Die Bloed van Besprenkeling - Charles Spurgeon

Inleiding: Die Bloed van Besprenkeling

“En na Jesus die Middelaar van die Nuwe Verbond, en na die bloed van besprenkeling, wat beter dinge spreek as dié van Abel. Sien dat julle nie Hom wat spreek verwerp nie. Want as hulle nie ontsnap het nie wat Hom wat op die aarde gespreek het, verwerp het nie, hoeveel te meer sal ons nie ontsnap nie, as ons Hom wat van die hemel af spreek, afvallig word?” (Hebreërs 12:24, 25).

Die Boodskap van die Apostel

Ons word met blydskap herinner deur die Apostel dat ons nie na die berg Sinai en sy oorweldigende manifestasies gekom het nie. Nadat Israel die Pasga-fees gehou het, het God Homself bly wees om Sy volk ‘n soort Pinksterdag te gee en Homself en Sy Wet meer volledig aan hulle te openbaar op Sinai. Hulle was in die woestyn, met die solemniteit van ‘n verlate berg as hul middelpunt. En vanaf die top daarvan, te midde van vuur, swartheid, duisternis, storm en die geluid van ‘n trompet, het God tot hulle gespreek. “Die aarde het geskut, die hemele het ook gedruip in die teenwoordigheid van God: selfs Sinai self het beweeg in die teenwoordigheid van God, die God van Israel.” Ons het nie na die vrees en terror van die Ou Verbond gekom nie, waarvan ons Apostel in ‘n ander plek sê: “Die verbond van die berg Sinai het die geboorte van slawerny gebring” (Gal. 4:24). Oor die gelowige se gees rus nie die slaafse vrees, die neerhalende terror, die flouerige vrees wat die stamme van Israel beweeg het nie, want die manifestasie van God wat hy aanskou, is, hoewel nie minder majestieus nie, baie vol van hoop en blydskap!

Nie Slawerny nie, maar Vreugdevolle Vryheid

Oor ons rus nie die ondoordringbare wolk van vrees nie—ons is nie begrawe in ‘n huidige duisternis van wanhoop nie, ons word nie heen en weer geslinger met ‘n storm van horror nie, en daarom—ons vrees nie in uiterste nie en ons bewe nie. Hoe dankbaar behoort ons te wees daarvoor! Israel was bevoordeel om ‘n vurige Wet uit die regterhand van Jehovah te ontvang, maar ons is baie meer geseën, omdat ons die “glorieryke Evangelie van die geseënde God” ontvang.

Wat het ons gekom?

Ons Apostel sê daarna wat ons gekom het. Ek veronderstel hy praat van al die heiliges na die dood en opstanding van ons Here en die neerdaling van die Heilige Gees. Hy verwys na die hele Kerk, waar die Heilige Gees nou in die middel van hulle woon. Ons het gekom na ‘n blywender aanskouing as Sinai en die berg wat met vuur brand. Die Hebreeuse aanbidder het, afgesonder van sy offers, voortdurend onder die skaduwee van die duisternis van ‘n gebroke Wet gelewe—hy was dikwels geskok deur die geweldige geluid van die trompet wat oordeel gedreig het oor daardie gebroke Wet—en so het hy altyd in ‘n toestand van slawerny gelewe. Wat anders kon die Wet hom bring? Om van sonde te oortuig en die sondaar te veroordeel, is sy uiterste mag! Die gelowige in die Here Jesus Christus leef in heeltemal ‘n ander atmosfeer. Hy het nie gekom na ‘n dorpe rots nie, maar na ‘n bewoonde stad, Jerusalem bo, die metropool van God!

Die Gelowige en Sy Toegang tot God

Hy het die woestyn verlaat vir die land wat met melk en heuning vloei en die materiële berg wat nie aangeraak mag word nie, vir die geestelike en hemelse Jerusalem! Hy het in gemeenskap gekom met ‘n ontelbare geselskap van engele wat vir hom nie cherubim met vurige swerte is om mense van die boom van die lewe af te hou nie, maar bedienende geeste wat gestuur is om vir die erfgename van die redding te dien! Hy het gekom na die blye vergadering van al die suiwer intelligensies wat nie met bewing, maar met blye vryheid, die fees gehou het saam met hul groot Here en Koning.

