê, dat hierdie dinge nietighede is—dat die duurste juwele ter wêreld niks meer as gewone klippe is—dat die rykste kleed wat ooit gemaak is, oortref word deur voëls en vlieë—en dat die blomme van die veld alles oortrump wat deur die naald gemaak kan word. Wanneer die kleredrag pas gesny is en die sierade op hul plek is, is die hele saak ‘n nietigheid. Ons sou nie nodig gehad het om enige sierade of klere te hê as dit nie vir sonde was nie. Hoe vreemd dat die kenmerke van ons val die grond van ons roem moet word! En tog is dit so. Maar hier is die vraag—gee die Oosterse vroue so veel om vir haar juwele en haar klere dat hulle nie kan vergeet nie? Is haar gedagtes heeltemal gevul met hierdie dinge, dat hulle nooit uit haar geheue sal verdwyn nie? En vergeet die volk van God hulle God?

Ongelooflike Sonde: Vergeet God

Ek ken nie ‘n sterker manier om dit te stel nie. Kan hierdie nietighede hulle plek so vas beveilig, en die hoogste goed so maklik uit ons gedagtes verdwyn? Skaam onsself! Elke keer wanneer ons sien iemand wat duidelik elke pin in haar kleredrag sorgvuldig uitgedink het, moet ons vermaan word! Wanneer ons ‘n vrou sien haar hare draai, vleis of versier, of juwele aansit, laat ons onsself afvra, “Gee sy so veel om vir iets soos dit, en ek gee so min om vir my God? Het ek soveel begeerte om aan te trek in die ryk dinge wat die Goddelike Bruidegom vir my voorsien het, dat ek min aandag gee aan die skatte van Sy genade?” Dit is die eerste woord van vermaning. Dit is ‘n baie kragtige een vir diegene wat daaroor nadink.

Onredelikheid van Vergeet God

As ‘n bruid haar klere vergeet het, of ‘n meisie haar sierade vergeet het, sou dit ‘n baie onredelike gedrag wees. Dit was so onredelik dat dit heeltemal onbekend was! Veronderstel ons het ‘n Oosterse vrou gevind wat op haar huweliksdag nie omgegee het vir haar kleredrag nie? Sy sou vir mad gemaak gewees het! Hulle sou gesê het, “Dit is so teenstrydig met die manier van alle vroue in hierdie deel van die land, sy moet haar verstand verloor het.” Dit is onredelik dat ‘n bruid haar sierade en haar kleredrag moet vergeet—maar hoe oneindig onredeliker is dit dat jy en ek God sal vergeet! Hy is ons diadeem van glorie—Hy is ons skoonheid van heiligheid! In Christus is ons beklee in die klere van naaldwerk, en ons klere is van bewerkte goud! Kan ons, sal ons, Hom vergeet?

Onseisoenaliteit van Vergeet God

Daar mag dalk ‘n rede wees om te vergeet om brood te eet. Daar mag dalk ‘n rede wees om te vergeet om klere aan te trek. Dae van vuur of lewensgevaar het sulke nalatigheid dalk geregverdig, maar daar kan nooit ‘n rede wees om God te vergeet nie! ‘n Kind van God is in die mees onredelike toestand waaraan ‘n mens kan wees wanneer hy ‘n enkele dag leef sonder om aan sy God te dink, aan sy lewe, aan sy Hemel, aan sy Alles-in-Alles!

Die Oosterlike Meisie se Gedrag: ‘n Les vir Ons

Let op die gedrag van die meisie of die bruid wat betref haar sierade. Wat doen die meisie? Haar gedrag is die teenoorgestelde van vergeetagtigheid rakende haar klere en sierade. Sy werk hard om haar sierade en haar kleredrag te bekom. Baie vroue in die Ooste gee elke muntstuk wat hulle het op en draai alles in silwer. Hulle gee nie om om munte op te berg nie—hulle verkies die edelmetale in die vorm van ringe vir hulle enkels, arms, nekke, neuse en ore. Dit is hul lewenswerk om vir hulle die sierade vir die huweliksdag te verskaf.

Die Belang van Storing van Genade en Goeie Gedagtes

Laat ons, terwyl ons dit doen, iets beter doen—laat ons die gedagtes van Christus, die Woorde van Christus en die dinge van Christus opberg—laat ons werk, laat ons onsself uitput—om meer en meer van Christus te kry, sodat ons met Hom versier kan wees en in Sy skoonheid pragtig gemaak kan word! Wanneer die Oosterse vrou haar sierade en haar kleredrag, met groot moeite, bekom het, dink sy baie aan dit. Sy bewaar dit met baie sorg. Sy sal, indien moontlik, ‘n dief verhoed om ‘n ring of edelsteen weg te neem. Sy sluit dit sorgvuldig op. O, dat ons elke bietjie van die liefde van ons Here opberg en dit neer sit om dit te bewaar, sonder om enige pêrel wat ons vind, of enige ring wat ons deur ervaring maak, te verloor!

Wees nie Beskeie om jou Edelsteene van Christus te Dra nie

Ek sê dat die Oosterse vrou aan haar bruidsklere dink. Hoekom, ons hoor van hulle wat droom oor dit—droom oor die volgende armband wat hulle sal koop, die volgende edelsteen wat hulle om hulle nek sal hang! Would to God that we were as much taken up with the preciousness of Christ!

Charles Spurgeon