Danksegging en Gebed - Charles Spurgeon

Psalm 65:11 – “U kroon die jaar met U goedheid, en U paaie drup vetheid.”

Inleiding: Danksegging vir Oorgoedige Genade
Daar mag dalk besware wees teen ‘n dag van danksegging vir die oorvloedige oes as dit deur die regering bepaal of voorgestel was. Sommige broeders is so uiters sensitief oor die verband tussen Kerk en Staat, dat hulle sou gedink het dit is ‘n rede om glad nie dankbaar te wees nie, as die regering hulle gevra het om ‘n openbare dag van danksegging te vier! Alhoewel ek nie liefde het vir die onbybelse vereniging van Kerk en Staat nie, sou ek op hierdie geleentheid ‘n amptelike versoek vir ‘n nasionale erkenning van die besondere goedheid van God verwelkom. Nietemin, geen van ons kan enige beswaar in ons gedagtes voel as dit nou ooreengekom word dat ons vandag ons nooit-aflatende Here loof nie, en as ‘n gemeente ons dankbaarheid aan die God van die oes registreer. Ons is waarskynlik die grootste gemeente van Christene in die wêreld, en dit is goed dat ons die voorbeeld aan die kleiner kerke stel. Ongetwyfeld sal baie ander gelowiges in ons voetspore volg, en so sal ‘n openbare danksegging oor die land versprei. Ek hoop om elke gemeente in die land ‘n spesiale offer aan die Here te sien bring, wat gewy sal wees aan Sy Kerk, aan die armes, aan sending of ander heilige doeleindes. Ja, ek sou graag elke Christen wil sien wat vrywillig aan die Here bied as ‘n teken van sy dankbaarheid aan die God van voorsiening.

Ek het amper vergeet om te noem dat ons vandag ook u bydraes benodig vir die ondersteuning van twee ministers van ons liggaam wat in Duitsland werk. Dit is goed dat dit so gebeur, want dit bied ‘n doelwit vir die praktiese uitdrukking van die dank wat ons aan die Almagtige God voel; terwyl die vereiste som vir hierdie doel vinnig ingesamel sal word, sal ons geliefde kollege ‘n waardevolle doelwit wees vir vriende van ver om hul vrywillige offers by te dra.

1. Kroon Genade wat Kroon Danksegging Vra
Al die jaar deur, elke uur van elke dag, seën God ons ryklik—of ons slaap of wakker is, Sy genade wag op ons. Die son mag ophou skyn, maar ons God sal nooit ophou om Sy kinders met Sy liefde te verkwik nie! Soos ‘n rivier vloei Sy liefdevolle goedheid altyd met volheid, onuitputtend soos die natuur van God wat sy bron is. Soos die atmosfeer wat die aarde altyd omring en gereed is om die lewe van die mens te ondersteun, omring die welwillendheid van God al Sy skeppings—daarin, soos in hul element, lewe en beweeg hulle, en het hulle hul wees. Tog, soos die son op somerdae, wat ons bly maak met strale wat warmer en helderder is as op ander tye, en soos riviere wat in sekere seisoene deur die reën swel, en soos die atmosfeer wat op sekere tye meer vars, meer verfrissend of meer balmy is as voorheen, so is dit met die genade van God—dit het sy goue ure, sy dae van oorvloed wanneer die Here Sy genade verheerlik en Sy liefde hoog voor die mense se kinders uithang!