Gemeenskap met die Hemelse Familie

Hy dink aan al diegene wat God liefhet deur al die wêrelde, en hy voel dat hy een van hulle is, want hy het gekom na “die algemene vergadering en die Kerk van die Eerste Geboore, wat in die Hemel geskrywe is.” Daarbenewens het hy gekom “na God die Regter van alle,” die Umptier en beloner van al die gekose burgers wat deur Sy bevel ingeskryf is, die Regeerder en Regter van al hul vyande. God is nie vir hulle ‘n vreesaanjaende Persoon wat van ver af spreek nie—Hy is hulle Vader en Vriend in wie hulle hulleself verheug—In wie se teenwoordigheid daar volle blydskap vir hulle is!

Blydskap in die Verbond van Genade

Broers en susters, ons gemeenskap is met die Vader, ons God! Na Hom het ons gekom, deur ons Here Jesus Christus. Verder, in die mag van die Gees van God besef ons die eenheid van die Kerk sowel in die Hemel as op aarde—en die geeste van die regverdiges wat volmaak gemaak is, is in vereniging met ons. Geen afgrond skei die strydende van die triomferende nie! Ons is een leër van die lewende God! Ons praat soms van die heilige dooies, maar daar is nie sulke nie—hulle leef tot God—hulle is al volmaak wat betref hul geeste, selfs nou, en hulle wag op die oomblik wanneer hul liggame ook uit die graf opgewek sal word om weer bewoon te word deur hul onsterflike siele.

Die Bloed van Besprenkeling

Ons is nie meer bang vir die graf nie, maar sing van die opstanding! Ons toestand van hart, van dag tot dag, is dié van mense wat in gemeenskap is met God, gemeenskap met engele, gemeenskap met volmaakte geeste. Ons het ook gekom na Jesus, ons Verlosser, wat Alles is en in alles. In Hom leef ons! Ons is aan Hom verbonden in een gees; Hy is die Bruidegom van ons siele, die vreugde van ons harte. Ons het na Hom gekom as die Middelaar van die Nuwe Verbond. Wat ‘n geseënde ding is dit om daardie Verbond te ken waarvan Hy die Middelaar is!

Die Nuwe Verbond en die Bloed van Besprenkeling

Sommige mense in hierdie dae verag die Verbond, maar heiliges verheug hulle daarin. Vir hulle is die Ewige Verbond, “geordend in alles, en seker,” alles wat hulle redding en alles wat hulle begeer. Ons is verbondsmense deur ons Here Jesus! God het Homself verbind om ons te seën. Deur twee onveranderlike dinge waartussen dit onmoontlik is vir Hom om te lieg, het Hy vir ons sterk vertroosting en goeie hoop gegee deur genade, selfs aan ons wat na die Here Jesus toe gevlug het vir toevlug.

Die Bloed van Besprenkeling: Die Hart van die Verbond

Dan kom die laaste ding, wat laastens genoem word, soos ek sal moet wys, vir ‘n doel. Ons het gekom “na die bloed van besprenkeling.” Op daardie eerste dag op Sinai was daar geen bloed van besprenkeling nie, maar daarna is dit deur Goddelike bevel gebruik om die nasionale Verbond te bekragtig wat die stamme met Jehovah aan die voet van die berg gemaak het. Van daardie Verbond sê die Here: “wat My Verbond verbreek het, hoewel Ek ‘n man vir hulle was.” Hy het nooit Sy Verbond verbreek nie, maar hulle het dit verbreek, want hulle het nie daardie voorwaarde van gehoorsaamheid nagekom nie, sonder welke ‘n Verbond wat op werke gefundeer is, in duie sal stort.

Bloed van Besprenkeling: God se Ewigheid en Genade

Ons het gekom na die bloed van besprenkeling wat op ‘n Verbond geval het wat nooit gebroke sal word nie, want die Here het dit gemaak om te duur tot die rots en berge verwyder! Dit word deur die Heilige Gees genoem, “‘n beter Verbond wat op beter beloftes gevestig is.”

