Vergoeding – Charles Spurgeon
“Want Hy het Hom gemaak om sonde vir ons te wees, wat geen sonde geken het nie; dat ons die geregtigheid van God in Hom mag wees.”
2 Korintiërs 5:21
‘n Boek is die uitdrukking van die gedagtes van die skrywer. Die boek van die natuur is die uitdrukking van die gedagtes van God. Ons het God se vreeslike gedagtes in die donder en weerlig, God se liefdevolle gedagtes in die sonlig en die kalm bries. Ons het God se oorvloedige, bedagsame gedagtes in die beweegende oes en in die rypende veld. Ons het God se briljante gedagtes in die wonderbaarlike tonele wat gesien word vanaf bergrugte en dale. En ons het God se soetste en aangenaamste gedagtes van skoonheid in die klein blommetjies wat aan ons voete blom. Maar jy sal opmerke dat God in die natuur die meeste klem geplaas het op daardie gedagtes wat die grootste prominensie nodig gehad het. Hy het nie vir ons breë akkers vol blomme gegee nie, want dit was nie in sulke oorvloed nodig nie. Hy het die velde vol koring gesprei, sodat die absolute behoeftes van die lewe voorsien kan word. Ons het die meeste van Sy voorsiening nodig gehad. En Hy het ons bedagsaamheid aangewakker, sodat God se voorsorg sorg gelees kan word soos ons langs die paaie ry, aan elke kant.
Nou, God se boek van genade is presies soos Sy boek van natuur. Dit is Sy gedagtes wat uitgedruk word. Hierdie groot boek, die Bybel, hierdie kosbare volume, is die hart van God wat leesbaar gemaak is! Dit is die goud van God se liefde wat uitgemeet is in goudblaadjies sodat ons gedagtes daarmee bedek kan word en ons ook heilige gedagtes oor Hom kan hê. En jy sal opmerke dat, soos in die natuur, so ook in genade—die mees nodige is die mees prominente! Ek sien in God se Woord ‘n ryk oorvloed van blomme van glorieryke welsprekendheid. Dikwels vind ek ‘n profeet wat sy woorde opmaak soos leërs vir mag en soos konings vir majesteit. Maar baie meer gereeld lees ek eenvoudige verklarings van die waarhede van God. Ek sien hier en daar ‘n briljante gedagte van skoonheid, maar ek vind hele velde van eenvoudig onderrig wat die siel voed. En ek vind hele hoofstukke vol van Christus, wat die goddelike manna is waarop die siel voed. Ek sien sterrige woorde om die Skrifte helder te maak, soet gedagtes om dit mooi te maak, groot gedagtes om dit indrukwekkend te maak, vreeslike gedagtes om dit afgryslik te maak. Maar noodzakelike gedagtes, onderriggende gedagtes, reddende gedagtes—is veel meer gereeld—omdat hulle baie meer nodig is. Hier en daar ‘n bed van blomme, maar breë akkers van lewende koring van die evangelie van die genade van God!
Jy moet my dan vergewe, as ek baie gereeld die hele tema van redding bespreek. Maar verlede Sondag [#140 – ‘n Eenvoudige Preek vir Soekende Siel] het ek vir julle ‘n bundel van hierdie koring gebring in die vorm van Christus se belofte, wat sê, “Hy wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word.” En toe het ek probeer wys hoe mense gered kan word. Ek bring nou ‘n ander bundel uit dieselfde veld, wat vir julle die groot filosofie van redding leer, die versteekte geheim, die wonderlike ontdekking wat deur die evangelie aan die lig gebring word—hoe God regverdig is en tog die regverdigmaker van die goddelose. Kom ons lees die teks weer en begin dadelik om dit te bespreek. Ek bedoel om vandag dieselfde te doen soos ek verlede Sondag gedoen het. Ek sal net so eenvoudig wees soos wat ek kan. Ek sal nie probeer om enige oratoriese vlug of welsprekendheid te hê nie, al is ek daartoe in staat. Maar kom ons beweeg net langs die grond sodat elke eenvoudige siel dit kan verstaan—“Want Hy het Hom gemaak om sonde vir ons te wees, wat geen sonde geken het nie; dat ons die geregtigheid van God in Hom mag wees.”
Die Leerstelling
Daar is drie persone wat hier genoem word. Hy (dit is God) het Hom (dit is Christus) wat geen sonde geken het nie, om sonde vir ons (sondige mense) te wees, sodat ons die geregtigheid van God in Hom mag wees.” Voordat ons die plan van redding kan verstaan, is dit nodig dat ons iets weet van die drie persone en, beslis, tensy ons hulle op ‘n bepaalde manier verstaan, is redding vir ons onmoontlik!