Oes as ‘n Kroon Genade
As ons begin met die seëninge van die onderste fonteine, mag ons nie vergeet nie dat die vreugdevolle dae van die oes vir die menslike ras ‘n spesiale seisoen van oorvloedige guns is. Dit is die glorie van die herfs dat die ryp geskenke van voorsiening dan oorvloedig uitgedeel word; dit is die sagter seisoen van verwesenliking, terwyl alles wat voorheen maar hoop en verwagting was, nou werklikheid geword het. Groot is die vreugde van die oes! Gelukkig is die maaiers wat hul arms vul met die vrygewigheid van die hemel. Die Psalmis vertel ons dat die oes die kroon van die jaar is. Wat as ek die opening van die lente vergelyk met die aankondiging van ‘n nuwe prins, die nuutste gebore van Vader Tyd? Met die musiek van voëls se sang, en die blye laag van kuddes, word ‘n nuwe era van vrugbaarheid gebring. Elke groen weide, en elke opspringende stroom, hoor die blye aankondiging en voel die nuwe lewe in hom. Die klein heuwels juig aan alle kante; hulle skree vir blydskap; hulle sing ook. Gedurende die warm maande van die somer kleed die koninklike jaar homself in skoonheid, en versier homself in weelderige bekoring. Wat met die plate van ivoor wat deur die lelies gegee word, die rubiene van die roos, die smaragde van die weivelde, en allerlei mooi kleure uit die baie blomme, mag ons beslis sê dat, “Salomo in al sy glorie was nie soos een van hierdie nie.”

Herfs as die Kroon van die Jaar
Maar die oomblik van die kroning, wanneer die aarde die mag van die jaar die meeste voel, is in die volle herfs. Dit is dan wanneer die velde bedek word met ‘n laag goud, en vrugte gloei met die ryk kleure van rypheid, en die blare geslyp is met onvergelykbare perfekheid van tint en skaduwee, dan, met ‘n krans van goddelike goedheid, te midde van die blye geroep van arbeidende seuns, en die liedere van vrolike meisies, word die jaar gekroon! Op ‘n troon van goue graan, met die vredevolle sikkel as sy septer, sit die gekroonde jaar wat die goedheid van die Here as ‘n kroon op sy kalme voorkop dra! Of, wat as ons die jaar vergelyk met ‘n oorwinnaar, wat eers met die streng winter baklei, hard stry teen al sy lawaaiende aanvalle, en uiteindelik vrolik oorwin in die pragtige dae van die lente? Hy ry in triomf deur die somer langs ‘n pad bedek met blomme, en uiteindelik, wanneer hy die troon beklim te midde van die fees van die oes, terwyl die Here in liefdevolle goedheid ‘n diadeem van skoonheid en goedheid op sy kop plaas—“Vrolikheid en heilige plesier Pas by ons gelukkige eiland, Wanneer ons God in oorvloedige maatgewe Genaak om ons te seën met Sy glimlag!”

Ons Danksegging
Broeders en susters, as ons enige oorweging nodig het om ons tot dankbaarheid aan te moedig, kom ons dink vir ‘n oomblik aan die gevolge wat ‘n totale mislukking van die oes vir ons land sou hê. Wat as dit vandag aangekondig was dat die graan nog nie ingevoer is nie, dat die deurlopende reëns dit laat spruit en groei het totdat daar geen hoop is dat dit verder gebruik sal kan word nie, en dat dit liewer in die velde gelaat kan word? Wat ‘n verwarde verwondering sou daardie boodskap in elke huis inbring! Wie onder ons sou die toekoms sonder ontsteltenis kon bekyk? Al die gesigte sou donker word; alle klasse sou treur, en selfs die troon self mag weens die nuus in rou gehul word! Op hierdie dag sit die koninkryk van Egipte sidderend; die blye en oorvloedige land sidder vir haar seuns; die Nyl het sy regmatige grense oorgesteek, die waters styg steeds, en nog ‘n paar dae sal die velde met verwoestende vloede bedek wees! As dit so is, hoe jammer vir daardie land, wat in ander jare so geseën was om ons die spreekwoord “Graan in Egipte” te gegee het.