Inleiding: Die Bloed wat Spreek

“En na Jesus die Middelaar van die Nuwe Verbond, en na die bloed van besprenkeling, wat beter dinge spreek as dié van Abel. Sien dat julle nie Hom wat spreek verwerp nie.” Hy sê dit is die bloed wat spreek, en dan gaan hy voort om te sê, “Sien dat julle nie Hom wat spreek verwerp nie.” Hierdie is ‘n baie onverwagte draai wat net verduidelik kan word deur die veronderstelling dat Jesus en die bloed identies is volgens die skrywer se visie. Deur wat ons ‘n “singulariteit in grammatika” kan noem, deur “Hom” in plaas van “dit”, stel die Gees van God doelbewus die treffende waarheid van God bekend: die offer is identies met die Verlosser! “Ons het gekom na die Verlosser, die Middelaar van die Nuwe Verbond, en na die bloed van besprenkeling wat spreek; sien dat julle nie Hom verwerp nie.”

Jesus en die Bloed is Identies

Geliefde vriende, daar is geen Jesus as daar nie die bloed van besprenkeling is nie! Daar is geen Verlosser as daar nie die Offer is nie! Ek sê dit sterk, want die poging word vandag aangewend om Jesus van Sy Kruis en Versoening af te skei. Hy word aangebied as ‘n groot etiese leraar, ‘n selfopofferende gees wat die pad moet lei in ‘n groot morele hervorming, en deur sy invloed, ‘n koninkryk van morele invloed in die wêreld op te stel! Dit word selfs gesuggereer dat hierdie koninkryk nooit genoeg prominensie gegee is nie omdat dit oorheers is deur Sy Kruis! Maar waar is Jesus sonder Sy Offer? Hy is nie daar as jy die bloed van besprenkeling, wat die bloed van Offer is, weggelaat het nie! Sonder die Versoening, is geen mens ‘n Christen nie en Christus is nie Jesus nie! As jy die offerbloed geskeur het, het jy die hart uit die Evangelie van Jesus Christus getrek, en dit van sy lewe beroof! As jy op die bloed van besprenkeling geskop het en dit as ‘n algemene ding beskou het, eerder as om dit bo jou op die deurkoëk en rondom jou op die twee kantpale te plaas, het jy vreeslik gesondig!

Identifikasie van Jesus met Sy Kruis

Vir my, mag God my verhoed om iets anders te roem as in die Kruis van ons Here Jesus Christus, omdat daardie Kruis vir my identies is met Jesus Self! Ek ken geen Jesus nie behalwe Hy wat gesterf het, die Regverdige vir die onregverdiges. Jy kan Jesus en die bloed fisies skei, want deur die speergreep en al Sy ander wonde, is die bloed uit die liggaam van ons Here getrek. Maar geestelik is hierdie “bloed van besprenkeling” en die Jesus waardeur ons lewe, ongeskeibaar! Trouens, hulle is een en ondeelbaar, dieselfde ding, en jy kan Jesus nie werklik ken of preek nie, tensy jy Hom preek as geslag vir sonde! Jy kan nie op Jesus vertrou nie, behalwe jy vertrou Hom as diegene wat vrede gemaak het deur die bloed van Sy Kruis. As jy klaarblyklik die bloed van besprenkeling verwerp het, het jy Jesus heeltemal verwerp—Hy sal nooit Sy bemiddelende Glorie as ons Offer afstaan nie—ons kan nie na Hom kom as ons daardie Kenmerk ignoreer nie!

Die Bloed van Besprenkeling en die Verbond

Is dit nie duidelik in die teks dat Jesus en die bloed van besprenkeling een is nie? Wat God saamgevoeg het, moet geen mens skei nie. Let goed op. Derde, let op dat hierdie “bloed van besprenkeling” in noue verband met “die Nuwe Verbond” geplaas word. Ek is nie verbaas dat diegene wat nie ‘n duidelike siening van die Versoening het nie, niks eerbiedigs het om oor die Verbond, ou of nuwe, te sê nie. Die leer van die Verbond is die wese van godsdiens, maar hierdie selfvergenoegde geeste kies om dit te verag. Dit is natuurlik, aangesien hulle die Versoening minag. Watter verbond is daar sonder bloed? As dit nie bekragtig word nie, as daar geen offer is om dit seker te maak nie, dan is dit geen verbond in die oë van God of van verligte mense nie. Maar, O Geliefdes, julle wat julle Here ken en aanhou om Hom beter te ken, vir julle is die Verbond van belofte ‘n erfenis van blydskap en Sy Versoening is die mees waardevolle as die bekragtiging daarvan!