1. Die eerste persoon: God
Laat elke man weet wat God is. God is ‘n baie ander wese as wat sommige van julle dink. Die God van die hemel en die aarde—the Jehovah van Abraham, van Isaac en Jacob, die Skepper en Behouer, die God van die Heilige Skrif en die God van alle genade, is nie die God wat sommige mense vir hulleself maak en aanbid nie. Daar is mense in hierdie sogenaamde Christelike land wat ‘n god aanbid wat nie meer God is as Venus of Bacchus nie! ‘n God gemaak na hul eie harte. ‘n God nie gemaak van klip of hout nie, maar gemaak van hul eie gedagtes—uit laer materiaal as wat die heidene probeer het om ‘n god van te maak!
Die God van die Skrif het drie groot eienskappe, en hulle is al drie geïmpliseer in die teks. Die God van die Skrif is ‘n God van soewereiniteit. Dit wil sê, Hy is ‘n God wat absolute gesag en absolute krag het om presies te doen soos Hy behaag. Oor God se kop is daar geen wet nie. Op Sy arms is daar geen noodsaaklikheid nie. Hy ken geen reël nie, maar Sy eie vrye en magtige wil. En hoewel Hy nie onregverdig kan wees nie en nie enigiets kan doen wat nie goed is nie, is Sy natuur absoluut vry. Goedheid is die vryheid van God se natuur. God is nie deur die wil van die mens of die begeertes van die mens beheer nie, of deur die lot wat die superstitieuse mense glo. Hy is ‘n God wat doen soos Hy wil in die hemelse leërskare en in hierdie laer wêreld. Hy is ook ‘n God wat geen rekenskap van Sy sake gee nie. Hy maak Sy skepsels net soos Hy kies om hulle te maak en doen met hulle net soos Hy wil. En as enige van hulle teen Sy dade protesteer, sê Hy vir hulle—”Maar, O mens, wie is jy wat teen God antwoord? Sal die ding wat gevorm is vir Hom wat dit gevorm het, sê, waarom het U my so gemaak? Het die pottebakker nie mag oor die klei om van dieselfde klomp een vat vir eer en een vir verwerping te maak nie?”
God is goed. Maar God is soewerein, absoluut, alwetend. Daar is niks of niemand wat Hom kan beheer nie. Die monargie van hierdie wêreld is nie ‘n grondwetlike en beperkte monarg nie—dit is nie tiranniek nie, maar dit is absoluut in die hande van ‘n alleskenkende God. Maar merk op, dit is in geen hande behalwe Syne—geen cherubim, geen serafim kan God help in die uitvoering van Sy regering— “Hy sit nie op ‘n onsekere troon nie,
En vra nie om toestemming om te wees.”
Dit is dieselfde met die sondaar en Christus. Christus trou die sondaar, en strek sy hand uit en neem die Kerk om Syne te wees. Sy skuld teenoor God se geregtigheid is onmeetbaar; sy skuld aan God se vergelding is ‘n onverdraagsame gewig van toorn en straf. Christus sê: “Jy is My vrou—Ek het jou gekies, en Ek sal jou skuld betaal.” En Hy het dit gedoen, en het Sy volle ontslag ontvang! Nou, elkeen wat in Christus Jesus glo, het vrede met God, omdat “Hy Christus gemaak het om sonde vir ons te wees, alhoewel Hy geen sonde geken het nie, dat ons die geregtigheid van God in Hom mag wees.”
Nou, ek sal die verklaring van die teks beëindig wanneer ek jou net herinner aan die gevolge van hierdie groot vervangingshandeling. Christus is sonde gemaak. Ons is die geregtigheid van God gemaak. Dit was in die verlede, baie verder terug as wat die herinneringe van engele kan reiken—dit was in die donker verlede, voordat cherubim of serafim die onnavigeerbare lug in die lug geswaai het—toe werke nog nie was en skepping geen naam gehad het nie—toe God die sonde van die mens voorsien het en sy verlossing beplan het. ‘n Ewige verbond is gesluit tussen die Vader en die Seun, waarin die Seun ingestem het om vir Sy uitverkorenes te ly. En die Vader het aan Sy kant ingestem om hulle deur die Seun te regverdig. O wonderlike verbond, jy is die bron van al die strome van versoenende liefde!