Danksy die Here se Versorging
Broeders en susters, moet ons nie bly wees dat dit nie ons geval is nie, en dat ons gelukkige land in oorvloedigheid jubel nie? As die plant heeltemal misluk het, en die saad onder die klei verrot het, sou ons vinnig gekla het—hoe is dit dan dat ons so stadig is om prys te gee? Laat ons die saak uit ‘n laer oogpunt bekyk—gestel daar was selfs ‘n gedeeltelike skaarste—op hierdie tydstip, wanneer een arm van ons bedryf verlam is, hoe ernstig sou hierdie ramptoestand wees! Met ‘n noodsaaklike produk van ons weggeneem, met die daaglikse gevaar van oorlog by ons poorte, sou dit ‘n vreeslike beproewing wees om broodskaarste te ly! Sal ons nie loof en prys ons verbond God wat nie die bepaalde weke van oes laat misluk nie? Sing saam almal wat brood as die staf van die lewe beskou, en juig voor Hom wat julle met seëninge laai!

Besluit:
Dankbaarheid aan die Here vir ons oes en Sy seën in voorsiening is nie net ‘n emosie nie, maar ‘n daad. Laat ons nie net in woorde maar ook in ons dade die Here loof deur geskenke, deur gebed, en deur die eerbiedige toewyding van ons lewens aan Sy wil.

1. Vertrou op Hom in Alle Tye
Vertrou op Hom in alle tye, en al is jou armoede diep, sal dit ‘n oorvloedige voorsiening hê! “Sy paaie drup vetheid.” Julle wat Sy volk is, weet ek dat julle siel soms moeg word. Verslae deur die woestyn, verskeur deur sy sorg en deur sy dorings, kom julle na die huis van God, en o, as julle daar kom om julle Meester te sien, en nie net om in die roetine van aanbidding deel te neem nie; as julle daar kom, op soek na Hom, en verlang na Hom soos die hart verlang na die waterstrome, sal julle vind dat die mees algemene dienste—al is die prediker arm en die plek eenvoudig, en die mense eenvoudig—al is die musiek dalk min aantreklik vir die smaaklike oor, en die woorde van die spreker het geen diepte van oratorie nie, sal dit vir julle die mees soetste aanbidding wees, en julle sal ontdek dat “Sy paaie drup vetheid.”

2. Die Seëninge van Baptisme en die Nagmaal
So ook in die gebruik van die kosbare sakramente—Baptisme en die Nagmaal. Julle wat die waarheid ken en vrygemaak is deur dit, sal ontdek dat daardie paaie vetheid drup. Ek glo baie van julle is mager en honger omdat julle nie gehoorsaam is aan die gebod van julle Here in die Baptisme nie. Julle weet wat Hy beveel het, maar julle keer daarteen; julle verstaan julle plig, en dalk sê julle dat julle Baptiste is in beginsel, en vergeet dat dit juis hierdie beginsel is wat julle sal veroordeel tensy julle dit uitvoer! In die nakoming van daardie gebod is daar ‘n groot beloning, en baie, behalwe die Ethiopiese edelman van Koningin Kandake se ryk, het met blydskap van die doopwater gegaan! Dit is op ‘n besondere manier so by die Here se tafel. Ek sal die Nagmaal nie as ‘n middel van goddelike genade vir enigiets wat uitgewerk kan word prysgee nie! Vir die goddelose sal dit altyd ‘n veroordeling wees; maar vir die heilige van God wat daar kom en verlang om gevoed te word met die vlees van Christus, word dit werklik ‘n fees! Ek vertrou, geliefde vriende, dat ons binnekort die Nagmaal elke Sondag sal vier. Ek is oortuig dat ‘n weeklikse viering Bybels is, en ek sien al hoe meer die noodsaaklikheid daarvan. Ek dink dit is ‘n sakrament wat ons nie ons eie tye en seisoene moet opleg nie, waar die Woord van God so duidelik en eksplisiet is. Dit was die apostoliese gebruik—soek dit self op en sien. Trouens, as daar geen apostoliese voorbeeld was nie, dink ek die soetheid van die diens en die aangename aard van die sakrament mag aan Christene suggereer dat dit goed is om dit gereeld te hê. Ons kan nie tevrede wees met een keer ‘n maand nie in gemeenskap met Christus, en ek dink ons behoort nie tevrede te wees met die teken self so selde nie. God se paaie drup vetheid—gelukkig is hulle wat dit volkome bewandel!