Die Betekenis van die Bloed van Besprenkeling

Vir ons is die sakramentele dood van ons Here nie net ‘n leer nie, maar die Leer! Dit is nie ‘n uitvloeisel van Christelike onderrig nie, maar die wese en die been daarvan! Vir ons is Jesus in Sy Versoening die Alfa en Omega. In Hom begin en eindig die Verbond! Jy sien hoe dit deur bloed bekragtig is. As dit ‘n mens se verbond is, as dit bekragtig is, staan dit vas. Maar dit is God se Verbond, bekragtig met beloftes, eeds en bloed—en dit staan vas vir ewig en ewig! Elke gelowige is net soveel betrokke by daardie Verbond as wat Abraham die vader van gelowiges was, want die Verbond is met Abraham en sy geestelike saad gemaak. En in Christus is dit vir daardie saad vir altyd bekragtig deur Sy kosbare bloed!

Die Bloed van Besprenkeling en die Evangelie

Dan kom die laaste punt wat ek wil noem, wat ek sal verduidelik as ek verder gaan. Volgens die teks is die bloed die stem van die nuwe bedeling. Let op dat op Sinai daar “die geluid van ‘n trompet, en die stem van woorde” was, “wat hulle wat gehoor het, aangespoor het om te vra dat die woord nie verder tot hulle gespreek mag word nie.” Jy kyk dus, onder die nuwe bedeling, vir ‘n stem, en jy kom nie by enige een nie totdat jy die laaste objek in die lys bereik—en daar sien jy, “die bloed van besprenkeling wat spreek.” Hier, dan, is die stem van die Evangelie! Dit is nie die geluid van ‘n trompet, of die stem van woorde wat in vreeslike majesteit gespreek word nie, maar die bloed spreek, en beslis is daar geen geluid meer doordringend, meer magtig, meer doeltreffend nie!

Die Bloed en Sy Stem

God het die stem van Abel se bloed gehoor en vir Kain die verdiende straf gegee vir die dood van sy broer. En die kosbare bloed van Jesus Christus, die Seun van God, roep in die ore van God met ‘n stem wat altyd gehoor word. Hoe kan dit voorgestel word dat die Here God doof is vir die roep van Sy Seun se Offer? Kyk, hierdie baie eeue het die bloed geroep—“Vernuwe hulle! Vernuwe hulle! Aanvaar hulle! Red hulle van die put, want Ek het ‘n losprys gevind!”

Die Bloed as Stem van Versoening en Reinheid

Die bloed van besprenkeling het ‘n stem van onderrig vir ons, net soos dit ‘n stem van voorspraak by God het. Dit roep na ons, “Sien die boosheid van sonde! Sien hoe God regverdigheid liefhet! Sien hoe Hy mense liefhet! Sien hoe onmoontlik dit is vir jou om aan die straf van sonde te ontsnap behalwe deur hierdie groot Offer waar die Liefde en die Geregtigheid van God gelyk verskyn! Sien hoe Jehovah Sy eie Seun nie gespaar het nie, maar Hom vrylik aan ons almal oorgegee het!” Wat ‘n stem is daar in die Versoening!—‘n stem wat pleit vir heiligheid en liefde, vir geregtigheid en genade, vir waarheid en barmhartigheid. “Sien dat julle nie Hom wat spreek verwerp nie.” Hoor julle dit nie?

Sonder die Bloed is die Evangelie Stil

As jy die bloed van besprenkeling uit die Evangelie verwyder, het jy dit gesilens! Dit het geen stem nie as dit weg is. “O,” sê hulle, “die Evangelie het sy mag verloor!” Wat ‘n wonder as hulle dit ‘n stom Evangelie gemaak het! Hoe kan dit mag hê as hulle dit weggeneem het wat sy lewe en spraak is? Tensy die prediker altyd die bloed preek en dit besprinkel deur die Leer van Geloof, het sy onderrig geen stem nie om die sorgelose te wek of die angstige te bemoedig! As daar ooit ‘n ellendige dag moet wees wanneer al ons kansels vol van moderne denke is en die ou leer van ‘n Vervangende Offer vernietig sal word, sal daar geen woord van vertroosting vir die skuldiges of hoop vir die wanhoop wat oorbly nie!

Charles Spurgeon