Ewigheid het aangeloop, tyd het gekom en met dit het die val gou gevolg—en toe, na baie jare, het die volheid van die tyd gekom, en Jesus het begin om sy soliede verbintenis te vervul. Hy het die wêreld binnegekom en was mens geword. Van daardie oomblik, toe Hy mens geword het—merk die verandering wat in Hom gewerk is. Voorheen was Hy heeltemal gelukkig. Hy was nooit ellendig nie, nooit hartseer nie. Maar nou, soos die effekte van daardie vreeslike verbond wat Hy met God, Sy Vader, gesluit het, begin toorn oor Hom kom. Wat? Jy sê, reken God regtig Sy Seun as ‘n sondaar? Ja, Hy doen. Sy Seun het ingestem om die plaasvervanger te wees, om in die plek van die sondaar te staan. God begin met Hom vanaf Sy geboorte. Hy plaas Hom in ‘n krip. As Hy Hom as ‘n volmaakte man beskou het, sou Hy vir Hom ‘n troon voorsien het—maar omdat Hy Hom as ‘n sondaar beskou het, onderwerp Hy Hom aan ellende en armoede van begin tot einde!
En nou sien ons Hom volwasse word. Kyk na Hom—smart volg Hom, hartseer vervolg Hom. Stop! Smart, waarom volg jy die volmaakte? Waarom vervolg jy die onberispelike? Geregtigheid, waarom jaag jy nie die smart weg nie?—”Die pure moet in vrede wees, en die onberispelike moet gelukkig wees.” Die antwoord kom—”Hierdie man is pure in Homself, maar Hy het Homself onrein gemaak deur die sonde van Sy volk op Hom te neem.” Skuld word aan Hom toegereken en die selfde toerekening van skuld bring smart met al sy werklikheid!
Uiteindelik sien ek die dood naderkom met meer as sy gewone afgryslikhede. Ek sien die grimmige skelet met sy goed geslepe pyl. Ek sien agter Hom die hel. Ek merk die grim prins van die duisternis en al die wraaktegters wat opstaan uit hul plek van geselskap. Ek sien hulle alles wat die Verlosser omsingel! Ek merk hulle vreeslike oorlog teen Hom in die tuin. Ek merk Hom terwyl Hy daar lê in sy bloed in vreeslike siels dood. Ek sien Hom terwyl Hy in smart en hartseer na Pilatus gaan. Ek sien Hom bespot en gespuug word. Ek sien Hom gemartel, mishandel en geskel word. Ek sien Hom aan die kruis gespalk. Ek sien die bespotting voortduur en die skaamte ongehinderd. Ek merk Hom skree vir water en ek hoor Hom kla oor die verlating van God! Ek is verbaas! Kan dit reg wees dat ‘n volmaakte wese so moet ly?—O God, waar is U dat U so die onderdrukking van die onskuldige kan toelaat? Het U opgehou om die Koning van Geregtigheid te wees, hoekom beskerm U die volmaakte nie? Die antwoord kom—”Wees stil. Hy is volmaak in Homself, maar Hy is nou die sondaar—Hy staan in die sondaar se plek. Die sondaar se skuld is op Hom, en daarom is dit reg, dit is geregtig, dit is wat Hy self ingestem het om te wees, dat Hy gestraf moet word asof Hy ‘n sondaar was; dat Hy bejammer moet wees; dat Hy moet sterwe, en dat Hy na die hel moet gaan, onbedeeld, ongemaklik, nie gehelp nie, nie vereer nie, en nie erken nie.”
Dit was een van die gevolge van die groot verandering wat Christus gemaak het.
Wat is die Nuttigheid van Hierdie Leerstelling?
Kom ons kyk na die Skrif en jy sal dit sien. “Nou, dan, is ons ambassadeurs vir God, asof God julle deur ons versoek het. Ons bid julle in Christus se plek om met God versoen te wees, want”—hier is ons groot argument—”Hy het Hom gemaak om sonde vir ons te wees wat geen sonde geken het nie.”
Broers en susters, ek gaan nou met julle praat. Ek gaan julle dringend oproep en aanspoor—mag die Gees van God my help om dit te doen met alle ernstigheid wat ek verdien. Jy en ek gaan binnekort voor die groot regter staan, en ek sal verantwoordelik wees op die dag van rekening vir alles wat ek aan julle preek. Nie vir my styl of talent nie, of die gebrek aan talent nie—ek sal net verantwoordelik wees vir my opregtheid en ywer in hierdie saak. En nou, voor God vra ek julle dringend om met Hom versoen te wees!
Jy is van nature vyandig teenoor God. Jy haat Hom, jy verwaarloos Hom, jou vyandigheid wys homself op verskeie maniere. Ek smeek jou nou om met God versoen te wees. Ek kan jou nie versoek om versoen te wees omdat dit ‘n vreeslike ding sal wees om te sterf met God as jou vyand nie. Wie onder ons kan saam met verterende vuur woon? Wie kan saam met die ewige brandwonde staan? Dit is ‘n vreeslike ding om in die hande van die lewende God te val, want ons God is ‘n verterende vuur. Wees versigtig, julle wat God vergeet, lest Hy julle in stukke skeur en daar is niemand wat julle sal red nie. Ek smeek julle dan, wees met God versoen!
Charles Spurgeon