3. Die Pad van Gebed
Geliefdes, die Here het ander paaie behalwe dié van die openlike middele van genade, en ook hierdie drup vetheid. Laat ek veral die pad van gebed noem. Geen gelowige sê ooit, “My magerheid, my magerheid! Wee vir my,” wat veel in die kamer is. Sterf van die siel woon gewoonlik ver van die genadetroon. Naby toegang tot God in worstelende gebed is seker om die gelowige sterk te maak—al is hy nie gelukkig nie. Die naaste plek na die poorte van die hemel is die troon van die hemelse genade. Hoe meer tyd saam met God, hoe meer sal jy seker wees—hoe minder tyd saam met God, hoe vlakker sal jou geloof wees; jy sal baie twyfel en vrese hê, maar min van die vreugde van die Here. Kom ons sorg daarvoor, geliefdes, dat, aangesien die sielverrykende pad van gebed oop is vir die swakste heilige, en daar geen groot prestasies vereis word nie; aangesien jy nie opgeroep word om te kom omdat jy ‘n gevorderde heilige is nie, maar vrye toegang kry as jy ‘n heilige is, kom ons sorg dat ons dikwels op die pad van private devosie is! Wees baie op jou knieë, want so het Elia die reën oor die honger Israel se velde gebring.

4. Gemeenskap met Christus
Die soortgelyke, sekerlik, kan ek van die geheime pad van gemeenskap sê. O, die vreugdes wat die man ervaar wat gemeenskap met Christus het! Die aarde het geen woorde wat die heilige blydskap van die siel kan uitdruk wat op Jesus se boesem leun nie! Min Christene verstaan dit, hulle leef in die lae lande en klim selde na die top van Nebo; hulle bly buite; hulle kom nie in die heilige plek nie; hulle neem nie die voorreg van priesterskap op nie. Van ‘n afstand sien hulle die offer, maar hulle sit nie saam met die priester nie om hulle deel te eet en die vet van die brandoffer te geniet. Broer, suster, sit altyd onder die skaduwee van Jesus! Kom na daardie palmboom, en vat die takke; laat jou geliefde vir jou wees soos die appelboom onder die bome van die woude, en jy sal ‘n nooit-falende vrug ontdek wat altyd lekker vir jou sal wees!

5. Die Pad van Geloof
Ek moet nie vergeet dat die pad van geloof ook ‘n pad is wat vetheid drup nie. Dit is ‘n vreemde pad—min wat daarop wandel, selfs van professore; maar hulle wat in tydelike en geestelike dinge geleer het om net op God te leun, sal ontdek dat dit ‘n pad van vetheid is. Soos ons die ander oggend gepraat het van die sederbome op daardie stormagtige bergkam, wat nie deur ‘n enkele rivier natgemaak word nie, en tog altyd groen is, so sal die Christen wees wat alleen op sy God leef! Wag net op God; laat jou verwagting van Hom kom! Die jong leeus mag gebrek ly en honger hê, maar jy sal geen goeie ding ontbreek nie, want die paaie van die Here sal vetheid vir jou laat drup!

6. Gebed en Verkwikking
O my geliefde hoorders, ek wens die Here sou in die middel van ons kerke en gemeentes kom deur Sy Gees—dan sou Sy pad vetheid laat drup! Ons het ‘n menigte klaagliedere oor die traagheid en lusteloosheid van die kerke; maar wat ons nodig het, is meer van die teenwoordigheid van die Heilige Gees—meer van die heilige doop van Sy heilige invloede.

7. Die Paaie van God in Die Geestelike Lewe
Die pad wat God vir ons bied, sal ons in alle omstandighede bevoordeel. As ons die pad van gebed, gemeenskap, en geloof volg, sal ons die volheid van Sy seëninge ervaar. Daarom, geliefde broeders en susters, mag ons voortgaan om getrou op hierdie paaie te wandel, want dit is daar waar die “vetheid” van geestelike rykdom vir ons gedruppel word.

Charles Spurgeon